Είναι νέα, ταλαντούχα και αγαπά πολύ την τέχνη και τη ζωή. Ο λόγος για την Αριάδνη Αναστασοπούλου, μία ηθοποιό με σπουδές στην Φιλοσοφική και την υποκριτική. Αυτή την περίοδο υποδύεται την «Πριγκίπισσα Μαρίκα, την Καπατσωτάτη» στην κωμωδία του Ηλία Γραμματικογιάννη «Βασιλιάς Βαγγέλης ΙΙ ο Λεβεντόκαρδος» που παρουσιάζεται στο Θέατρο Παραμυθίας. Η ίδια, έδωσε μία πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη, μιλώντας για το έργο, την τέχνη της και την προσωπικότητά της, εν γένει. Απολαύστε την!
- Σύστησέ μας τον εαυτό σου, με δυο λόγια, σαν να συστήνεσαι στο αναγνωστικό μας κοινό.
Με λένε Αριάδνη, είμαι απόφοιτος του Ιστορικού και Αρχαιολογικού της Φιλοσοφικής Αθηνών και της Ανωτέρας Δραματικής Σχολής «Τεχνών 100» του Λάκη Λαζόπουλου. Παράλληλα με τις σπουδές μου, εργαζόμουν στον κλάδο της εστίασης καθώς και σ’ αυτόν του εμπορίου και της προώθησης. Από πολύ μικρή ασχολούμαι ιδιαίτερα με την τέχνη, τον πολιτισμό και τον αθλητισμό. Έτσι έχω καταπιαστεί με διάφορα αθλήματα, χορούς, πιάνο και ξένες γλώσσες. Για εμένα έχει ενδιαφέρον, ό,τι προάγει τη δημιουργικότητα, τη σκέψη, αλλά και τη συναναστροφή και την επικοινωνία με τον άνθρωπο.
- Έχεις τελειώσει την Φιλοσοφική σχολή. Η υποκριτική, πώς προέκυψε, ποιο ήταν το έναυσμα;
Το έναυσμα, δεν ήταν μία στιγμή, αλλά θα έλεγα πως το μικρόβιο υπήρχε από όταν ήμουν μικρή. Από όταν με ρωτούσαν τι θα ήθελες να γίνεις όταν μεγαλώσεις. Γι’ αυτό και στο σχολείο συμμετείχα σε όλα τα θεατρικά δρώμενα και μέσα από τη συνεργασία μου με την τότε καθηγήτρια μου Νατάσσα Μερκούρη, αγάπησα τη διαδικασία λίγο περισσότερο. Ωστόσο, πάντα μου άρεσαν τα ταξίδια και ήθελα να μάθω από που ερχόμαστε και πως ξεκίνησαν όλα, οπότε ακολούθησα ένα άλλο όνειρό μου την αρχαιολογία, που όμως δε στάθηκε αρκετό για να με κρατήσει μακριά από το θέατρο.
- Αυτή την περίοδο, σε βρίσκουμε στο Θέατρο Παραμυθίας, στην παράσταση «Βασιλιάς Βαγγέλης ΙΙ ο Λεβεντόκαρδος». Ποιον ρόλο υποδύεσαι και ποια τα συναισθήματα που έχεις απ’ αυτή την συνεργασία;
Ο ρόλος που υποδύομαι είναι η πριγκίπισσα Μαρίκα, η Καπατσωτάτη. Για αυτή την συνεργασία τα συναισθήματά μου είναι πολλά, μα πάνω από όλα είμαι ευγνώμων και χαίρομαι για την συνεργασία μου με τη Παρασκευή Ανεβλαβή, που έκανε το cast και με επέλεξε στοΝ ρόλο της Μαρίκας. Σημαντικό ρόλο στα όμορφα συναισθήματα που νιώθω, παίζει και το γεγονός -θα ακουστεί ίσως, λίγο κλισέ- ότι δέσαμε από την πρώτη κιόλας συνάντηση με τους άλλους τρεις συναδέλφους μου, τον Μιχάλη Κατσούδα, τον Λευτέρη Πασπαράκη και τον Βαγγέλη Σαλβάνο και δουλέψαμε με πολλή αγάπη και φροντίδα ο ένας για τον άλλο. At last, but not least, νιώθω τυχερή για την συνεργασία μου, με τον συγγραφέα μας, τον Ηλία Γραμματικογιάννη, ο οποίος είναι δύναμη και μας στήριξε καθ’ όλη την προσπάθεια μας να ζωντανέψουμε το έργο του, μαζί με τον σκηνοθέτη μας Γιώργο Τριανταφύλλου.
- Έχεις και στη ζωή ως Αριάδνη, στοιχεία του ρόλου σου κι αν ναι, ποια είναι αυτά;
Η Μαρίκα διακατέχεται από το αίσθημα της φιληδονίας, της αρέσουν τα λούσα, οι απολαύσεις της ζωής και είναι ερωτευμένη με τη ζωή. Έτσι στην προσπάθειά της να διατηρήσει ψηλά αυτές τις ισορροπίες, χρησιμοποιεί διάφορα μέσα και τρόπους, από αυτό πήρε και τον τίτλο της «Καπατσωτάτης». Με την Μαρίκα θεωρώ έχουμε πολλά κοινά, γιατί και εγώ ως μοναχοκόρη τυχαίνει να είμαι αρκετά καλομαθημένη και μεγαλωμένη σ’ ένα πολύ προστατευμένο περιβάλλον, όπως εκείνη που ζει προστατευμένη στο παλάτι του «Βασιλιά Βαγγέλη». Όμως, ως πριγκίπισσα του βασιλείου των Σεπολίων, παραμένει ένα κορίτσι του λαού και ταυτίζομαι και εδώ, γιατί και εγώ έχω μεγαλώσει και ζήσει στα Πατήσια. Τέλος, κάτι που έχουμε σίγουρα κοινό, είναι ότι κατά βάθος είμαστε ευαίσθητες και μας πονάει ο συνάνθρωπος. Οπότε καταλήγω, πως ναι, με τη Μαρίκα μας συνδέουν πολλά κοινά στοιχεία.
- Ποια η δυσκολία της κωμωδίας ως είδος;
Η κωμωδία σε αντίθεση με το δράμα, πιστεύω πως πρέπει να είναι επίκαιρη, στο εδώ και στο τώρα. Στο δράμα, για παράδειγμα, ο πόνος είναι κοινός για όλους και η συγκίνηση ναι μεν μπορεί να έρθει, είτε με κλάμα είτε πιο εσωτερικά, αλλά όλοι τον αντιλαμβάνονται. Στη κωμωδία πάλι, το αστείο δεν είναι κάτι κοινό, με το οποίο θα γελάσει αντικειμενικά ο άλλος, ούτε η γλώσσα που θα χρησιμοποιηθεί είναι κοινή. Έτσι για να «περάσει» το αστείο και να βγει το γέλιο, είναι απαραίτητα τα σωστά συστατικά. Σ’ αυτό βοηθάει το κείμενο, τα θέματα τα οποία πραγματεύεται, η οικουμενικότητα τους και τελικά η απόδοση τους. Όσον αφορά την απόδοση, προσωπικά θεωρώ πως πρέπει να την βιώνεις κάθε φορά, σαν την πρώτη φορά, για να καταφέρεις να γελάσει ο κόσμος και αυτό προσθέτει μια ακόμα δυσκολία.
- Ως νέα ηθοποιός στην Ελλάδα του 2023, τι σκέψεις κάνεις ή ποιοι φόβοι διακατέχουν το μυαλό σου;
Σαν νέα ηθοποιός, θέλω να είμαι αισιόδοξη και είμαι. Έτυχε να ξεκινήσω σε μία περίοδο με περίεργες συγκυρίες όπως ο κορονοϊός, ο οποίος επηρέασε πολύ τον δικό μας κλάδο, αλλά έγιναν και διάφορες προσπάθειες να εξυγιανθεί ο χώρος της τέχνης, που είναι κάτι πολύ θετικό. Επιλέγω να είμαι αισιόδοξη και ελπίζω σε καλύτερες συνθήκες εργασίας των ηθοποιών. Χαίρομαι, βλέποντας την ενεργοποίηση όλων των νέων ανθρώπων, ηθοποιών και μη, για να κερδηθούν τα αυτονόητα για μένα, όπως η προσπάθεια να αναιρεθεί το διάταγμα Π85, που είναι ενάντια στην τέχνη και τον ίδιο τον πολιτισμό. Θέλω να πιστεύω πως ένα καλύτερο μέλλον για τους ηθοποιούς και τις παραστατικές τέχνες γενικότερα, είναι κοντά.
- Ποιους ρόλους θα ήθελες να υποδυθείς και ποιους θεατρικούς συγγραφείς αγαπάς λίγο παραπάνω;
Αγαπώ όλους τους κλασικούς και πιο πολύ, εκείνους με τους οποίους ασχολήθηκα εκτενέστερα στη σχολή και μπόρεσα να τους καταλάβω λίγο παραπάνω π.χ. Τσέχωφ, Σαίξπηρ κι ακόμα περισσότερο με συναρπάζει το θέατρο του παραλόγου (Ιονέσκο, Μπέκετ). Όμως, η αλήθεια είναι ότι τρέφω μία ιδιαίτερη αγάπη για το αρχαίο ελληνικό δράμα, οπότε θα έλεγα πως ένα όνειρο ζωής, θα ήταν ίσως, να υποδυθώ κάποιο ρόλο στην Επίδαυρο.
- Ποιο είναι το γούρι σου πριν από κάθε παράσταση;
Ειλικρινά δεν έχω κάποιο γούρι και δεν πιστεύω σ΄ αυτά. Ωστόσο, έχω κοντά τους αγαπημένους μου ανθρώπους, οι οποίοι με στηρίζουν με την αγάπη τους και την παρουσία τους και μου δίνουν δύναμη.
- Τι αγαπά να κάνει η Αριάδνη στον ελεύθερο χρόνο της;
Ο ελεύθερος μου χρόνος είναι αρκετά περιορισμένος, όμως όταν έχω, μ’ αρέσει να πηγαίνω θέατρο ή κινηματογράφο και να βγαίνω με φίλους. Τώρα σαν χόμπι, μου αρέσει να ζωγραφίζω, γιατί είναι κάτι που με χαλαρώνει.
- Η υποκριτική αποτελεί κι ένα είδος ψυχοθεραπείας για εσένα;
Ναι, νομίζω θέλοντας και μη, η υποκριτική είναι κάτι που με ανακουφίζει ψυχολογικά. Κυρίως γιατί σε μια πρόβα ή σε μια παράσταση, απομακρύνομαι από τον εαυτό μου και επικεντρώνομαι στον ρόλο. Είναι σαν να ξεχνάς για λίγο τα δικά σου προβλήματα. Σ’ απασχολεί ό,τι απασχολεί τον ρόλο σου κι όταν επιστρέφεις στη πραγματική ζωή, η ματιά σου είναι πλέον πιο αντικειμενική ως προς τα δικά σου προβλήματα, σαν να τα παρατηρείς απ’ έξω και να συμβουλεύεις τον εαυτό σου ως φίλος.
Πληροφορίες παράστασης:
Βασιλιάς Βαγγέλης ΙΙ o Λεβεντόκαρδος
Κάθε Σάββατο στις 20.30 στο Θέατρο Παραμυθίας
Προπώληση εισιτηρίων: https://www.viva.gr/tickets/theater/basilias-baggelis-ii-o-lebentokardos/?fbclid=IwAR25uuSip-oPUMVKTwPbHzB4OmpP0ZypB_cnrQBCgKj8vP0maewzgPl8gDU
