Σε ποια ηλικία ξεκινήσατε να ζωγραφίζετε;
Η ζωγραφική είναι ένας πυρετός. Ο πυρετός της ελευθερίας, της συναισθηματικής οπτικής, της άκρας ανακάλυψης.
Θαρρώ γεννήθηκα εμπύρετος.
Μεγάλωσα, ανδρώθηκα και αναπτύχθηκα εμπύρετος.
Μα σαν ανακάλυψα τη φόρμα, το σχέδιο και το χρώμα, την ποίηση της τέχνης, ξεκίνησα να με ανακαλύπτω.
Θα ήμουν περίπου 13 ετών.
Πούλαγα έργα τέχνης με την αδελφή μου, ζωγράφο, αγιογράφο, διακοσμήτρια Τσεκουρά Αθηνά.
Μάθημα Πρώτο.
Έπειτα βρισκόμουν σε καθημερινή επαφή με τον υπέροχο νατουραλιστή ζωγράφο,
Νίκο Χατζιδάκι, μαθητή του Ι.Τσαρούχη.
Μάθημα Δεύτερο.
Παρακολουθώντας τον να δημιουργεί, ανακαλύπτοντας τους τρόπους και τις τεχνικές … βαπτίστηκα.
Έπειτα ξεκίνησα μαζί του τα μαθήματα. Εκεί πήρε η ψυχή μου φωτιά.
Καλλιτέχνης γεννιέται κανείς ή γίνεται;
Ο κάθε άνθρωπος από τη στιγμή της γέννησής του, εμπεριέχει μέσα του αναλογίες και ποσοστά από διάφορες ποιότητες.
Η τέχνη ως ένα βαθμό ενυπάρχει και δύναται να εξελιχθεί στον καθένα μας, αν αυτός το επιθυμεί.
Καλλιτέχνης είναι κι αυτός που αφήνει να απλώσει μέσα του ένα ηλιοβασίλεμα και να αστράψουν τα μάτια του από το φάος μιας σύντομης, μα μεγαλειώδους αποτύπωσης.
Ο εμπνευσμένος όμως καλλιτέχνης θαρρώ ότι κουβαλάει ετούτο τον πανίσχυρο σπόρο από τη γέννησή του και στην εξέλιξη της απόδοσής του συνδράμουν συνθήκες όπως ο τόπος, ο χρόνος, το οικογενειακό περιβάλλον, η σύνδεση με την κοσμική πληροφορία μέσω της συγκέντρωσης, κ.α.
Αρκεί να παρατηρήσουμε την υψηλή και λεπταίσθητη αισθητική στα σχέδια του Μιχαήλ Άγγελου, την μεταφυσική αγωνία στα πρόσωπα του Γκρέκο, την αίσθηση του φωτός στην ζωγραφική του Corot, την πινελιά που ξεδιπλώνεται ως κέντημα του Seurat και του Van Gogh, την διαρκή έμπνευση του Picasso, για να το κατανοήσουμε.
Ποια λέξη σας εκφράζει ως καλλιτέχνη;
Θαρρώ ότι είναι ένα σύνολο λέξεων, που στοιχειοθετούν την μία κύρια όψη του κάθε καλλιτέχνη.
Πείσμα, θέληση, επιμονή, ανακάλυψη, πάθος, αυταπάρνηση, σύνδεση (με την πληροφορία που ως αίσθηση και έμπνευση πλανάται και που συχνά νιώθεις πως δεν σου ανήκει) και εν κατακλείδι εξέλιξη.
Είναι η φράση από το βιβλίο του Καζαντζάκη «Αναφορά στον Γκρέκο» που με στοιχειώνει.
«Φτάσε όπου δεν μπορείς παιδί μου. Μην ντραπείς αν έπαιξες καλά και έχασες. Να ντραπείς αν έπαιξες κακά και κέρδισες».
Νιώθετε την «έμπνευση» πριν δημιουργήσετε;
Για να προσδοκάς να νιώσεις κάτι, πρέπει αυτό το κάτι να λειτουργεί μέσα σου σταδιακά, περιστασιακά.
Αυτή τη φλόγα που με καίει από παιδί, ποτέ δεν την περίμενα να φανεί.
Εκείνη ήταν που στην σιωπή προσδοκούσε από εμένα να βρω χρόνο όσο περισσότερο χρόνο μπορώ και αντέχω, για να την εκφράσω, εκφραζόμενος.
Πώς θα χαρακτηρίζατε το εαυτό σας ως καλλιτέχνη;
Θα έλεγα ανυπόταχτο, ακούραστο, με αρκετές ρηξικέλευθες ιδέες, με πίστη και όραμα στη διάδοση των μηνυμάτων που αφορούν την αδέσμευτη τέχνη, αισιόδοξο και συνάμα απαισιόδοξο, φοβισμένο μα και άφοβο, παντού και πάντα ερωτευμένο.
Ποια είναι τα μελλοντικά σας σχέδια;
Μολονότι όπως θεωρώ και οι περισσότεροι καλλιτέχνες, αυτοαναιρούμαι και επαναπροσδιορίζω διαρκώς, το μόνο σίγουρο είναι η πραγματοποίηση μιας ατομικής σε κάποια γκαλερί επιδραστική στα καλλιτεχνικά πράγματα, μιας και πιστεύω πως η νέα μου δουλειά είναι καινοτόμος, έχει άποψη, χρώμα και συναίσθημα.
Φυσικά αυτό μένει να το αποφασίσουν και οι φίλοι μας, οι ιδιοκτήτες των γκαλερί.
Από την άλλη πλευρά βρίσκομαι και στην τελική διαδικασία έκδοσης της 4ης και 5ης ποιητικής μου συλλογής με τίτλους, «Μικρό Αλιευτικό της Μοναξιάς» και «Το πένθος του παραδείσου, ο Άνθρωπος».
Ας γνωρίσουμε το ζωγράφο.
Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1975.
Μεγάλωσε δίπλα στην μεγαλύτερη αδελφή του, ζωγράφο, αγιογράφο, διακοσμήτρια, Τσεκουρά Αθηνά, από όπου και δέχτηκε το βάπτισμα της τέχνης.
Από το 1993 έως το 1995 πήρε θεωρητικά και πρακτικά μαθήματα ζωγραφικής, από τον διευθυντή στην καλλιτεχνική σχολή της Κέρκυρας, Αλαμάνο Σπύρο.
Στους πρόποδες της αναμονής, από το 1995 έως το 1999 σπούδασε Οικονομικά στην Αθήνα, ενώ παράλληλα εργαζόταν στη Γκαλερί “Ο Ηλιος και το Μωβ”, στην Γλυφάδα.
Πρωτύτερα και παράλληλα με τα παραπάνω, έγραφε ποίηση από την ηλικία των έντεκα ετών. Έκτοτε, η τέχνη εν γένει, μεγάλωσε μέσα του, ανδρώθηκε και κυριάρχησε.
Έχει εκδώσει τις ποιητικές συλλογές «Μικρή Ιθάκη», « Εικόνες ενός Ασυμβίβαστου Ημερολογίου» και «Ερωτικές Αυτοχειρίες», ενώ υπό έκδοση είναι οι ποιητικές συλλογές «Μικρό αλιευτικό της μοναξιάς» και «Το πένθος του παραδείσου, ο Άνθρωπος».
Σαν έφηβος μα και από το 1999 μέχρι το 2001 παρακολούθησε σχέδιο κοντά στον ζωγράφο Χατζηδάκη Νίκο, μαθητή του Ι. Τσαρούχη.
Kατά τα έτη 2012-2014, μαθήτευσε κοντά στον ζωγράφο-γλύπτη και θεωρητικό της τέχνης Παρλαβάντζα Παναγιώτη, όπου και διδάχτηκε επισταμένα σχέδιο, χρώμα καθώς και την «Αισθητική στη Σύγχρονη Τέχνη».
Έχει εκθέσει έργα σε πολλές ομαδικές, ατομικές εκθέσεις στο Πολεμικό Μουσείο και gallery.
Το 2013 σύστησε τον πολυχώρο ¨Το Ατελιέ των Εραστών της Ποίησης¨ στην Άνω Γλυφάδα, όπου διατελούνται σεμινάρια και διαλέξεις για την τέχνη και τις ποικίλες μορφές της, με κάθε λογής καλλιτέχνες.
Παράλληλα στον ίδιο χώρο δραστηριοποιείται και η ομάδα ποίησης, όπου με εναλλαγές στους προσκεκλημένους ποιητές, διοργανώνονται θεματικές βραδιές σε μηνιαία βάση.
Κατά τα έτη 2014-2015 παρέθεσε αρκετές διαλέξεις με θέμα ¨Τέχνη και Θεραπεία¨, σε συνεργασία με τον ψυχολόγο Χαράλαμπο Τιμόθεο Καρέλλα για το Ψυχοδυναμικό Κέντρο, σχετικές με την επίδραση της τέχνης στην ψυχή και τον τρόπο σκέψης, καθώς και κάποιες σχετικές με την επικοινωνία.
Επίσης παρέθεσε κατά τα ίδια έτη και κάποιες διαλέξεις πάλι με τον Χαράλαμπο Τιμόθεο Καρέλλα, για το ¨Ευ Επιχειρήν¨, έναν επιστημονικό-εκπαιδευτικό οργανισμό, θεωρητικού χαρακτήρα.
Από το 2014 είναι μέλος της UNESCO.
Από το 2016 γράφει ως δημοσιογράφος στην εφημερίδα FREE SUNDAY, κριτική θεάτρου και πολιτισμό.
