Δε θυμάμαι και πολλά από εκείνο το Σεπτέμβρη του ’15. Μόνο μια βουβαμάρα, σε πλήρη αντιδιαστολή με τις ανίερες κραυγές κάθε μου ίνας. Αυτά θυμάμαι κι ένα κόκκινο μπλουζάκι.
YouTube: https://youtu.be/1g9WBYRsQXA
Bandcamp: https://achilleasmoraitis.bandcamp.com/track/–51
-Α.Μ.
Θα σας πω μια ιστορία μικρή
Για ένα παιδί που ονειρευότανε τ’άστρα
Μες στη σκέψη του ζωγράφιζε φως
Γκέμιζε τείχη, προμαχώνες και κάστρα
Η ιδέα του ήταν μία ζωή
Που κάθε στιγμή θα ήταν βαμμένη με γέλιο
Μα τα όνειρα δεν είδαν χαρτί
Τα έκλεψε η θάλασσα να τα’χει ευαγγέλιο
Μες στο βλέμμα του κάθε παιδιού
Κρύβεται όλη η αλήθεια του κόσμου
Είναι η φλόγα αυτού του κεριού
Μαγικό φυλαχτό εντός μου
Ίσως να’ταν το δικό σου παιδί
Ή ίσως κάθε παιδί να’ναι και λίγο δικό σου
Ένα γέλιο ηχεί απαλό
Και στο γέλιο αυτό θαλερά παραδόσου
