Η «Δεσμίδα Ν» της Εργασίας περί στοών.
Γνωσιοθεωρητικά, Θεωρία της προόδου.
Μετάφραση: Μανόλης Αθανασάκης
Επιμέλεια: Γεράσιμος Κουζέλης
ISBN: 978-960-589-142-8 | σελίδες: 168 | διαστάσεις: 21×14εκ. | τιμή: 13.00€
Η Εργασία περί στοών (Das Passagen-Werk) υπήρξε το magnum opus του Γερμανοεβραίου φιλόσοφου Βάλτερ Μπένγιαμιν. Με τη μεθοδική παράθεση πολυάριθμων αποσπασμάτων από διάφορους συγγραφείς αλλά και δικών του αφοριστικών σχολιασμών, επιδίωκε να συγκροτήσει ένα καλειδοσκόπιο, μέσα από το οποίο ο αναγνώστης θα «τηλεσκόπευε» ένα υπέρπυκνο σημείο του παρελθόντος, το Παρίσι του 19ου αιώνα. Συλλαμβάνοντας την ιδέα ότι το αστικό τοπίο αυτής της πρότυπης μεγαλούπολης μπορεί να ιδωθεί ως μήτρα των χαρακτηριστικότερων φαινομένων του ακμαίου καπιταλισμού, ο Μπένγιαμιν αναγνώρισε στις εμπορικές στοές, στις σκεπαστές διαβάσεις, την εμβληματική μεταφορά γύρω από την οποία θα οργανωνόταν το υλικό της σχεδιαζόμενης εργασίας. Ένα έργο που έμεινε ανολοκλήρωτο. Στην καρδιά της Εργασίας περί στοών ξεχωρίζει μια θεωρητική νησίδα, η Δεσμίδα Ν, με τίτλο «Γνωσιοθεωρητικά, Θεωρία της προόδου». Στην ενότητα αυτή, ο Μπένγιαμιν προτείνει μια ρηξικέλευθη ιστορικο-υλιστική αντίληψη για την κατανόηση του παρελθόντος. Όπως υποστηρίζει, «ο ιστορικός υλισμός πρέπει να απαρνηθεί το επικό στοιχείο της ιστορίας. Ανατινάζει την εποχή έξω από την πραγμοειδή “συνέχεια της ιστορίας”. Αλλά επίσης ανατινάζει την ομοιογένεια της εποχής. Τη γεμίζει με εκρηκτική ύλη, δηλαδή με παρόν». Στη Δεσμίδα Ν περιλαμβάνεται επίσης ένα σύνολο καταχωρίσεων που ιχνηλατούν την αποκρυστάλλωση της αντίληψης περί αυτόματης προόδου ως τελεολογικού δόγματος κατά τη διάρκεια του 19ου αιώνα. Πρόθεση του συγγραφέα ήταν η καταγραφή της πρωτο-ιστορίας (Urgeschichte) της συγκεκριμένης κανονιστικής ιδέας, η οποία εμπεδώθηκε παράλληλα με την αυξανόμενη κυριαρχία της αστικής τάξης. (…..Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου)
Ο Βάλτερ Μπένγιαμιν (1892-1940) ήταν Γερμανοεβραίος μαρξιστής φιλόσοφος, κριτικός λογοτεχνίας, δοκιμιογράφος και μεταφραστής. Το έργο του συνδέεται με τη σκέψη της Σχολής της Φραγκφούρτης και συνομιλεί τόσο με τα γραπτά του Μπέρτολτ Μπρεχτ όσο και με τον εβραϊκό μυστικισμό του Γκέρσομ Σόλεμ.
Κυριότερα έργα του: Για μια κριτική της βίας, Μονόδρομος, Το έργο τέχνης στην εποχή της τεχνικής αναπαραγωγιμότητάς του, Ορισμένα μοτίβα στον Μπωντλαίρ, Για την έννοια της ιστορίας.
