“Το πάτωμα” της Τάνιας Τσανακλίδου και είναι ένα τραγούδι που λέω σπάνια ακριβώς, γιατί με κάνει και “λυγίζω”.
Σύστησέ μας τον άνθρωπο – καλλιτέχνη. Ποια είναι η μουσική σου ταυτότητα; Ως άνθρωπος – καλλιτέχνης αγαπάω τη μουσική και το τραγούδι με έναν τρόπο δικό μου. Βρίσκω την ηρεμία και την ισορροπία μου μέσω αυτού. Όλη η ζωή γυρίζει γύρω από τη μουσική. Μου αρέσει να τραγουδάω χαρούμενα τραγούδια που κάνουν τον κόσμο να χορεύει και να νιώθει ευφορία. Αγαπάω τα ethnic ακούσματα και θέλω με κάποιον τρόπο να συμπεριλάβω χαρακτηριστικά από τις μουσικές του κόσμου στη δισκογραφία μου. Όσο θυμάμαι τη ζωή μου περιτριγυρίζομαι γύρω από νότες.
Πώς γεννήθηκε η αγάπη σου για τη μουσική και το τραγούδι; Ήρθε με παρότρυνση κυρίως από την οικογένεια. Το περιβάλλον μου ήταν πολύ υποστηρικτικό κάθε φορά που τους παρουσίαζα κάτι που είχε να κάνει με τη μουσική. Κατάλαβαν αμέσως την κλίση μου. Έτσι δεν με εμπόδισαν να ακολουθήσω αυτό που αγαπάω, αλλά αντιθέτως μου πρόσφεραν όλα τα απαραίτητα εφόδια (μόρφωση) για να πατάω γερά στα πόδια μου στο χώρο. Επίσης ήμουν πολύ τυχερή που βρέθηκε στο δρόμο μου ο Χάρης Πρώιος και οι Les Au Revoir που με πίστεψαν, επένδυσαν πάνω μου και με έκαναν καλύτερη.
Δεν είναι η μουσική αυτή καθ’ αυτή που με κάνει μόνο να την αγαπώ, είναι οι άνθρωποι, η καθημερινότητα.
Το τραγούδι ήταν μονόδρομος για εσένα, ή έχεις σπουδάσει και κάτι άλλο; Προσπάθησα να αποκτήσω τα εφόδια που μου χάρισαν τα μαθητικά μου χρόνια περνώντας από τις πανελλήνιες στη σχολή Ηλεκτρονικών μηχανικών, αλλά με τους Les Au Revoir και τα live αυτό ήταν ακατόρθωτο. Τα Live ήταν πολλά με αποτέλεσμα να μην μπορώ να ανταποκρίνομαι στο πρόγραμμα της σχολής και των εξετάσεων. Δεν είναι ότι δεν με ενδιέφερε, γιατί η γνώση είναι πάντα γνώση και είναι σπουδαίο να την προσφέρεις στον εαυτό σου δια βίου και με οποιονδήποτε τρόπο. Τότε ήταν που ανακοίνωσα στους γονείς μου, οι οποίοι φυσικά ανησυχούσαν για το μέλλον μου σε περίπτωση που το τραγούδι δεν έφερνε τα επιθυμητά αποτελέσματα, ότι θα αφήσω τη σχολή και θα κυνηγήσω τη γνώση αποκλειστικά πάνω στη μουσική. Ήταν φυσικά αδύνατο να ξαναδώσω πανελλήνιες να μπω στη Μουσικών Σπουδών συνδυάζοντας τη δουλειά και τα ταξίδια μαζί, γι’ αυτό και συνέχισα τις σπουδές μου στο ωδείο από εκεί που τις είχα αφήσει πριν τις πανελλήνιες. Πήρα το πτυχίο αρμονίας, απαραίτητο για το δίπλωμα μονωδίας και μπορώ να πω ότι πλέον, αυτή μου η απόφαση, με κάνει να απολαμβάνω και τη χαρά της διδασκαλίας.
Ποια είναι τα «όχι» που θα πεις, στο βωμό της καριέρας; Έχω πει ήδη αρκετά. Αφορούν κυρίως τη δική μου ζωή. Όχι στις καταχρήσεις (δεν καπνίζω, πλέον δεν ξενυχτώ), όχι στην εφήμερη δημοφιλία, όχι στην ξεκούραση. Όσον αφορά το δεύτερο σκέλος προτιμώ η αναγνώριση από τον κόσμο να έρθει μέσω των τραγουδιών και σταδιακά, παρά μέσω της προσωπικής μου ζωής και να είναι εφήμερη. Θα σταθώ όμως κυρίως στο τρίτο. Είναι ένα σκέλος που έχω αναθεωρήσει λίγο. Στο παρελθόν προκειμένου να πετύχω τους στόχους μου, δούλευα πάρα πολύ σε σημείο εξάντλησης… και τους πετύχαινα. Βλέπω όμως πως η ανάπαυση είναι απαραίτητη για τον οργανισμό, για να έρθει η έμπνευση, να φορτίσουν οι μπαταρίες, να μην νιώθεις εξαντλημένος κάθε φορά που καλείσαι να εργαστείς.
Ποιο είναι το τραγούδι, που όταν το ακούς ή το ερμηνεύεις, «λυγίζεις»; Λατρεύω “Το πάτωμα” της Τάνιας Τσανακλίδου και είναι ένα τραγούδι που λέω σπάνια ακριβώς, γιατί με κάνει και “λυγίζω”.
Ποιο είναι το στοιχείο του χαρακτήρα σου, που σε κάνει να ξεχωρίζεις ως άνθρωπος και ως καλλιτέχνης; Αυτή είναι μία απάντηση που την έχει δώσει ο περίγυρός μου και θα έλεγα κι εγώ με σιγουριά ότι είναι η ατελείωτη δουλειά που ρίχνω για να πετύχω αυτό που θέλω, έτσι όπως το θέλω.
Τι πιστεύεις ότι χρειάζεται ένας νέος καλλιτέχνης για να πετύχει στο χώρο του τραγουδιού; Να είναι προετοιμασμένος ότι θα πεινάσει, να αγαπάει τη μουσική κι όχι την δημοφιλία, να έχει όρεξη για πολύ δουλειά και να μην τα περιμένει όλα έτοιμα.
Ποιος είναι ο μεγαλύτερος φόβος σου; Τους μεγαλύτερους φόβους μου τους έχω ήδη γευτεί και αντιμετωπίσει. Πλέον δεν με τρομάζει κάτι τόσο πολύ.
Ποιά είναι η άποψή σου για τα μουσικά τηλεοπτικά talent show; Είναι τηλεοπτικά προγράμματα. Στόχος τους είναι τα νούμερα και ακολουθούν κάποια συγκεκριμένη σκαλέτα για το πετύχουν αυτό. Προσφέρουν δουλειά σε πολύ κόσμο, είτε τεχνικούς, παρουσιαστές, κριτές είτε στα παιδιά που διαγωνίζονται και το λέω αυτό γιατί πολλοί φίλοι μου που πήγαν σε talent shows πολύ έξυπνα εκμεταλλεύτηκαν την αναγνώριση για να δώσουν ένα boost στη δουλειά που ήδη είχαν πάνω στο τραγούδι. Αν εκμεταλλευτείς σωστά αυτόν το χώρο, θα σου προσφέρει. Αν περιμένεις ότι θα γίνεις μεγάλος τραγουδιστής και ο κόσμος θα σε αγαπήσει και θα σε θυμάται μέχρι τα βαθιά γεράματα επειδή πήγες σε ένα talent show, τότε κοιμάσαι τον ύπνο του δικαίου. Θέλει πολύ κόπο για να φτάσεις σε αυτό το σημείο, θέλει δισκογραφία, θέλει να ξέρεις ποιος είσαι για να σε μάθει και ο κόσμος. Κανένας δεν θα σε πάρει από το χέρι και θα σου προσφέρει όλα αυτά που εσύ θες. Εσύ πρέπει να μοχθήσεις!
Μια συνεργασία που ονειρεύεσαι; Με τον Andrea Bocelli αλλά μην το πείτε παρά έξω και μας κοροϊδεύουν!
Αλεξάνδρα Μπουνάτσα – Ένα Γύρο τον Κόσμο (Digital Single)
YouTube Link: https://youtu.be/px1n4Go1Um8
Buy/Stream here:
iTunes: https://apple.co/34NMnM4
Spotify: https://spoti.fi/3g74YIu
Deezer:
Amazon Music: https://amzn.to/3vQWpbk
Κυκλοφορεί σε όλες τις ψηφιακές πλατφόρμες από την Plus Rec | Διανομή: Panik Records
