“Η έμπνευση είναι μια πολυσύνθετη διαδικασία. Συμβαίνει ταυτόχρονα να διαδράσουν πολλά στοιχεία που συντελούν στη σύνθεση ενός έργου και στη συνέχεια στην υλοποίησή του.”
Πως και πότε ξεκινήσατε να ασχολείστε συστηματικά με τη ζωγραφική; Ξεκίνησα να ασχολούμαι με τη ζωγραφική κατά τη διάρκεια της προετοιμασίας για την εισαγωγή μου στην ΑΣΚΤ, δηλαδή στο φροντιστήριο ελευθέρου σχεδίου του Τάσου Ρήγα. Ήταν ο χώρος που ήρθα για πρώτη φορά σε επαφή με συστηματικό τρόπο με αυτή τη μορφή της τέχνης και οι πρώτες πολλές ώρες που διέθεσα για να εμβαθύνω σε αυτό το αντικείμενο. Πέρασα στη Σχολή και ακολούθησα το τμήμα ζωγραφικής. Στο πρώτο έτος ήμουν στο εργαστήρι του Τριαντάφυλλου Πατρασκίδη και τα υπόλοιπα τέσσερα στο εργαστήριο του Νίκου Κεσσανλή. Ασχολήθηκα με τη ζωγραφική τα τέσσερα πρώτα χρόνια που φοιτούσα στη Σχολή. Από το 5ο έτος και τη διπλωματική εργασία και μέχρι σήμερα δημιουργώ έργα που έχουν σχέση με το χώρο. Χρησιμοποιώ μικτές τεχνικές από ανόμοια υλικά όπως το μέταλλο αλπακά, ριζόχαρτο, πανί, ξύλο μπάλσα, κλπ. Κυριαρχούν οι συρμάτινες κατασκευές και οι εγκαταστάσεις που σκοπό έχουν να ορίσουν τον περιβάλλοντα χώρο μέσω των κενών και των γραμμών που δημιουργούνται. Ταυτόχρονα μέσω του μεταπτυχιακού μου στην αρχιτεκτονική σχολή ασχολήθηκα και δημιούργησα ψηφιακά έργα σε περιβάλλοντα εικονικής πραγματικότητας.
Σε ποιο ρεύμα ή κίνημα θα εντάσσατε τα έργα σας; Τα έργα μου είναι μια μίξη πολλών τάσεων. Ίσως θα μπορούσαμε να πούμε ότι σε αυτά διακρίνονται στοιχεία από το κίνημα της αφαίρεσης. Εμπεριέχουν αφηρημένα γεωμετρικά σχήματα και φόρμες, κάθετες, πλάγιες και οριζόντιες γραμμές, που εκφράζουν μια αρμονία και μια τάξη όπως ήταν το χαρακτηριστικό ύφος των νεοπλατικιστών. (Μοντριάν). Επιπλέον συνυπάρχει η έννοια του Installation, στις κατασκευές μου, όπου ο χώρος καθορίζεται από το έργο τέχνης και ο θεατής γίνεται ενεργά συμμέτοχος. Επίσης εντάσσεται στην τέχνη των Nέων Mέσων, που είναι μέρος των κινημάτων της Μοντέρνας τέχνης, λόγω της ενασχόλησής μου κατά καιρούς με την ψηφιακή τεχνολογία.
Από που αντλείτε την έμπνευσή σας; Είναι μια πολυσύνθετη διαδικασία. Συμβαίνει ταυτόχρονα να διαδράσουν πολλά στοιχεία που συντελούν στη σύνθεση ενός έργου και στη συνέχεια στην υλοποίησή του. Ήχοι και εικόνες της φύσης, ερεθίσματα από το αστικό τοπίο, από μια ανθρώπινη φιγούρα και από καταστάσεις που αφορούν την κοινωνία και την πολιτική. Ακόμα από ένα μουσικό κομμάτι, από μια φράση ή το περιεχόμενο από ένα λογοτεχνικό ή ποιητικό έργο.
Υπάρχουν προσωπικότητες ή άλλοι καλλιτέχνες που έχουν επηρεάσει το έργο σας; Δεν μπορώ να ανιχνεύσω τυχόν επηρεασμούς που προκύπτουν στο έργο μου. Σίγουρα όμως υπάρχουν καλλιτέχνες που μελέτησα και αγάπησα την καλλιτεχνική τους δημιουργία και την έμπνευσή τους. Μπορώ να αναφερθώ σε μερικούς από αυτούς, όπως οι Paul Klee, Πι Piet Mondrian, Wassily Kandinsky, Egon Schiele, η έκθεση του Γιάννη Κουνέλη στο φορτηγό πλοίο Ιόνιο, η έκθεση της Chiharu Shiota στη μπιενάλε της Βενετίας, η εκκλησία του Alvar Aalto στη Μπολώνια, τα κτίρια του Friedensreich Hundertwasser στη Βιέννη κλπ.
Ποιά είναι η μεγαλύτερη πρόκληση που έχετε θέσει στον εαυτό σας ως καλλιτέχνης; Η πρόκληση πρέπει να είναι καθημερινή και να έχει σχέση με το αληθινό και με το ισχυρό στοιχείο της αυτογνωσίας όπου σύμφωνα με τον Heidegger, “μέσα στην αλήθεια του έργου τέχνης βρίσκουμε τη γη και τον κόσμο, που δηλώνουν με τον τρόπο τους το ον και το Είναι. Η γη που συνδέεται με το παρόν και ο κόσμος με την παρουσία βρίσκονται και πραγματώνονται μέσα στο έργο τέχνης, που αποτελεί τον τόπο της αλήθειας.”
Είναι και τόπος της διάθεσης και της αντοχής. Αυτή είναι η σημαντική πλευρά του πράγματος. Αλλά και τόπος όπου παράγεται εκείνη η ενέργεια που μεταλλάσσει την όποια προσωπική συγκρότηση σε μάχη για τη διαφορετικότητα στην τέχνη.
Πόσο αποδεκτή είναι η Τέχνη στην Ελλάδα σήμερα και τι ρόλο καλείται να παίξει στο δημόσιο χώρο; Σε μια περίοδο που υπάρχει έκρηξη καλλιτεχνικής δημιουργίας στην Ελλάδα και όχι μόνο στα εικαστικά, το κράτος δεν στέκεται αρωγός σε αυτή την προσπάθεια και δεν δημιουργεί συνθήκες πρόσβασης της τέχνης μέσα στην κοινωνία. Δεν υπάρχει μοντέρνα τέχνη στο δημόσιο χώρο στην Ελλάδα γιατί δεν υπάρχει η κουλτούρα του δημόσιου, η οργάνωση και η δομή του, όπως τη συναντάμε σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες. Η τέχνη θα πρέπει να αγοράζεται και να συντηρείται από τους δημόσιους φορείς, να υπάρχει στο χώρο και να συνδιαλέγεται με αυτόν και τους πολίτες της, να βοηθάει τους καλλιτέχνες της ώστε μέσω αυτών των συνθηκών να διαμορφώνεται η τοπική κουλτούρα και το πολιτιστικό γίγνεσθαι της πόλης.
Ποιά είναι τα μελλοντικά σας σχέδια; Αυτή τη στιγμή που μιλάμε υφίσταται η ατομική μου έκθεση. Η έναρξη της 9ης ατομικής μου έκθεσης έγινε τον Οκτώβρη του 2020 στην Αίθουσα Τέχνης Αθηνών Γλύκωνος 4 Κολωνάκι και διαρκεί ακόμα.
Στα μελλοντικά μου πλάνα είναι… η αντοχή για τη συνέχεια τους δύσκολους αυτούς καιρούς. Επίσης να συνεχιστούν οι δράσεις της ομάδας HORROR VACUI που είμαι μέλος της.
