Ποιά είναι η πρώτη σας Μουσική ανάμνηση;
Θυμάμαι με ιδιαίτερη νοσταλγία, σε ηλικία περίπου δέκα ετών, το γιο της γειτόνισσας μας από το διπλανό διαμέρισμα, στο πατρικό μου σπίτι στο Αγρίνιο, να με καλεί για να μου βάλει να ακούσω μουσική στο κασσετόφωνο. Το πρώτο λοιπόν, ολοκληρωμένο μουσικό έργο που άκουσα, ήταν η τέταρτη συμφωνία του Γιοχάνες Μπράμς, και στη συνέχεια το σόλο του Ρέϊ Μάνζαρεκ, από το κομμάτι “Light My Fire” των The Doors. Η στιγμή αυτή, έχει χαραχτεί ανεξίτηλα στη μνήμη μου, και “τα χρώματα” της πρώτης μου συνάντησης με τη Μουσική, δε θα τα ξεχάσω ποτέ!
Με ποιόν Μουσικό θα θέλατε να βρεθείτε επί σκηνής;
Η αλήθεια είναι, πώς ο κατάλογος είναι μακρύς, για τη συγκεκριμένη ερώτηση.
Ένας μουσικός, που μου έρχεται αυθόρμητα, είναι ο γερμανός σαξοφωνίστας και κλαρινετίστας, της φρι τζαζ σκηνής, Πήτερ Μπρότζμαν.
Περιγράψτε μας τη μέχρι σήμερα πορεία σας στη μουσική. Υπήρξαν επιρροές καθοριστικές θετικές ή αρνητικές;
Ξεκίνησα κλασσική κιθάρα, σε ηλικία 13 ετών, με το Νίκο Δημούση στο Ωδείο Σύγχρονης Τέχνης στο Αγρίνιο. Έπειτα, φεύγοντας για σπουδές στην Αθήνα, άρχισα να τραγουδάω ερασιτεχνικά σε ροκ σχήματα, και παράλληλα ξεκίνησα να παίζω άλτο σαξόφωνο, δίχως να παρακολουθώ μαθήματα, σε κάποια σχολή ή ωδείο. Καθοριστική εμπειρία για να ασχοληθώ με το σαξόφωνο, υπήρξε η πολλαπλή σχέση μου με τη τζαζ μουσική, αφού από μικρή ηλικία έκανα συλλογή δίσκων βινυλίου και αγόραζα ελληνικά και ξένα μουσικά περιοδικά (Ποπ κ Ροκ, Mojo, Music, Uncut etc).
Η αγάπη μου για το σαξόφωνο, μέρα με τη μέρα δυνάμωνε, κι έτσι γράφτηκα στη φιλαρμονική ορχήστρα του ωδείου “Πολυφωνική Χορωδία Πάτρας”, όπου ξεκίνησα μαθήματα με τον κλαρινετίστα/σαξοφωνίστα Γιώργο Μπουρδόπουλο. Εκεί συμμετείχα, σε πολλές εκδηλώσεις με τη φιλαρμονική, σε Πάτρα και Ζάκυνθο. Στη συνέχεια, παρακολούθησα μαθήματα κλασσικού σαξοφώνου με τον Αθανάσιο Ζέρβα, για δύο χρόνια. Το πάθος μου, για το τζαζ ιδίωμα, με οδήγησε στο Ωδείο Μουσικής Πράξης, όπου σπουδάζω τζαζ σαξόφωνο με το Γιάννη Παπαναστασίου.
Παράλληλα με το σαξόφωνο, διδάσκομαι τζαζ πιάνο και ενορχήστρωση από το Γιώργο Μικρό, o οποίος διδάσκει στο Ωδείο Athenaeum. Επίσης, συμμετέχω στα μουσικά σύνολα, του Ανδρέα Παπαγιαννακόπουλου, στο κέντρο τέχνης “Playground For The Arts”. Τον περασμένο Μάϊο, η αίτηση μου για σπουδές, στο Κονσερβατόριο “Πρινς Κλάους”, στο Χρόνιγκεν της Ολλανδίας έγινε δεκτή. Τέλος, είχα την τιμή και τη χαρά, να παίξω με την Orchestra Mobile του καταξιωμένου μαέστρου Θεόδωρου Ορφανίδη, στο Μουσείο Αιγών στη Βέροια, τον Ιούνιο του 2019.
Σας “τρομάζει” η επιτυχία ή η αποτυχία;
Θα έλεγα πώς η αποτυχία, είναι μια συχνή αναμέτρηση για ένα άνθρωπο που σπουδάζει μουσική, καθότι οι απαιτήσεις της μουσικής στην εποχής μας, είναι αρκετά συγκεκριμένες. Οι προδιαγραφές είναι υψηλότερες πλέον, για κάποιον που επιλέγει να γίνει δεξιοτέχνης κάποιου οργάνου, και πρέπει να έχει όλα εκείνα τα ακαδημαϊκά εφόδια, ούτως ώστε να ενσωματωθεί στη μουσική βιομηχανία, και να βιοποριστεί ως επαγγελματίας μουσικός. Επομένως, το δίπολο “επιτυχία-αποτυχία” είναι στην ημερίσια διάταξη του νέου μουσικού, και λειτουργεί ως προωθητική δύναμη.
Προσωπικά η αποτυχία με πεισμώνει και με κάνει να ελέγχω τον εαυτό μου, και η επιτυχία να επιβεβαιώνει τις επιλογές μου. Δε με τρομάζει λοιπόν, είτε πρόκειται για επιτυχία, είτε πρόκειται για αποτυχία, είναι και τα δύο σύμφυτα, με την φυσική πορεία της ζωής.
Ποιά είναι η άποψή σας για τα μουσικά τηλεοπτικά talent show;
Θεωρώ πώς τα talent shows, σε συνδυασμό και με τα social media και την εξέλιξης της τεχνολογίας, είναι μια πραγματικότητα για το νέο μουσικό. Δε μπορεί κανείς, να τα απορρίψει εξ ολοκλήρου, και φυσικά δε μπορεί να επαναπαυτεί σε αυτά, και να βασίσει εκεί, τη μουσική του πρόοδο. Τα τελευταία χρόνια, πολλοί μουσικοί αναδείχτηκαν από τα talent shows, αρκετά αξιόλογοι, οι οποίοι συνεχίζουν με επιτυχία, τη μουσική τους καριέρα.
Μια συνεργασία που ονειρεύεστε;
‘Ονειρο μου είναι να συνεργαστώ με τον καταξιωμένο έλληνα μπλούζμαν Ηλία Ζάϊκο, και το ιστορικό συγκρότημα του Blues Wire.
Ποιά είναι τα μελλοντικά μουσικά σας σχέδια;
Στα άμεσα σχέδια μου είναι, ένα ταξίδι στη Νέα Ορλέανη των ΗΠΑ, για να περπατήσω τους δρόμους, στους οποίους γεννήθηκε η τζαζ μουσική, και να διδαχθώ από μουσικούς του δρόμου, τις διάφορες παραδόσεις, που σχετίζονται με τη τζαζ γλώσσα. Να γνωρίσω το ragtime και το dixieland, να παρακολουθήσω πώς τραγουδάνε τα gospel στις εκκλησίες, με λίγα λόγια να κάνω ένα οδοιπορικό, στο χρονολόγιο αυτής της μουσικής. Επίσης, στόχος μου είναι, ένα μεταπτυχιακό στο Βασιλικό Ωδείο της Χάγης στην Ολλανδία, ούτως ώστε να γνωρίσω μουσικούς από όλο τον κόσμο, και να διευρύνω τους μουσικούς μου ορίζοντες. Αξίζει να σημειώσω εδώ, ότι η χώρα μας πλέον, έχει ένα εξαιρετικό επίπεδο σπουδών στη μουσική, αποτελούμενο από καθηγητές εγνωσμένης αξίας, σε Ελλάδα και εξωτερικό.
ΣΥΝΤΟΜΟ ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ
O Βασίλης Βαζούρας γεννήθηκε στην Αθήνα, και μεγάλωσε στο Αγρίνιο. Σε μικρή ηλικία, ξεκίνησε μαθήματα κλασσικής κιθάρας, ενώ παράλληλα ασχολούταν συστηματικά με τη συλλογή δίσκων βινυλίου.Έχει υπάρξει ραδιοφωνικός παραγωγός, σε δύο σταθμούς στο Αγρίνιο ( Άνεμος 9,37 και Ράδιο Αγρίνιο 102,20). Η αγάπη του για τη μουσική, τον οδήγησε στο Ωδείο Αθηνών, όπου παρακολούθησε μαθήματα κλασσικού σαξοφώνου και αρμονίας. Από το 2018, το πάθος του για το τζαζ ιδίωμα, τον έκανε να αφοσιωθεί στη μελέτη τζαζ σαξοφώνου. Επαγγελματικά δραστηριοποιείται, στον τομέα του χονδρικού εμπορίου, και είναι απόφοιτος του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών.
https://www.vasilisvazouras.com/music
