Στα πλαίσια της συνεργασίας και της Χορηγίας Επικοινωνίας της πολιτιστικής ιστοσελίδας www.polismagazino.gr στην Ομαδική Εικαστική Έκθεση CHILDREN have the right NOT to remain silent, o Μιχάλης Γωνιωτάκης παρουσιάζει συνεντεύξεις εικαστικών που συμμετέχουν με έργα τους στην έκθεση. Η έκθεση προσαρμόζεται στις ιδιαίτερες συνθήκες της εποχής και παρουσιάζεται από την Τρίτη 1η Δεκεμβρίου, διαδικτυακά στην ιστοσελίδα του Δημήτρη Λαζάρου (concept – επικοινωνία) http://www.art-profiles.net/447578319 ενώ στη συνέχεια θα παρουσιαστεί στο Ίδρυμα Εικαστικών Τεχνών Τσιχριτζή, Κασσαβέτη 18, Κηφισά σε ημερομηνίες που θα ανακοινωθούν, μόλις αρθεί η καραντίνα και ακολουθώντας πάντα τις επίσημες κυβερνητικές ανακοινώσεις σχετικά με το άνοιγμα των πολιτιστικών χώρων.
“Τα τελευταία χρόνια παρατηρώ ότι η τέχνη κερδίζει όλο και περισσότερο έδαφος στη ζωή των ανθρώπων, αν και στην Ελλάδα οι έννοιες του πολιτισμού και του αισθητικά ωραίου ανήκουν στο συλλογικό ασυνείδητο, ούτως ή άλλως.”
Πως και πότε ξεκινήσατε να ασχολείστε συστηματικά με τη ζωγραφική; Ζωγράφιζα από μικρή. Η νονά μου -λίγα χρόνια μεγαλύτερη από εμένα- όταν σπούδαζε αρχιτεκτονική, εγώ την παρατηρούσα ως μικρή, να σχεδιάζει. Νομίζω ότι αυτό είχε ως ένα σημείο την επιρροή του, αλλά αναγνωρίζω ότι υπήρχε σε μένα ένας εγγενής θαυμασμός για τη ζωγραφική διαδικασία. Συστηματικά-συστηματικά άρχισα να ζωγραφίζω όταν μπήκα στη Σχολή Καλών Τεχνών.
Σε ποιο ρεύμα ή κίνημα θα εντάσσατε τα έργα σας; Έχω αναφορές σε πολλά ρεύματα και μπορώ να εκτιμήσω ως ένα σημείο τη συμβολή από πολλά διαφορετικά ύφη στην εικαστική τέχνη. Ένα μεγάλο μέρος της δουλειάς μου έχει αναφορές στην οπτική ποίηση, στο μίνιμαλ ύφος και στο abstract.
Από που αντλείτε την έμπνευσή σας; Κάθε τι μπορεί να αποτελέσει ερέθισμα όταν σαν άνθρωπος αφουγκράζεσαι ποιότητες και ενέργειες τόσο του εσωτερικού σου πεδίου όσο και του περιβάλλοντος χώρου. Η λέξη “έμπνευση” για μένα είναι περισσότερο ένα άθροισμα σημείων σε ένα συμπυκνωμένο χρόνο, σε ένα συνεχές μιας καθημερινής δουλειάς και σπουδής. Έτσι έρχεται και η οξυμένη παρατήρηση και τα νοητικά άλματα που γίνονται και ο τρόπος και τα μέσα με τα οποία αυτή η διεργασία αποτυπώνεται, άλλοτε συνειδητά άλλοτε ασυνείδητα.
Υπάρχουν προσωπικότητες ή άλλοι καλλιτέχνες που έχουν επηρεάσει το έργο σας; Υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι στη ζωή μου που έχουν επηρεάσει το έργο μου με τρόπο που δεν το ξέρουν και οι ίδιοι. Μια κουβέντα, μια σημείωση, μια αίσθηση, κάποιες στιγμές ένα έναυσμα. Επίσης σίγουρα εκτιμώ και θαυμάζω πολλούς καλλιτέχνες και από τους θανόντες και από σύγχρονους που δραστηριοποιούνται στο χώρο καθώς επίσης και άλλες προσωπικότητες από το χώρο του κινηματογράφου, της ενεργειακής ψυχολογίας, της φιλοσοφίας, των επιστημών και της λογοτεχνίας.
Ποιά είναι η μεγαλύτερη πρόκληση που έχετε θέσει στον εαυτό σας ως καλλιτέχνης; Ένας άνθρωπος και πόσο μάλλον ένας καλλιτέχνης, πιστεύω ότι συνεχώς επεκτείνει και επαναπροσδιορίζει τα όρια του ενώ παράλληλα μπορεί να θέτει με σαφή τρόπο κάποια άλλα, όπου χρειάζεται. Άλλες φορές αυτό γίνεται από εσωτερική ώθηση και με συνειδητό κίνητρο, άλλες φορές κάποιες συνθήκες και γεγονότα ζωής επιβάλλουν με τον τρόπο τους την επέκταση, την αναδίπλωση και την επαναπροσαρμογή. Σαν καλλιτέχνης δεν νιώθω ότι έχω θέσει κάποια πολύ μεγάλη πρόκληση στον εαυτό μου, αλλά ως άνθρωπος η μεγαλύτερη πρόκληση ήταν να κάνω κάποιες τομές τόσο σε προσωπικό όσο και σε επαγγελματικό επίπεδο που ήξερα ότι θα με απελευθερώσουν τόσο ως καλλιτέχνη όσο και ως άνθρωπο.
Πόσο αποδεκτή είναι η Τέχνη στην Ελλάδα σήμερα και τι ρόλο καλείται να παίξει στο δημόσιο χώρο; Τα τελευταία χρόνια παρατηρώ ότι η τέχνη κερδίζει όλο και περισσότερο έδαφος στην ζωή των ανθρώπων, αν και στην Ελλάδα οι έννοιες του πολιτισμού και του αισθητικά ωραίου ανήκουν στο συλλογικό ασυνείδητο, ούτως ή άλλως. Βλέπω όμως σε καθημερινή βάση ότι όλο και περισσότεροι άνθρωποι αναζητούν την τέχνη, εκτιμούν καλλιτεχνικές δραστηριότητες και πρωτοβουλίες και αναζητούν και οι ίδιοι τρόπους να εκφραστούν είτε μέσα από κάποιο χόμπι, είτε αναπτύσσοντας κάποια δεξιότητα. Εκεί που παλιότερα κάποιοι –ανάλογα με την αφετηρία και το σύστημα πεποιθήσεων τους- θεωρούσαν την τέχνη είτε ως κάτι γραφικό ή γκροτέσκο είτε κάποιοι άλλοι την αντιλαμβάνονταν ως κάτι ελιτίστικο ή μη κατανοητό ή πολυτελές, πειραματίζονται οι ίδιοι, αναγνωρίζουν τόσο την αξία όσο και την χρησιμότητά της καθώς και την εφαρμογή της σε πολλά άλλα πεδία που συνδυαστικά απογειώνουν το αποτέλεσμα (marketing, διακόσμηση, ιατρική, ψυχοθεραπεία, τουρισμός, αισθητική περιβάλλοντος, προσωπική ανάπτυξη και τεχνικές, παρέμβαση στο κοινωνικό πεδίο, συλλογικότητα κ.α).
Ποιά είναι τα μελλοντικά σας σχέδια; Προς το παρόν παρακολουθώ ένα πολύ ενδιαφέρον μεταπτυχιακό “Εικαστικές Τέχνες και φυσικό και αστικό τοπίο” στο Πανεπιστήμιο Δυτικής Μακεδονίας.
Προς την άνοιξη θα κάνουμε κάποιες δράσεις με συναδέλφους εικαστικούς. Γενικά θέλω να ζωγραφίζω και να κάνω τέχνη με όποιο τρόπο και μέσο μου δίνει η κάθε συνθήκη. Μερικές φορές αυτό μπορεί να μεταφράζεται στις όμορφες και καθημερινές στιγμές που έχεις με τον εαυτό σου και με ανθρώπους που αγαπάς. Και είναι αρκετό.
