Ο Βασίλης Αφεντούλης απαντάει στις ερωτήσεις της δημοσιογραφικής ομάδας του polismagazino.gr
Πρωταγωνιστείτε στην παράσταση Η Πόλη της Λούλας Αναγνωστάκη. Πείτε μας για το έργο. Στο έργο η Πόλη της Λούλας Αναγνωστάκη, ο Κίμων και η Ελισάβετ μετακινούνται από πόλη σε πόλη προσπαθώντας να ξεφύγουν από το παρελθόν που τους στοιχειώνει αναζητώντας τρόπους να συνυπάρξουν σε ένα εξίσου δυσβάστακτο παρόν. Σε κάθε πόλη που πηγαίνουν, βρίσκουν ανθρώπους που θα λειτουργήσουν βοηθητικά στη διαδικασία αυτή. Στην συγκεκριμένη πόλη το «θύμα» τους είναι ένας ιδιόμορφος φωτογράφος.
Έχει συνεργαστεί ξανά με τη Βάνα Πεφάνη στο παρελθόν. Πώς είναι να παίζεις μαζί της; Η Βάνα Πεφάνη είναι μια καταξιωμένη ηθοποιός, σκηνοθέτης με εξαιρετικές ερμηνείες και σκηνοθεσίες αντίστοιχα. Έχουμε συνεργαστεί αρκετές φορές και με πολλούς τρόπους, ως σκηνοθέτης μου, ως ηθοποιοί πάνω στη σκηνή, ως βοηθός της. Η συνεργασία μας, μου δημιουργεί οικειότητα, ηρεμία και σιγουριά για το τελικό αποτέλεσμα. Έχουμε αναπτύξει κώδικες επικοινωνίας που με κάνουν να αισθάνομαι ασφάλεια στη σκηνή.
Πώς είναι ο Ένκε Φεζολλάρι ως σκηνοθέτης; Σας δυσκόλεψε; Με τον Ένκε Φεζολλάρι, έναν από τους καλύτερους σκηνοθέτες της γενιάς του, συνεργαζόμαστε για πρώτη φορά. Έχοντας παρακολουθήσει στο παρελθόν δουλειές του, θαύμαζα το αποτέλεσμα. Είναι ένας σκηνοθέτης που δεν εφησυχάζει και προσπαθεί για το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα. Η σκηνοθετική προσέγγιση του συγκεκριμένου έργου, ήταν μια πρόκληση για μένα. Εμβαθύναμε στο ρόλο και βρήκαμε τα στοιχεία που συνθέτουν τον χαρακτήρα του Κίμωνα.
Κάνατε πρεμιέρα μεσα-στον Μάιο σε ένα απαιτητικό έργο. Είναι ρίσκο πιστεύετε η επιλογή μιας τετοιας-παράστασης εν μέσω κορωνοϊού και Άνοιξης; Μετά από δύο δύσκολες χρονιές για το θέατρο και τους ηθοποιούς, εξαιτίας του κορονοϊού, η επικοινωνία μέσα από τη δουλειά μας ήταν σχεδόν αναγκαία και επιτακτική. Το κοινό εξακολουθεί να είναι φοβισμένο, ωστόσο υπάρχει μεγάλη θέληση για επιστροφή στο θέατρο. Το ρίσκο για το ανέβασμα οποιασδήποτε παράστασης με τις δεδομένες συνθήκες, είναι υπαρκτό αλλά δεν πρέπει να μας πτοεί.
Τελικά η Πόλη καίγεται; Η πόλη είναι για τον καθένα μας, κάτι διαφορετικό, μπορεί να είναι ένα σύμβολο, μπορεί η ύπαρξη μας, μπορεί η ίδια μας η ζωή, μπορεί αυτό που συμβαίνει γύρω μας, μπορεί το τραύμα που κουβαλάει ο καθένας μας. Η πόλη λοιπόν, είτε καίγεται, είτε όχι, σίγουρα μας έχει σημαδέψει.
Ποια φράση κρατάτε από την παράσταση; «Αυτές οι πόλεις μοιάζουν μεταξύ τους… Αύριο θα μαζέψουμε τα πράγματά μας και θα φύγουμε». Αν οι πόλεις είναι οι άνθρωποι, οι σχέσεις, ο τρόπος που αντιμετωπίζουμε τη ζωή μας, οι διαφορές είναι ελάχιστες στις «πόλεις» που αναζητούμε. Φεύγουμε ελπίζοντας να βρούμε κάτι άλλο, αλλά ποτέ δεν ξέρουμε τι θα συναντήσουμε… Όμως πάντα ελπίζουμε!
Τα μελλοντικά σας σχέδια; Υπάρχουν διάφορα υπό συζήτηση πλάνα, χωρίς να υπάρχει ακόμα κάτι σίγουρο, εξαιτίας όλων των συγκυριών. Το σίγουρο είναι ότι μέχρι το τέλος του μήνα, θα συναντάω τον Κίμωνα, την Ελισάβετ και τον φωτογράφο στο «ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης».
Κάτι όμορφο για το τέλος; Να βρούμε τις «πόλεις» μας και οι «πόλεις» να μας κρατήσουν και να μας αγκαλιάσουν και να πορευτούμε μαζί. Να αντιμετωπίσουμε και να ξεπεράσουμε τα προβλήματα και τις δυσκολίες στις οποίες βρεθήκαμε τα τελευταία χρόνια.
