Η Αφεντούλα Ραζέλη Ερμηνεύτρια, Εκπαιδευτικός, τοποθετείται στο polismagazino.gr
“Να δώσουμε αγάπη, να σκύψουμε στο συνάνθρωπο με νοιάξιμο, να πούμε μια καλή κουβέντα, ένα χαμόγελο… Όλοι μαζί… Εμείς… το συνειδητοποιημένο Εγώ, τότε γίνεται Εμείς.”
Εγκλεισμός στο σπίτι. Πως διαχειρίζεστε το χρόνο σας; Ποια συναισθήματα σας διακατέχουν; O εγκλεισμός στο σπίτι είναι μια πρωτόγνωρη κατάσταση για όλους μας… Δύσκολη… Δεν είναι στη φύση μας… Είμαστε κοινωνικά όντα και είμαστε για να ζούμε μαζί. Να συγχρωτιζόμαστε. Να ανταλλάσουμε, οτιδήποτε. Μή μπορώντας να κάνουμε κάτι άλλο προς το παρόν, αντλούμε από τα αποθέματα της δύναμης και της υπομονής μας, έχοντας ο καθένας την ευθύνη προστασίας για τον εαυτό μας και για τους άλλους. Αυτό που κάνω ως προς την διαχείρηση του χρόνου, είναι περισσότερος χρόνος με τον εαυτό μου, αφουγκράζομαι τις ανάγκες μου, τις αναζητήσεις μου, διάβασμα, περπάτημα, μελετώ τραγούδια, ηχογραφώ τραγούδια, βλέπω ωραίες ταινίες, συζητώ με φίλους από τηλεφώνου, κάνω τηλεδιδασκαλία μιάς και είμαι και νηπιαγωγός. Αυτά περίπου που έκανα πάντα. Ομως, λείπει η κοντινή επαφή με φίλους,συνεργάτες, ο κινηματογράφος, το θέατρο και κυρίως μου λείπει η επαφή με το κοινό μου στα live… Να διασκεδάζουμε, να ανταλλάσουμε ματιές, αγκαλιές να ψυχοθεραπεύομαι μεσα από το τραγούδι, την τέχνη μου…
Ακούμε συνεχώς για Βία. Ενδοοικογενειακή, εργασιακή, αθλητική, καλλιτεχνική… Εντυπωσιάζεστε από το συμβάν ή από τους πρωταγωνιστές; Εσείς έχετε υποστεί κάποια μορφή βίας; Η αποκάλυψη όλου αυτού του τοπίου σε σχέση με τη βία σε όλους τους χώρους εχει σχέση με την καραντίνα και τον κορονοιό. Νομίζω επειδή οι άνθρωποι έσκυψαν πιο βαθειά στον εαυτό τους και τον άκουσαν, είναι πιο πρόθυμοι να ακούσουν και τους άλλους. Ολοι υποψιαζόμασταν αυτού του είδους τη βία. Οσο και να το υποψιαζόμασταν όμως ή κάτι να είχαμε ακούσει τη φρίκη δεν τη γλυτώσαμε μαθαίνοντάς τα.
Μακάρι να γινουν και πιστεύω πως θα γίνουν πολλές αποκαλύψεις σε πολλούς χώρους και το εύχομαι. Τώρα οι φωνές είναι πολλές! Ο κορονοιός που μας έκλεισε στα σπίτια, άνοιξε και άγγιξε βαθειές υπαρξιακές αγωνίες και απ’ ότι φαίνεται και πορτούλες που ήταν ερμητικά κλεισμένες.
Να φανερωθούν όλα, μπάς και αλλάξει το σύστημα που αιώνες τώρα παραμένει ακλόνητο και αλώβητο… να φωτιστούν κομμάτια μέσα μας, που χρειάζονται μετακίνηση και κάθαρση, γιατί ας μην ξεγελιόμαστε, από τον εαυτό μας αρχίζει η καθαρση… εσωτερικά. Το παλιό παλεύει με το καινούργιο, το Φώς με το σκοτάδι! Τα επόμενα χρόνια νομίζω πως θα δυσκολευτούμε πολύ αν μεινουμε αμετακίνητοι, αλλαζει η συνειδησιακή κατάσταση της γης και καλο είναι να συμβαδίσουμε.
Εχω υποστεί ψυχολογική βία σε μία συνεργασία μου, αλλά δεν μου άφησε τραύμα, το χειρίστηκα με τέτοιο τρόπο (δεν ήταν και πολύ δύσκολη η περίπτωση) που βγήκα αλώβητη ευτυχώς. Ηταν σαν να αναμετρήθηκα με τις δυνάμεις μου.
Πιστεύετε στην αποτελεσματικότητα του εμβολίου; Θα εμβολιαστείτε όταν έρθει η ώρα; Υπάρχει μεγάλη αναστάτωση με τα εμβόλια απ’ ότι ακούμε και διαβάζουμε. Ετσι κι εγώ ακούω, ενημερώνομαι και ο χρόνος θα δείξει.
Έχετε στερηθεί κάτι από τον εγκλεισμό σας στο σπίτι και εαν ναι, πως το αντιμετωπίσατε; Τις ανθρώπινες σχέσεις εχω στερηθεί. Κρασάκι με φίλους… τα χαμόγελα και τα γέλια μου λείπουν… η ξεγνοιασιά… δεν ξερω αν και πότε θα τα ξαναβρούμε, γιατί δεν μπορώ να φανταστώ πόσο κανονική θα είναι η ζωή μας. Εχω την εντύπωση πως τίποτα δεν θα είναι το ίδιο. Αυτό που με λυπεί είναι ότι οι κουβέντες όλες καταληγουν σε αδιέξοδο. Θέλω να πιστεύω όμως πώς επειδή η ζωή συνεχίζεται και θέλω το ευ ζην να είναι ξανά παρόν θα τα ξαναβρούμε όλα, ο καθένας με τον τρόπο του.
Κατι καινούργιο στην επικοινωνία μου, είναι η συζήτηση μέσω κάμερας στο messenger. Εχω έτσι την ψευδαίσθηση ότι τον εχω κοντά μου, στο χώρο μου, τον άλλον άνθρωπο. Κάτι είναι κι αυτό…
Τηλεργασία και Αναστολή εργασιακών συμβάσεων. Τι πιστεύετε ότι θα συμβεί την επόμενη ημέρα του απεγκλωβισμού μας στον εργασιακό χώρο; Η επόμενη μέρα στον εργασιακό χώρο θα είναι δύσκολη και αβέβαιη για πολλούς ανθρώπους. Εχουν καταργηθεί οι συμβάσεις εργασίας, οι εργοδότες μπορουν να απολύουν κατά το δοκούν και μάλιστα χωρις αποζημιώσεις, έχουν ψηφιστεί νόμοι αντεργατικοί και αντιανθρώπινοι, άνθρωποι θα έχουν χάσει δουλειές γιατί θα κλείσουν επιχειρήσεις… (Όλα αυτά που σκέφτομαι και γράφω με κάνουν πολύ απαισιόδοξη, ενώ είμαι από τη φύση μου αισιόδοξη και θετική σαν άνθρωπος… αυτό με λυπεί πολύ). Επειδή βλέπω ότι όλο το εξω τοπίο δεν αφήνει πολλά περιθώρια για να αισθάνεται κάποιος ασφαλής και αισιόδοξος, ξαναγυρνώ στο “μέσα” μου, αντλώντας από εκει πίστη και ηρεμία. Κοντά σε αυτό που ονομάζω Κέντρο της ψυχής μου, που είναι οι αξίες μου, τα εφόδια που έχω σπουδάσει στη μεχρι τώρα ζωή μου… Να δώσουμε αγάπη, να σκύψουμε στο συνάνθρωπο με νοιάξιμο, να πούμε μια καλή κουβέντα, ένα χαμόγελο… Ολοι μαζί… Εμείς… το συνειδητοποιημένο Εγώ, τότε γίνεται Εμείς.
Ευχομαι καλή δύναμη.
