Γράφει ο Νικόλαος–Θεολόγος Παπαδόπουλος
Εκπαιδευτικός Γαλλικής Γλώσσας
Κι ενώ τα πάντα κλείνουν για προληπτικούς λόγους, η εκπαίδευση μένει για τον ίδιο λόγο ακριβώς “ανοιχτή”
Οι πρωτόγνωρες μέρες του Κορονοϊού, το «λουκέτο» στην αγορά, οι επιπτώσεις στην οικονομία, ο καθοριστικός ρόλος των ΜΜΕ και η πολιτισμικά γριπωμένη κοινωνία μας, επιτρέπει στο φόβο να καταλαμβάνει τη λογική σκέψη, γεννώντας τον πανικό.
Όλοι είμαστε έρμαια μιας καινούριας πρόκλησης που επιβάλλεται στην ανθρωπότητα σκορπώντας την αγωνία και σε πολλές περιπτώσεις απειλώντας το δικαίωμα στη ζωή.
Στην Ελλάδα ήδη βιώνουμε την απομόνωση ή αλλιώς «καραντίνα», με τα μαγαζιά των πόλεων να αναστέλλουν τη λειτουργία τους για λόγους προστασίας από την επικίνδυνη γρίπη και τους πολίτες να έχουν ρητή οδηγία να «μένουν σπίτι». Κι όσο όλοι μένουμε σπίτι, τα ΜΜΕ μας πουλούν πολύ ακριβά την αρρώστια, διογκώνοντας το αίσθημα της απόγνωσης στις ευπαθείς ομάδες και πολεμώντας την ψυχραιμία των λίγων, που κρίνεται αναγκαία σε οποιαδήποτε κρίση.
Στο γενικότερο κλίμα του πανικού, η εκπαίδευση αντιστέκεται, παραμένοντας ανοιχτή και λειτουργώντας εξ αποστάσεως, κρατώντας τους μαθητές σε κριτική εγρήγορση, έτοιμους να αντισταθούν στην παραπληροφόρηση ή αν θέλετε στην υπερπληροφόρηση που συχνά απειλεί την ψυχική μας υγεία.
Οι εκπαιδευτικοί της χώρας, αναλαμβάνουν την μεγάλη ευθύνη κι εστιάζουν την προσοχή τους στην προστασία των παιδιών από την στείρα μετάδοση της πληροφορίας που αυτές τις μέρες είναι συχνή.
Η εκπαίδευση παραμένει “ανοιχτή” για προληπτικούς λόγους ώστε να μην αισθανθούν οι μαθητές “όμηροι” μέσα στα σπίτια τους, ακούγοντας παθητικά κάθε μέρα τον αριθμό των νεκρών από τον Κορονοϊό να αυξάνεται και να τρομοκρατούνται όταν κάποιος βήχει, οδηγώντας τους ένα βήμα ανάμεσα στην υποχονδρία και την κατάθλιψη.
Η εξ αποστάσεως εκπαίδευση δεν έρχεται για να αντικαταστήσει τη δια ζώσης, αντιθέτως υφίσταται στο να παραμείνει ζωντανή η συνείδηση και ανοιχτός ο νους σε αυτές τις ημέρες της ευρύτερης σύγχυσης. Η κρίση αυτή φέρνει μια καλή ευκαιρία να αποδομηθεί η δαιμονοποίηση της τεχνολογίας που οφείλεται στην κακή χρήση της. Μέσω του ψηφιακού γραμματισμού λοιπόν, οι μαθητές αποκτούν ένα τεράστιο πλήθος από ικανότητες και δεξιότητες, ώστε να έχουν τη δυνατότητα να αναζητούν, να διαχειρίζονται, να οργανώνουν, να αναλύουν, να αξιολογούν και να κατανοούν το πλήθος των πληροφοριών, που προέρχονται από τα ψηφιακά περιεχόμενα και τις τεχνολογικές εφαρμογές, καθώς και τις διαδικασίες δημιουργίας, ανάπτυξης και συγγραφής αυτών των περιεχομένων. Οι δεξιότητες τις οποίες κατακτούν είναι λειτουργικές, δομικές και στρατηγικές και σε κάθε περίπτωση τους βοηθούν να διατηρούν κριτική στάση απέναντι στις πληροφορίες που δέχονται καθημερινά. Προσπαθώντας να εξηγήσω τον σημαντικό ρόλο της εκπαίδευσης αυτόν τον καιρό, θυμήθηκα πόσο απλά το εξηγεί ο Paulο Freire, ένας ιδρυτικός στοχαστής της κριτικής παιδαγωγικής, κάνοντας χαρακτηριστικά αναφορά για την «ικανότητα να διαβάζεις και να ξαναδιαβάζεις τον κόσμο και με την ενεργητική σου στάση να τον γράφεις εκ νέου. Να μην είσαι σκλάβος του. Δηλαδή, να ζεις, αντί απλώς να επιβιώνεις».
Νικόλαος–Θεολόγος Παπαδόπουλος
Εκπαιδευτικός Γαλλικής Γλώσσας
