Γεωργία Τρούλη

“Vintage” ομαδική έκθεση στην ArteVisione

Ένα από τα πλεονεκτήματα της μεταπρωτοπορίας, όπως συμβατικά ορίζεται η σύγχρονη εποχή, είναι το pastiche, το συνονθύλευμα, δηλαδή, παλαιότερων μοτίβων, που απενεχοποιημένα επανέρχονται και εκλεκτικά σταχυολογούνται, στο πλαίσιο του μορφοπλαστικού πλουραλισμού ως εικαστικού ζητούμενου.

Ο νόστος, λοιπόν, για την παράδοση- ως πρόκριμα της μετανεωτερικότητας -είναι εκείνος που ουσιαστικά νομιμοποιεί την αισθητική του vintage σε όλο το φάσμα του υλικού πολιτισμού, από την αρχιτεκτονική και την υψηλή τέχνη, έως τη μόδα, το styling και το interior design. Ό,τι παλιό δεν είναι απαραίτητα μουσειακό, απαρχαιωμένο, καταδικασμένο νομοτελειακά στην αποσύνθεση, αλλά ξεφεύγει από την εντροπία του και καρμικά μετεμψυχώνεται, φέροντας πάντα κάτι ιερό από το ήθος και την ακεραιότητα του παρελθόντος, που πάντοτε, αυτόματα σχεδόν, ταυτίζεται με το ανόθευτο της γλαυκής μας θύμησης.

“Μόνο ο χρόνος, άλλωστε, καθαγιάζει” όπως έγραφε ο Baudelaire.

Χορηγός επικοινωνίας το πολιτιστικό και κοινωνικό site polismagazino.gr

---

Γεωργία Τρούλη

Η προεξοχή της απόλαυσης

Η ανισορροπία του άρθρου
Η παλιά κάσα τυπογραφείου

Η εξαντλητικότητα της πρόθεσης
Η πατερίτσα του άρθρου

Το φτερούγισμα Το πυκνό

Το θορυβώδες
Το απαιτητικό τριαντάφυλλο Το άκρο της αφασίας Το πιο ημερήσιο
Το υποχρεωτικό παράθυρο Το υπερχρεωμένο σε ρυθμό Το ψηφίο
Το α στερητικό Αρεν-α.

Η θηλύ-κ-ώση της αμετροέπειας.

Το μικρό εν
Το παιγνιώδες Το σοβαρό συρρικνωμένο Το mute των ονείρων
Η ρωγμή Η απόσχιση Η ανακρίβεια Η υπεκφυγή Η εξήγηση
Η ρωγμή 1 ρωγμή 2 ρωγμή 345 Η ρωγμή η συθέμελη Η παραμελημένη
Η αμνιοπαρακεντημένη

Η παροχετευμένη Η διαμπερής

Η χαίνουσα
Η αποχέτευση του κενού Η χαλαζόπετρα τόσων εκατοστών
Η σινική αποτύπωση Η μορφή Η τελική κατάληξη

Η ζεματισμένη ανάγκη
Το κουρασμένο δέρμα ελεφαντόδοντο Ο θερμός υδράργυρος Το πιο αληθινό
Ο σκλάβος της απόχρωσης Η μαρμάρινη φέτα σελήνη Το φεύγει περίγραμμα

Το φεύγει περίγραμμα Το 1 2 3 Το ασύμφορο Το ανοικονόμητο Το δαιδαλώδες
Το εγκάρσιο σώμα Η ηχηρή ματαιότητα Η αποχέτευση του κενού
Η επιπεδοχώρα σε διάσταση ύψους Το φεγγάρι Ηώ Ο ενδιάμεσος χώρος
Ο διχασμός Ο διαρκής διχασμός Η διαρκής εκχύμωση
Το μαύρο κουτί της πτώσης Η άλικη ήβη Η εκκοίλανση του πραγματικού
Το ψεύδος Το πίσω από την κουρτίνα Το μη πίσω Η περατότητα
Η μη περατότητα Η μετατόπιση

Ο συνηθισμένος ήλιος Ο κουτσός ανάμεσα
Το πόδι ανάμεσα Το εγώ ανάμεσα Η μαρμάρινη φέτα σελήνη
Η τρομακτική πιθανότητα Το συλλάβισμα ενός φυσητήρα
Η νόσος της κατάδυσης Το συγκοπτόμενο κενό Η σύνθεση Η πρώτα ευκαρυωτική
Η μετά υπεράριθμη Η έτοιμη ηθοποιία Το ευτελές ξεγύμνωμα Η ρωγμή
Η συνεχής εκχωμάτωση

Το όλο προκύπτω Η ευστοχία του καουμπόυ
Η μυωπική σταγόνα βροχής Η εσχατιά του σύμπαντος Το μη όριο Το όριο
Το μουρμουρητό Η παχυλότητα των εικόνων Το διηθητικό χαρτί Το κενό
Το λευκό Το εκ του μηδενός εκπορευόμενο Η πρωτόπλαστη κραυγή
Η αποχέτευση του κενού Ο οθέλλος Το Ω θέλω Η παύση
Η αυτοανάλωση του σημείου

---

V for Vintage. Ένας φόρος τιμής σε αφηγήματα που ενεργοποιούν οικειοποιητικούς μηχανισμούς στα ξεκούρδιστα κυτία του υποσυνείδητου. Αποκτήματα, κάποτε χρηστικά ή αγαπημένα, τυπωμένα σε ξεθωριασμένο κλικ πολαρόιντ, ενεργήματα μνήμης που στροβιλίζονται σε position arabesque υπό το οξειδωμένο ηχόχρωμα μιας γραναρισμένης σονάτας του Bramhs. Κάθε τι υλικό και άυλο που παρέρχεται και ανακαλείται ως υπόμνηση, ξορκίζοντας σαν πηγή παραμυθίας την απώλεια. Η ηδυπαθής έκφραση ενός art nouveau μοντέλου σε cart postale της εποχής, που περνά μέσα από το instantane στην αθανασία, όπως, αντίστοιχα, πιο ανεπιτήδευτα, τα αμήχανα βλέμματα στα πρόσωπα των καλεσμένων σε οπτικό τεκμήριο μιας οικογενειακής γιορτής. Η βελούδινη ταπετσαρία ενός βιενέζικου καναπέ με ξυλόγλυπτο ερεισίνωτο, ένα πορσελάνινο λαβομάνο, φαγωμένοι καβάλοι από κοτλέ παντελόνια, ίσως μια ντισκομπάλα ή μια συλλογή από αυτοκόλλητα panini με τους ήρωες μιας σαπουνόπερας των 80s, η μυρωδιά ακόμα αγιοκλήματος και γιασεμιού σε κάποιο θερινό σινεμά με ασπρόμαυρη προβολή και παγωμένη γκαζόζα ανά χείρας. Θραύσματα μνήμης που ίσως να μυρίζουν ναφθαλίνη, σκονισμένα σε μιαν αποθήκη, στοιβαγμένα δίπλα σε έναν κάδο ανακύκλωσης, εκλεκτικά όμως, όσο και παράδοξα, ενοποιημένα με το παρόν. Ένα memory boom σε αντικείμενα αταίριαστα, υβριδικά, ετερογενή, που επανέρχονται στο παρόν σαν οφθαλμαπάτη, αναμοχλεύονται σαν χωροχρονικό απείκασμα στη χρονομηχανή του Προύστ και αναπόδραστα, αναβαπτίζονται.

Vintage, λοιπόν. Ηomage σε μία συναισθησία ηδονικά χτισμένη από τα λάφυρα του παρελθόντος, το άλμα πάνω από τη φθορά στην άνιση αναζήτηση του χαμένου μας χρόνου, την οποία η παρούσα εικαστική έκθεση εντέλλεται να εικονοποιήσει. ..

Ευαγγελία Θ. Καϊράκη
ΜΑ Ιστορίας Τέχνης – Μέλος της ΕΕΙΤ

ArteVisione
5 Πηλίου, πλ. Κολιάτσου 112 55 Αθήνα Δευτερα Τετάρτη 12:00-16:00
Τρίτη Πέμπτη 15:30-20:00
Παρασκευή 16:00-20:00
Σάββατο Κυριακή κλειστά
ή κατόπιν ραντεβού