Για εμένα η “τελειότητα”, που μεταξύ μας δεν υπάρχει, κι αν υπάρχει μόνο η πάροδος του χρόνου μπορεί να το αποδείξει, επιτυγχάνεται μόνο αν υπάρχει επιθυμία, ή αν θέλετε, πάθος του υποκειμένου για το αντικείμενό του
Σας βρίσκουμε εν μέσω καραντίνας. Τι κάνετε για να αποδράσετε από αυτή; Μολονότι όλες οι δουλειές που απαιτούν σωματική παρουσία έχουν αναβληθεί ή ακυρωθεί προσπαθώ να δουλέψω με το μυαλό σε συνεργασία με την τεχνολογία.
Ως καλλιτέχνης δεν μπορώ να επαναπαυτώ. Κάθε μέρα κατακλύζομαι από χιλιάδες ιδέες που θέλω να πραγματοποιήσω.
Να τις προάλλες ξεκίνησα για πλάκα να απαγγέλλω ποίηση και να διαβάζω αποσπάσματα από λογοτεχνία με τη συνοδεία πιάνου live στο Facebook. Στην αρχή ήταν μια απόδραση, όπως λέτε. Μετά όμως όλο αυτό άρχισε να απαιτεί συνοχή και συνέπεια απέναντι σ’ένα κοινό που πλέον βυθιζόταν στην ιδέα αυτή και γινόταν ολοένα και περισσότερο και μάλιστα με θετική ανταπόκριση.
Παράλληλα διδάσκω πιάνο και έχω μεταφέρει πλέον όλα μου τα μαθήματα διαδικτυακά. Αν και η φυσική παρουσία είναι η ιδανική για την εκμάθηση ενός νέου οργάνου οι μαθητές μου είχαν ήδη μπει σε μια τροχιά τεχνικής και ρεπερτορίου οπότε τώρα, θα έλεγα, ότι δουλεύουμε με αυτόματο πιλότο.
Στο κόσμο του θεάτρου ευτυχώς είχα παραδώσει τα projects μου από τον Δεκέμβριο και δεν έμεινε κάτι μισό. Αγωνιώ ωστόσο για το τι επιφυλάσσει το μέλλον. Ο χώρος είναι ήδη σε τεντωμένο σχοινί. Επειδή όμως είμαι άνθρωπος που προσπαθώ να βλέπω τη θετική πλευρά των πραγμάτων σε αυτή η καραντίνα μου δόθηκε χρόνος να κάνω κάποιες ασκήσεις για την ορθοφωνία καθώς και να βουτήξω στο διάβασμα (όχι απαραίτητα θεατρικών έργων). Αυτή την εποχή διαβάζω το “Θαμμένος Ζωντανός” του Αρνολντ Μπέννετ σε μετάφραση Μαργαρίτας Ζαχαριάδου.
Τέλος, θεωρώ τον εαυτό μου πολύ τυχερό γιατί εδώ και κάποιους μήνες στη ζωή μου μπήκε το digital marketing με τη μορφή μαθήματος στην αρχή για να αρχίσω να προωθώ τη δουλειά μου αλλά αργότερα μεταλλάχθηκε σε συνεργασία με τον καλύτερο δάσκαλο του είδους που ονομάζεται Κων/νος Κορίκης.
Υπάρχουν κάποιοι καλλιτέχνες τους οποίους θαυμάσατε για το περιεχόμενο που ανέβαζαν αυτή την περίοδο στα Social Media; Φυσικά. Ως ανάμνηση κρατώ το live που πραγματοποιήθηκε με τους μουσικούς Σταύρο Λάντσια (πιάνο) και Αλέξανδρο Μποτίνη (τσέλο) λίγο πριν αυστηροποιηθούν τα μέτρα. Είμαι ταπεινή θαυμάστρια και των δύο. Ακριβώς επειδή εκεί έξω (στα social media) είναι δύσκολο να εντοπίσει κάποιος κάτι ποιοτικό με εντυπωσιάζει καθετί που ξεχωρίζει γιατί στο τέλος με κάνει να θέλω να γίνω καλύτερη.
Τι σχεδιάζετε για το μέλλον; Μη με ρωτάτε για το μέλλον. Είμαι άνθρωπος του παρόντος. Εδώ σήμερα ζεις, αύριο πεθαίνεις.
Σας τρομάζει η αποτυχία; Τους τελευταίους μήνες παρακολουθώ μαθήματα αυτοσχεδιαστικού θεάτρου στη σχολή Improvibe. Ένα από τα πρώτα πράγματα που μαθαίνει κάποιος εκεί είναι να αναγνωρίζει πότε αποτυγχάνει και όλο αυτό να το δηλώνει μπροστά σε κόσμο με τη μορφή υπόκλισης λέγοντας δυνατά ‘Απέτυχα’. Δεν έχετε ιδέα πόσο απελευθερωτικό και ανακουφιστικό είναι αυτό.
Αλλά για να σας απαντήσω ξεκάθαρα δεν φοβάμαι τίποτα. Προτιμώ να φάω τα μούτρα μου παρά να βρίσκομαι σε περιβάλλον αποστείρωσης.
Ποια είναι πρώτη σας μουσική ανάμνηση; Θυμάμαι να τραγουδάω και να χορεύω Michael Jackson και Madonna πριν αρχίσω καν να πηγαίνω σχολείο. Αλλά επειδή δεν ήξερα αγγλικά έβαζα δικούς μου στοίχους, “βαλισέικους”. Επίσης θυμάμαι να χαζεύω τους δίσκους του πατέρα μου, κλασσικής κυρίως μουσικής.
Γράφετε μουσική, παίζετε πιάνο, είστε ηθοποιός, παιδαγωγός, κειμενογράφος, βοηθός σκηνοθέτη. Δεν πιστεύετε ότι για να πετύχει κάποιος την τελειότητα θα πρέπει να επικεντρώνεται σε έναν μόνο τομέα; Για μένα η “τελειότητα”, που μεταξύ μας δεν υπάρχει, κι αν υπάρχει μόνο η πάροδος του χρόνου μπορεί να το αποδείξει, επιτυγχάνεται μόνο αν υπάρχει επιθυμία, ή αν θέλετε, πάθος του υποκειμένου για το αντικείμενο του. Εγώ δηλώνω ανερυθρίαστα ότι είμαι ερωτευμένη με όλες τις παραπάνω ιδιότητες μου. Μου δίνουν όλες ανεξαιρέτως χαρά. Και μακάρι στο μέλλον να υπάρξουν κι άλλες. Για μένα ζωή είναι γνώση. Και μέχρι να πεθάνω δεν θα σταματάω να μαθαίνω.
Βιογραφικό.
Η Βαλίσια Βύζα γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη και μεγάλωσε στην Αθήνα. Σε ηλικία 4 ετών άρχισε να φοιτά πιάνο δίπλα στον Παναγιώτη Τίντα και μαζί του έλαβε Πτυχίο Πιάνου με Άριστα και διάκριση. Παράλληλα διδάχτηκε Αρμονία και Αντίστιξη από τον Σπύρο Μάζη στο Κλασσικό και Σύγχρονο Ωδείο. Όλα τα πτυχία της στα Ανώτερα Θεωρητικά ολοκληρώθηκαν με βαθμό Άριστα.
Το 2003 αποφοίτησε από το Αμερικάνικο Κολλέγιο Ελλάδας (Deree) με Bachelor of Arts και έμφαση στη Μουσική. Καθηγητές της υπήρξαν οι: Τατιάνα Παπαγεωργίου, Δημήτρης Τουφεξής, Σταύρος Μπερής, Έφη Μινακούλη κ.α
To 2003 παρακολούθησε μεταπτυχιακό πρόγραμμα στη Μουσική Σύνθεση για Κινηματογράφο και Τηλεόραση στο Kingston University του Ηνωμένου Βασιλείου και έλαβε μεταπτυχιακό δίπλωμα με την διπλωματική της εργασία να εντρυφεί στη μουσική σύνθεση για κινούμενα σχέδια.
Δουλειά της μπορείτε να ακούσετε στο https://soundcloud.com/valisia-vyza
Το 2011 αποφοίτησε από το Εργαστήρι Επαγγελματικής Δημοσιογραφίας. Στα χρόνια που ακολούθησαν έγραψε άρθρα και πήρε συνεντεύξεις για το Whisky Magazine και το “Food and Leisure”.
Από το 2014-2018 υπήρξε ραδιοφωνική παραγωγός του Amagi Radio με εκπομπή για την Κινηματογραφική Μουσική.
Το 2017 έγραψε τη μουσική για την μικρού μήκους ταινία “Role Play: The Movie”, σε σκηνοθεσία Δημήτρη Σπανογιάννη ενώ παράλληλα συνέθετε μουσική για θέατρο, διαφημίσεις, ντοκιμαντέρ κ.α
Σήμερα διδάσκει πιάνο και θεωρητικά σε όλη την Αθήνα ενώ συνεργάζεται με μουσικά σύνολα μουσικής δωματίου.
Τα τελευταία χρόνια ασχολείται πλέον επαγγελματικά με την υποκριτική στο θέατρο και τον κινηματογράφο.
Κειμενογράφος, βοηθός σκηνοθέτη, ταξιδιώτης, πολίτης του κόσμου είναι μερικές επιπρόσθετες ιδιότητες της.
