Συμμετέχει στην εικαστική έκθεση “Τerrain vague – Μεταβατικά Τοπία” στη Luminus Eye
“Η τέχνη ερμηνεύει, φωτίζει και συσκοτίζει όψεις της καθημερινότητας. Αντικατοπτρίζει, επιβεβαιώνει, αναπαράγει, αλλά και αμφισβητεί και ανατρέπει το κοινωνικό γίγνεσθαι”
Τι σας οδήγησε να ασχοληθείτε με την Τέχνη και τι σας ενέπνευσε στην θεματολογία της συγκεκριμένης έκθεσης; Η συστηματική ενασχόλησή μου με την φωτογραφία ξεκίνησε το 1992. Η παράλληλη επαγγελματική μου καριέρα στον χώρο της διαφήμισης αφορούσε μια επικοινωνιακή εμπειρία στοχευμένη, με προσδιορισμένο ακροατήριο και επιθυμητό αποτέλεσμα, που όφειλε να είναι απτό και μετρήσιμο. Η τέχνη μου τοποθετήθηκε στον αντίποδα αυτής της προσέγγισης. Πηγάζει από μια ανάγκη έκφρασης και λύτρωσης χωρίς άλλες σκοπιμότητες, ετεροπροσδιορισμούς ή χρονικά περιθώρια. Χαρακτηριστικά, η λήψη της φωτογραφίας μου (Τίτλος: Ανεξάρτητα από) που φιλοξενείται στην έκθεση αποτυπώνει ακριβώς αυτό το δίπολο στη ζωή μου. Συγκεκριμένα, κατά τη μετάβαση σε επαγγελματικό ραντεβού, το ταξί μου σταμάτησε στο φανάρι όπου αντίκρισα μια γυναίκα να απολαμβάνει την ηλιοθεραπεία της λίγα μέτρα από την άκρη του δρόμου στο κέντρο της Νέας Υόρκης, σαν να ήταν σε κάποιο νησί. Από την σκοπιά του επιβάτη ταξί, αυτό που έβλεπα ήταν ήδη ένα μεταβατικό τοπίο. Ταυτόχρονα, όμως, η «παρκαρισμένη» γυναίκα της φωτογραφίας υποστασιοποιείται στο ρήγμα μεταξύ του σκληρού, εγκλωβιστικού αστικού τοπίου και μιας απέραντης εικονικής αμμουδιάς που ελευθερώνει.
Ποια θέματα απασχολούν το έργο σας; Πως και από τι εμπνέεστε; Η δουλειά μου εμπνέεται από την ανθρώπινη ψυχή και νου. Είναι αποτέλεσμα μεθοδικής ενατένισης και αναζήτησης με ενσυναίσθηση και σεβασμό. Απορρέει από περιέργεια και θαυμασμό.
Υπάρχει αγωνία στη δημιουργία; Αντιθέτως, η δημιουργική διαδικασία είναι ανάγκη που λυτρώνει, απελευθερώνει και ολοκληρώνει. Η αγωνία θα παρέπεμπε σε προσπάθεια επίτευξης κάποιου στόχου στην επικοινωνία με τους θεατές, σε μια αποστολή που καταλήγει σε επιτυχία ή αποτυχία. Η δική μου σχέση με την τέχνη είναι αβίαστη. Η επαφή του έργου μου με το κοινό είναι περισσότερο ευπρόσδεκτο παραπροϊόν αυτής της διαδικασίας, παρά αυτοσκοπός.
Από ποιους άλλους καλλιτέχνες έχετε επιρροές; Αντλώ ερεθίσματα από την εσωτερικότητα του Craigie Horsfield. Η δουλειά του με έχει συνεπάρει με το εύρος και το βάθος της. Έχω επηρεαστεί ξεκάθαρα από την ανθρωπολογική ματιά και το πολιτικό σχόλιο του Roy DeCarava . Ο πρωτοπόρος φυσιολάτρης Alexander von Humboldt με την αστείρευτη διάθεση να γνωρίσει και να μελετήσει τον κόσμο στις αντίξοες συνθήκες των αρχών του 19ου αιώνα αποτελεί για μένα καθοριστική πηγή έμπνευσης.
Ποια είναι η μεγαλύτερη πρόκληση που έχετε θέσει στον εαυτό σας ως εικαστικός καλλιτέχνης; Η διαμονή μου στη ζούγκλα της Κόστα Ρίκα για 35 συνεχόμενες μέρες απαιτούσε να δοκιμάσω και να διευρύνω τα όρια μου μακριά από ένα οικείο, ασφαλές περιβάλλον, ενώ η συνεργασία μου με τον Ryuichi Sakamoto προϋπέθετε μια πολιτισμική υπέρβαση. Η επιθυμία μου είναι να φτάσω στο σημείο να μπορώ να ασκήσω την τέχνη μου απερίσπαστα και να μπορώ να ανταποκρίνομαι στις προκλήσεις όπου και αν με πάνε.
Νομίζετε ότι η τέχνη έχει τη δυνατότητα να αλλάξει τις υφιστάμενες κοινωνικές συνθήκες; Ανεξάρτητα από τις προθέσεις του καλλιτέχνη και το αν η τέχνη είναι στρατευμένη ή όχι, στην ουσία της η δημιουργική διαδικασία και το αποτέλεσμά της είναι (επι)κοινωνία. Η τέχνη ερμηνεύει, φωτίζει και συσκοτίζει όψεις της καθημερινότητας. Αντικατοπτρίζει, επιβεβαιώνει, αναπαράγει, αλλά και αμφισβητεί και ανατρέπει το κοινωνικό γίγνεσθαι. Συνεπώς, δεν μπορεί παρά να επηρεάζει τις κοινωνικές διεργασίες. Συμβάλλει στο πως το άτομο αντιλαμβάνεται την θέση του μέσα στην κοινωνία και τις μορφές δράσης που μπορεί και επιλέγει να αναλάβει ώστε να επιφέρει αλλαγή.
Πού μπορεί κανείς να δει ζωντανά τα έργα σας σήμερα; Τα τελευταία 20 χρόνια έχω παρουσιάσει σε πάνω από 40 χώρους, και η πρόθεσή μου είναι να συνεχίσω να εκθέτω επιλεγμένα έργα σε γκαλερί, εικαστικούς χώρους κ.λπ., όταν προκύπτει ευκαιρία και οι συνθήκες είναι κατάλληλες.
Ποια είναι τα μελλοντικά σας σχέδια; Στο άμεσο μέλλον επιδιώκω να διευρύνω τις υφιστάμενες συνεργασίες μου στο Τόκιο.
Βιογραφικό: Ο Αντώνης Τσούλος γεννήθηκε το 1968. Προέρχεται από τον χώρο της Επικοινωνίας και ασχολείται με τη φωτογραφία από το 1992. Έργα του έχουν παρουσιαστεί σε διάφορους χώρους Τέχνης όπως το Τελλόγλειο ίδρυμα Τεχνών Α.Π.Θ., το Πολιτιστικό Κέντρο Μελίνα Μερκούρη, το Μουσείο Μπενάκη, το Βυζαντινό Μουσείο, τη γκαλερί Genesis, κ.α. Η πρώτη του καλλιτεχνική εμφάνιση έγινε στο θέατρο Χορωροές με το έργο “Μια καθόλου Ξύλινη Γλώσσα” τον Φεβρουάριο του 2003, ενώ η πιο πρόσφατή του ήταν μόλις τον προηγούμενο μήνα, στο δισκοπωλείο HOMCORE, όπου παρουσίασε το φωτογραφικό έργο «Not Untitled» στο οποίο συνεργάστηκε με τον Ryuichi Sakamoto. Τα φωτογραφικά του έργα εμπνέονται από την ανθρώπινη ψυχή και νου. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα.