“H Τέχνη στην Ελλάδα σήμερα πιστεύω ότι είναι ευρέως αποδεκτή και ακόμα απόλυτα χρήσιμη και ζητούμενη διαρκώς.”
Πώς και πότε ξεκινήσατε να ασχολείστε συστηματικά με τη ζωγραφική; Zωγράφιζα συνέχεια από τότε που μπορώ να θυμάμαι τον εαυτό μου.
Οι εικαστικοί καθηγητές με ενθάρρυναν πάντα να συνεχίζω με συνέπεια.
Μετά τις σπουδές μου στο Νομικό Τμήμα του Πανεπιστημίου Αθηνών και την εργασία μου στο Νομικό Τμήμα Γαλλικής Τράπεζας στην Αθήνα, παρακολούθησα συνεχώς από το 1996 έως και το 2003 τα εικαστικά εργαστήρια στο Κολλέγιο Αθηνών ( Haef). Τότε ξεκίνησε η συμμετοχή μου σε ομαδικές εκθέσεις και η πρώτη ατομική μου έκθεση στην Αθήνα έγινε το 2003. Ο σημαντικός ζωγράφος Παναγιώτης Τέτσης στα πρώτα βήματα της έκθεσής μου με ενθάρρυνε να ζωγραφίζω αδιάκοπα.
Σε ποιό ρεύμα ή κίνημα θα εντάσσατε τα έργα σας; Η ζωγραφική μου είναι συγχρονη, εξπρεσσιονιστική. Το χρώμα αλλά και το ασπρόμαυρο «μεταφράζει» το ερέθισμα, τη πραγματικότητα πάνω στο κάθε μέσο, (καμβά χαρτί, υφασμα, πηλό, φωτογραφικό χαρτί), σε μια «γλώσσα» που επιθυμώ να αναγνωρίσει ο θεατής σαν τη μητρική του γλώσσα, αβίαστα και φυσικά, ευχάριστα.
Από πού αντλείτε την έμπνευσή σας; Η ζωγραφική μου μοιάζει με ένα φυσικό θαλασσινό ελληνικό σφουγγάρι που αντλεί και κρατά ενδελεχή παρατήρηση σε κάθε στιγμή και συναισθηματικές επισημάνσεις του εαυτού και άλλων. Θα μπορούσε να οριστεί ίσως η ζωγραφική μου και ως ένα ονειρικό αλλά και πραγματικό ρεπορταζ της φύσης και της καθημερινής ευδαιμονίας του ανθρώπου μέσα σε αυτή. Η συστηματική κάκωση που η φυση υφίσταται σε μικρή και μεγάλη κλίμακα από τον άνθρωπο με απασχολεί μόνιμα.
Συχνά οι “ψηφίδες” κάποιου έργου ξεκινούν δικές τους ιστορίες και με οδηγούν στο επόμενο έργο.
Ζωγραφίζω στην Αθήνα ή στο Λουξεμβούργο όπου επίσης κατοικώ τα τελευταία χρόνια, αν βρεθώ σε ελληνικό νησί ή χωριό ή ακόμα κατά τη διάρκεια ενός ταξιδιού.
Υπάρχουν προσωπικότητες ή άλλοι καλλιτέχνες που έχουν επηρεάσει το έργο σας: Πώς θα γινόταν κι αλλιώς;!; Οι προσωπικότητες απλών καθημερινών ανθρώπων ή φίλων κλπ με τα λεγόμενά τους ή τη στάση του σώματος ή τη ματιά τους, που μιλά ανεξάρτητα από τα λεγόμενά τους, με επηρεάζουν σημαντικά. Αγαπώ καλλιτέχνες που “με κέντρισαν” έντονα και εν συνεχεία τους μελέτησα και τους παρατήρησα καλύτερα για όσα είπαν, για όσα κατέγραψαν ζωγραφικά.
Αναφέρω μόνο μερικούς που αυτόματα έρχονται στο μυαλό μου…
J M W Turner, Leonardo da Vinci, J Vermeer, Pierre Bonnard , V v Gogh, HEB Matisse, Toulouse-Lautrec, Cy Twombly, Π Τέτσης, Χατζηκυριάκος Γκίκας Willem de Kooning , Helen Frankenthaler, J M Basquiat, Α Φασιανός
Ποιά είναι η μεγαλύτερη πρόκληση που έχετε θέσει στον εαυτό σας ως καλλιτέχνης; Ένα ουσιαστικό κυρίαρχο ζητούμενο- πρόκληση για εμένα είναι η ευτυχής έκπληξη- αποκάλυψη, για τον ίδιο το καλλιτέχνη, πάνω στον καμβά ή όποιο άλλο μέσο, που τον οδηγεί εν δυνάμει σε απάτητα για εκείνον μονοπάτια ζωγραφικά. Αυτό φυσικά συμβαίνει ή δεν συμβαίνει αλλά συγχρόνως χρειάζεται ο ζωγράφος αυτή την αποκάλυψη να την ανιχνεύει την κατάλληλη χρονική στιγμή.
Πόσο αποδεκτή είναι η Τέχνη στην Ελλάδα σήμερα και τι ρόλο καλείται να παίξει στο δημόσιο χώρο; H Τέχνη στην Ελλάδα σήμερα πιστεύω ότι είναι ευρέως αποδεκτή και ακόμα απόλυτα χρήσιμη και ζητούμενη διαρκώς. Παρόλα αυτά χρειάζεται επειγόντως συστηματική και έμπρακτη στήριξη και ενσωμάτωσή της, με διαφορετικούς και ευέλικτους κατά περίπτωση τρόπους, σε κάθε έκφανση δημόσιας και εκπαιδευτικής ζωής, όχι μόνο από ιδιωτικούς αλλά και δημόσιους φορείς και σε μια συνέχεια υποστηρικτική ανεξάρτητα από πολιτικές διακυμάνσεις.
Ακούγεται ρομαντικό αλλά θα ήταν αποτελεσματικό αν μιμούμασταν τη παιδική σοβαρότητα απέναντι στη τέχνη.
Ποιά είναι τα μελλοντικά σας σχέδια; Αδιάκοπη εργασία εν υγεία και περαιτέρω έκθεση με ηθική και υλική ανταπόδωση της ζωγραφικής μου, μου είναι αρκετό.
Η τόλμη της νεότητας με τους πειραματισμούς της ας μου αντέξει πολύ ακόμα!
Ζωγραφίζω με λάδι στο καμβά, με μελάνι στο χαρτί, με σκόνη στο κεραμεικό, συχνά σε δική μου φόρμα, με τρόπους σύνθεσης ζωγραφικής ή φωτογραφικής αποτύπωσης και μεταφοράς της ζωγραφικής αυτής σε ύφασμα και σε χαρτί.
Ευσεβής πόθος είναι το μάτι και το χέρι να μπορεί μελλοντικά να αποδίδει όσα αξίζει να μοιράζονται όπως αισιοδοξία, φύση, χρώμα, θετική ενέργεια, σκέψη, έκπληξη και περιπέτεια.
