Ο Απόλλων Κουσκουμβεκάκης, συνθέτης, τοποθετείται στο polismagazino.gr για το lockdown, τον πολιτισμό, το φόβο, την απώλεια, την υποχρεωτική μάσκα και το άγνωστο αύριο.
“Ο πολιτισμός σίγουρα πέθανε εδώ, τα τελευταία 40 χρόνια, όταν «έφυγαν» ο Χατζιδάκις, ο Γκάτσος, ο Τσαρούχης, ο Κουν και ήρθαν υπουργοί που ονόμασαν «πολιτιστικά κέντρα» τα σκυλάδικα. Και πεθαίνει κάθε μέρα με τη χυδαία συμπεριφορά των νεοελλήνων απέναντι στους συνανθρώπους τους, στα ζώα, στα παιδιά, στο περιβάλλον”
Τοπικά Lockdown: Αναγκαία ή όχι; Είναι αναγκαία όταν όλα τα υπόλοιπα μέτρα δεν αρκούν. Σημαίνουν οικονομική καταστροφή, φυσικά τα απεύχομαι, αλλά τα προτιμώ από το να δούμε και στη χώρα μας εικόνες φορτηγών που κουβαλάνε πτώματα σε ομαδικούς τάφους, όπως είδαμε σε άλλες χώρες.
Πολιτισμός: στη χώρα που γεννήθηκε ποιο είναι το μέλλον του; Ο πολιτισμός δεν γεννήθηκε στην Ελλάδα! Στην Ελλάδα γεννήθηκαν κάποιες πολύ υψηλού επιπέδου μορφές πολιτισμού. Αλλά ο πολιτισμός σίγουρα πέθανε εδώ τα τελευταία 40 χρόνια, όταν «έφυγαν» ο Χατζιδάκις, ο Γκάτσος, ο Τσαρούχης, ο Κουν και ήρθαν υπουργοί που ονόμασαν «πολιτιστικά κέντρα» τα σκυλάδικα. Και πεθαίνει κάθε μέρα με τη χυδαία συμπεριφορά των νεοελλήνων απέναντι στους συνανθρώπους τους, στα ζώα, στα παιδιά, στο περιβάλλον. Ο πολιτισμός θα έχει μέλλον αν έρθουν κάποτε «παιδιά με μάτια λέηζερ και μαλλιά τιρκουάζ και κάνουνε σαμποτάζ», όπως έγραψε η Μαριανίνα Κριεζή το 1981. Να κάψουν τον κόσμο που τους παραδίδουμε και να τον χτίσουν από την αρχή, καλύτερο…
Αγκαλιάζω: μία λέξη ή κάτι πιο σημαντικό σήμερα; Ζωή χωρίς αγκαλιά και χάδι δεν έχει νόημα, είναι μισή. Οι αθώοι αυτής της ζωής το γνωρίζουν και αποζητούν την αγκαλιά κάθε στιγμή. Οι υπόλοιποι χρειαζόμαστε κάποιες φορές μια πανδημία για να μας το υπενθυμίσει μέσα από την απώλεια.
Φόβος – Απώλεια: υπάρχουν ως σκέψεις στην καθημερινότητά σας; Ναι, φοβάμαι όσους δηλώνουν πως δεν φοβούνται τίποτα! Φοβάμαι την απώλεια αυτών που αγαπώ και δίνουν νόημα στη ζωή μου. Φοβάμαι μην έρθει μια στιγμή που με υποχρεώσει να βγω από το μικρόκοσμό μου και αναγκαστώ να ζήσω με ανθρώπους και καταστάσεις που ποτέ δεν θα επέλεγα.
Μάσκα: ήρθε για να μείνει; Ήρθε για να μας σώσει και για όσο κρίνουν οι ειδικοί επιστήμονες! Λογικά θα φύγει με τον ερχομό του εμβολίου. Μακριά από εμένα οι θεωρίες συνωμοσίας και οι εύκολες ερμηνείες των δύσκολων καταστάσεων που ζούμε.
Καλλιτέχνης: ως ευαίσθητη ψυχή, “υπάρχει ελπίς” επιβίωσης για το αύριο; Οι καλλιτέχνες έχουν πληγεί αφάνταστα από κάποια παράλογα μέτρα για την αντιμετώπιση της πανδημίας, πολλοί αδυνατούν πλέον να επιβιώσουν, το βλέπω γύρω μου κάθε μέρα. Δυστυχώς η τέχνη ήταν πάντα το κερασάκι στην τούρτα της ζωής, το πρώτο πράγμα που κόβεται σε περιόδους κρίσης. Θα επιβιώσουν όσοι δεν παρασυρθούν από την ευκολία της ατέλειωτης γκρίνιας, όσοι προσαρμοστούν στις δύσκολες συνθήκες και καταφέρουν να συνεχίσουν να πράττουν. Μιλώντας γενικότερα πάντως, ο καλλιτέχνης για να επιβιώσει θα πρέπει να προσπαθήσει να αποσυνδέσει το βιοπορισμό του από την εξάσκηση της τέχνης του, αλλιώς θα αναγκαστεί να συμβιβαστεί με αυτό που «πουλάει», με αυτό που αρέσει στους πολλούς και το οποίο είναι συνήθως άσχημο και ανόητο. Φυσικά υπάρχουν και οι εξαιρέσεις των λίγων ικανών και τυχερών που ζουν αξιοπρεπώς χωρίς αισθητικές εκπτώσεις στην τέχνη τους.
Μουσεία, Gallery, Θέατρα, Μουσικές Σκηνές: Ανοιχτά, κλειστά, με λίγα άτομα ή με κανονική λειτουργία; Τι προτείνετε; Ανοιχτά βέβαια, με όρους και πρωτόκολλα ασφαλείας. Ο πολιτισμός είναι τροφή και ύδωρ της ψυχής και μια κοινωνία με διψασμένες ψυχές είναι μια επικίνδυνη κοινωνία.
Ποιο είναι το δικό σας αντίδοτο στο άγνωστο αύριο; Παιδεία και γνώση αντί για θεωρίες συνωμοσίας και ιδεοληψίες, αξιοπρέπεια και σκληρή δουλειά αντί για εύκολη γκρίνια. Να καταφέρουμε να νιώθουμε περήφανοι γι’αυτό που είμαστε σήμερα και όχι μόνο γι’αυτά που κατάφεραν οι πρόγονοί μας.
Ένα μήνυμά σας για τους αναγνώστες του polismagazino.gr; Καλή αντάμωση στα όμορφα και τ’ αληθινά.
