Στα πλαίσια της συνεργασίας και της Χορηγίας Επικοινωνίας της πολιτιστικής ιστοσελίδας www.polismagazino.gr στην Ομαδική Εικαστική Έκθεση CHILDREN have the right NOT to remain silent, o Μιχάλης Γωνιωτάκης παρουσιάζει συνεντεύξεις εικαστικών που συμμετέχουν με έργα τους στην έκθεση. Η έκθεση προσαρμόζεται στις ιδιαίτερες συνθήκες της εποχής και παρουσιάζεται από την Τρίτη 1η Δεκεμβρίου, διαδικτυακά στην ιστοσελίδα του Δημήτρη Λαζάρου (concept – επικοινωνία) http://www.art-profiles.net/447578319 ενώ στη συνέχεια θα παρουσιαστεί στο Ίδρυμα Εικαστικών Τεχνών Τσιχριτζή, Κασσαβέτη 18, Κηφισά σε ημερομηνίες που θα ανακοινωθούν, μόλις αρθεί η καραντίνα και ακολουθώντας πάντα τις επίσημες κυβερνητικές ανακοινώσεις σχετικά με το άνοιγμα των πολιτιστικών χώρων.
“Αν έχει ένα ρόλο η Τέχνη, κατά τη γνώμη μου, αυτός είναι να προάγει το Πνεύμα. Να αφυπνίσει σε επίπεδο κοινωνικό, την ίδια την ανάγκη ύπαρξής της παντού. Ζωντανή κι ενεργή ώστε να ενισχύει και να οξύνει την αντίληψή μας με τέτοιον τρόπο, που να ζούμε ει δυνατόν ενσυνειδήτως.”
Πως και πότε ξεκινήσατε να ασχολείστε συστηματικά με τη ζωγραφική; Η συστηματική ενασχόλησή μου με τη ζωγραφική, ξεκίνησε όταν έφηβη αποφάσισα να δώσω εξετάσεις στην Καλών Τεχνών. Φυσικά ζωγράφιζα από μικρό παιδί μα κάπου εκεί στην εφηβεία άρχισα να αντιλαμβάνομαι σιγά σιγά τον πλούτο της τέχνης, να γνωρίζω τα έργα σπουδαίων ζωγράφων και να προσπαθώ να διδαχτώ από αυτά.
Σε ποιο ρεύμα ή κίνημα θα εντάσσατε τα έργα σας; Αν και η δουλειά μου είναι παραστατική με πολλά στοιχεία ρεαλισμού, δε θα έλεγα ότι ανήκει σε κάποιο ανάλογο κίνημα. Για την ακρίβεια, η ίδια δεν μπορώ να την κατατάξω πουθενά καθώς εμπεριέχει άλλοτε στοιχεία σουρεαλισμού, άλλοτε φανταστικά κι αφηγηματικά κι άλλοτε εντελώς κυριολεκτικά. Ίσως κάποιος άλλος να μπορούσε πιο αντικειμενικά να την ονομάσει κάπως. Το βέβαιο είναι ότι επιδιώκω τη σμίξη όλων των παραπάνω.
Από που αντλείτε την έμπνευση σας; Απο την καθημερινότητα και τα όνειρα συνάμα. Μου αρέσει πολύ να παντρεύω τα γήινα στοιχεία της καθημερινής (μου κι όχι μόνο) ρουτίνας με αυτά που προέρχονται από τον κόσμο των ονείρων και των ιδεών. Συνδετικός κρίκος για εμένα προσωπικά, είναι η φιλοσοφία και η διάθεση για την εξεύρεση του ιερού αυτού στοιχείου που διαπνέει την ίδια τη ζωή.
Υπάρχουν προσωπικότητες ή άλλοι καλλιτέχνες που έχουν επηρεάσει το έργο σας; Πιστεύω ότι το έργο μας πάντα αποτελεί δείκτη της προσωπικότητάς μας κι υπό την έννοια αυτή, ό, τι κι όποιος μας έχει αγγίξει με κάποιον τρόπο, αφήνει ένα ίχνος εντός, ένα χρώμα, που αναπόφευκτα φαίνεται σε κάθε τι που φτιάχνουμε. Για εμένα αυτές οι επιρροές ξεκινούν από τον Τσαρούχη, το Δομίνικο Θεοτοκόπουλο και τον Χοκουσάι και φτάνουν σίγουρα ως τον Λάου Τσε κι ακόμη πιο πέρα.
Ποιά είναι η μεγαλύτερη πρόκληση που έχετε θέσει στον εαυτό σας ως καλλιτέχνης; Να μάθω να ζωγραφίζω. Να μάθω πραγματικά να ζωγραφίζω. Να μπορέσω να κατακτήσω τόσο τη γλώσσα της ζωγραφικής, ώστε να δύναμαι να εκφράσω ακριβώς αυτό που έχω στο νου μου.
Πόσο αποδεκτή είναι η Τέχνη στην Ελλάδα σήμερα και τι ρόλο καλείται να παίξει στον δημόσιο χώρο; Ο κόσμος χρειάζεται και αποζητά την Τέχνη. Το πρόβλημα είναι ότι αυτό δεν συμβαίνει στην πλειοψηφία του. Υπάρχει τεράστια έλλειψη εικαστικής και γενικότερα πολιτιστικής παιδείας και φοβάμαι ότι σε επίπεδο εκπαιδευτικό (από όπου ξεκινούν όλα), έχει ήδη πάρει την κατιούσα. Όχι γιατί δεν υπάρχουν αξιόλογοι δάσκαλοι μα γιατί δεν υπάρχει η απαραίτητη υποδομή για το έργο τους. Αν έχει ένα ρόλο η Τέχνη, κατά τη γνώμη μου, αυτός είναι να προάγει το Πνεύμα. Τώρα εν προκειμένω… αυτός είναι και πάλι ο σκοπός της με μια λεπτομέρεια. Να αφυπνίσει σε επίπεδο κοινωνικό, την ίδια την ανάγκη ύπαρξής της παντού. Ζωντανή κι ενεργή ώστε να ενισχύει και να οξύνει την αντίληψή μας με τέτοιον τρόπο, που να ζούμε ει δυνατόν ενσυνειδήτως.
Ποιά είναι τα μελλοντικά σας σχέδια; Να εργάζομαι όσο περισσότερο μπορώ. Να ολοκληρωθεί η ατομική μου έκθεση που αναβλήθηκε λόγω των περιοριστικών μέτρων και να συνεχίσω απερίσπαστα, με την ευχή να είμαστε όλοι καλά, την επόμενη δουλειά που έχει ήδη ξεκινήσει στο εργαστήριο.
