Γράφει ο Νίκος Μουρατίδης
Σηκώθηκε πολύ σκόνη σχετικά με το γλυπτό της Μαρίας Κάλλας στο ξέφωτο Ροβέρτου Γκάλη, επί της οδού Διονυσίου Αρεοπαγίτου. Ένα αστραφτερό γλυπτό που το ακούμπησαν πάνω στο χώμα, έκαναν τα αποκαλυπτήρια και προκάλεσε χίλια δυο σχόλια.
Η δημιουργός του γλυπτού της Μαρίας Κάλλας, Αφροδίτη Λίτη, με το που βρέθηκε στο μάτι του κυκλώνα και μιλώντας στην Καθημερινή είπε: “Έχω λάβει αμέτρητα συγχαρητήρια μηνύματα, πριν αρχίσουν τα social media να φλυαρούν. Και αν δούμε το αποτέλεσμα αθροιστικά, διαπιστώνω ότι οι φωνές που κάνουν τη φασαρία είναι ελάχιστες”. Δεν κατάλαβε τίποτα λοιπόν. Σε λίγο θα μας πει ότι εμείς φταίμε που δεν μας αρέσει.
Σήμερα θα γράψω για την γλύπτρια και δεν θα αναφερθώ στην καλλιτεχνική αξία του συγκεκριμένου γλυπτού.
H Αφροδίτη Λίτη γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε γλυπτική́, ψηφιδωτό́ και αγιογραφία στην Ανωτάτη Σχολή́ Κάλων Τεχνών Αθηνών (Α.Σ.Κ.Τ., 1972-1978). Παρακολούθησε μαθήματα στο Universita Degli Studi του Μιλάνου το 1978, ενώ με υποτροφία του Ι.Κ.Υ. πραγματοποίησε τις μεταπτυχιακές σπουδές της στο London University (1983-1986). Το 1985 τιμήθηκε με βραβείο γλυπτικής από́ το Επιμελητήριο Εικαστικών Τεχνών Ελλάδος. Από́ το 1978 μέχρι και το 2000 εργάστηκε ως μουσειακή́ γλύπτρια στο Εθνικό́ Αρχαιολογικό́ Μουσείο Αθηνών. Εκθέτει έργα της από́ το 1992 σε ατομικές και ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό́. Είναι μια πολύ εργατική ζωγράφος που παρουσιάζει αρκετά συχνά έργα της – άλλοτε πρωτότυπα και άλλοτε σαφέστατα επηρεασμένα από πιο παλιούς καλλιτέχνες. Και είναι εντυπωσιακό πόσο “χωμένη” και δικτυωμένη είναι. Πόσο εύκολα της δίνουν τα Μουσεία για να κάνει τις εκθέσεις της.
Όταν βγήκε στην σύνταξη, όλοι έλεγαν ότι θα γίνει…
Η συνέχεια εδώ:
