Η Αλεξάνδρα Μεντώρος διευθύντρια και ραδιοφωνικός παραγωγός του Ασπίδα Ράδιο (Aspida Radio) της Νέας Υόρκης τοποθετείται στο polismagazino.gr για το Lockdown, τον πολιτισμό, το φόβο, την απώλεια, την υποχρεωτική μάσκα και το άγνωστο αύριο.
Αλεξάνδρα Μεντώρος http://www.aspidaradio.com
Youtube: TuneIn: http://tun.in/sfrKF
Τοπικά Lockdown: Αναγκαία ή όχι; Με την κατάσταση που επικρατεί στις μέρες μας με Covid-19 να καλπάζει πιστεύω ότι το τοπικό Lockdown είναι αναγκαίο. Να σας πώ ότι εγώ μένω μόνιμα στην Αμερική που έχει 328 εκατομμύρια κατοίκους. Απο την αρχή της πανδημίας έχουν κολλήσει 9 εκατομμύρια ανθρώποι και έχουν χάσει την ζωή τους περισσότεροι απο 233 χιλιάδες. Βλέπουμε να πεθαίνουν περίπου χίλιοι ανθρώποι την ημέρα. Πως να μην είναι αναγκαίο το κλείσιμό πολλών χώρων εστίασης; Οπως τα κέντρα διασκέδασης, τα εστιατόρια, τα σινέμα, τα θέτρα, τα γυμναστήρια, τα σχολεία, οι εκκλησίες, χώροι άθλησης και αλλα. Λογικό είναι να υπάρξουν δυσκολείες και πολλά προβλήματα. Στον οικονομικό τομέα με την περασμένη καραντίνα πολλές επιχειρήσεις έκλεισαν λόγο του ιού και τότε είδαμε έξω απο τα νοσοκομεία πολλά φορτηγά ψυγεία γεματά με νεκρούς διότι δεν είχε γίνει το τοπικό κλείσιμο νωρίτερα. Εδώ μιλάμε για έναν πολέμο που δεν μπορούμε να αντιμετωπίσουμε αλλά μπορούμε να προφυλάξουμε τους γύρω μας παίρνοντας τα απαραίτητα μέτρα όπως τη χρήση μάσκας, το πλυσιμών των χεριών και να κρατάμε αποστάσεις μεταξύ μας. Γνωρίζω ότι για πολλούς θα είναι δύσκολο ένα τοπικό κλείσιμο και πιο πολύ οι χώροι εστίασης αλλά θα πρέπει όλοι μας να κάνουμε θυσίες για τον καλό όλων μας. Όλο αυτό θα φύγει κάποια στιγμή αφήνοντάς μας πολλά προβλήματα αλλά θα πρέπει να σκεφτούμε τι θέλουμε πραγματικά. Αυτό που θέλω εγώ ειναι να προστατέψω τους ανθρώπους γύρω μου. Αν είναι όλα ανοιχτά πως μπορώ εγω να το κάνω μόνη μου; Γι’ αυτο η δική μου γνώμη είναι να κλείσουν όλα για ένα χρονικό διάστημα (για δυο εβδομάδες) μέχρι να φύγει ο ιός όπως λένε και οι επιστήμονες. Δε λέω να κλείσουν για πάντα αλλά μερικές μέρες μέχρι να περάσει αυτή η δοκιμασία και όχι να κάνουμε ότι μας έρχεται στο μυαλό μας απο αντίδραση και μόνο. Απο τη μια μεριά το Lockdown είναι απαραίτητο για την προστασία της υγεία μας σύμφωνα με τους ειδικούς από την άλλη όμως θα υπάρξουν και κάποια προβλήματα στην καθημερινοτητά μας γιατί έχουμε συνηθίσει σε ένα διαφορετικό τρόπο ζωής.
Πολιτισμός: στη χώρα που γεννήθηκε ποιο είναι το μέλλον του; Τον τελευταίο καιρό ζούμε πραγματικά δραματικές καταστάσεις με τον ιό να έχει επιρρεάσει όλον τον πλανήτη, άνθρωποι να έχουν χάσει την ζωή τους, πως να μην έχει επιρρεαστεί και ο πολιτισμός από αυτό. Εδώ μιλάμε όπως είπα και προηγουμένως για ένα πόλεμο που απειλεί την ζωή των ανθρώπων κάθε ηλικίας χώρις να μπορείς να τον δείς. Μιλάμε δηλαδή για έναν ύπουλο και επικίνδυνο ιο. Σε όλες τις χώρες οι εκδηλώσεις αλλά και τα μουσεία έχουν αναστειλει τη λειτουργία τους. Θα έλεγα ότι τα παγώσαμε όλα μέχρι να ξεπεραστεί η πανδημία. Παγώσαμε τα ήθη και τα εθιμά μας αυτα που μαθάμε στο σχολείο αλλά και μέσα απο την οικογενειά μας διότι αναγκαστήκαμε να περιορίσουμε τις οικογενειακές γιορτές όπως για παράδειγμα τα Χριστούγεννα αλλά και το Πάσχα. Βέβαια όλος αυτός ο περιορισμός μας φόβισε και μας απομάκρυνε. Ωστόσο εμείς δεν χάνουμε τη δύναμή μας. Περιμένουμε υπομονετικά να περάσει. Παρόλο που άνοιξαν τα μουσεία δειλά δειλά και ξεκίνησαν μερικές εκδηλώσεις για τον πολιτισμό πραγματοποιήθηκαν με τα κατάλληλα μέτρα δηλαδή πιο λίγοι ανθρώποι στους χώρους. Κατα τη γνώμη μου ο πολιτισμός θα ανθίσει και πάλι μετά το τέλος της πανδημίας όταν όλα αυτά και πάλι θα βρούν το ρυθμό τους. Αυτό βέβαια θα αργήσει να γίνει.
Αγκαλιάζω: μία λέξη ή κάτι πιο σημαντικό σήμερα; Αγκαλίαζω δεν είναι μια λέξη αλλά είναι απαραίτητη για να συμπληρωθεί ένα συναίσθημα. Τις περισσότερες φορές διαρκεί μερικά δευτερόλεπτα, τα οποία όμως είναι ικανά να διώξουν κάθε αρνητικό συναίσθημα. Ωστόσο στην εποχή που διανύουμε έχει περιοριστεί δυστυχώς και έτσι οι ανθρώποι είναι πιο θλιμένοι. Είδαμε παπούδες και γιαγιάδες να μην μπορούν να αγκαλίασουν τα εγγόνια τους, γιατρούς αλλά και νοσοκόμες να μην μπορούν να αγκαλίασουν τα αγαπημένα τους προσωπα διότι επικρατεί ο φόβος να μην έχουν τον ιο και τους κολλήσουν. Οι καταστάσεις που ζούμε είναι τραγικές διότι κανένας μας δεν μπορεί να δώσει μια αγκαλία στο συνάνθρωπό του, μια χειραψία ακόμα και ένα φιλί στο μάγουλο. Έχουμε περιορίσει τα πάντα έχοντας σαν αποτέλεσμα ανθρώπους ψυχρούς που να σκέφτονται περισσότερο τα χρήματα παρά τον άνθρωπο. Εύχομαι και ελπίζω μετά το πέρασμα αυτής της μεγάλης δοκιμασίας να βγούμε πιο δυνατοί, γεμάτοι συναισθήματα που να μπορούμε να τα εκφράσουμε μέσα απο τους καλούς τρόπους συμπεριφοράς αλλά και μέσα απο ζεστές γεμάτοι αγάπη αγκαλιές. Γιατί μια αγκαλία είναι απαραίτητη για όλους μας ανεξαρτήτως ηλικίας, η οποία θα μας δώσει ελπίδα και δύναμη σε ένα αβέβαιο μελλον.
Φόβος – Απώλεια: υπάρχουν ως σκέψεις στην καθημερινότητά σας; Φόβος μια λέξη που θα μπορούσες να πεις ότι περιγράφει όλο αυτό που ζούμε σήμερα. Φόβος για το σήμερα, για το παρόν, για το μέλλον. Αυτή τη στιγμή περνάμε μια άσχημη κατάσταση που ο φόβος ακόμα και να μην το θέλεις θα επικρατήσει. Μη ξεχνάς ότι ο φόβος είναι μια αμυντική κατάσταση του οργανισμού μας. Ναι μπορώ να πώ φοβάμαι τις μέρες που θα έρθουν γιατι φοβάμαι ότι θα χάσω κάποιο αγαπημένο μου πρόσωπο απο τον ιο. Το βλέπω σαν ένα τεράστιο πρόβλημα στην υγεία μας που μέχρι τώρα δεν υπάρχει κάποιο φάρμακο ή κάποιο εμβόλιο για να το αντιμετωπίσουμε και να ξαναγυρίσουμε όπως ήμασταν πριν. Κάθε μέρα μπορώ να σου πω ότι σηκώνομαι με τη σκέψη αν θα είμαστε γεροί ή όχι. Βέβαια όλο αυτό το φόβο προσπαθώ να τον περιορίσω με το να κάνω πράγματα που αγαπάω όπως να ακούσω μουσική, να διαβάσω ένα καλό βιβλίο, να περάσω όμορφες στιγμές με την οικογένειά μου μια που για λίγο χρονικό διαστημα δε θα μπορώ να πάω κάποια βόλτα ή να συναντήσω τους φίλους μου διότι θέλω με αυτό τον τρόπο να είμαι ασφαλής με το να μείνω στο σπίτι. Όσο για τους ανθρώπους που βρίσκονται στην πρώτη γραμμή για εκείνους προσεύχομαι να ειναι γεροί. Δυστηχώς βρισκόμαστε σε έναν φαύλο κύκλο. Ελπίζω και εύχομαι να τελειώσει γρήγορα. Ζούμε πρωτόγνωρες καταστάσεις που πραγματικά μας φοβίζουν.
Μάσκα: ήρθε για να μείνει; Η μάσκα θεώρω ότι είναι μια προστασία για μένα πρώτα και μετά για τους ανθρώπους γύρω μου. Μη ξεχνάμε ότι ο ιός μεταδίδεται απο άνθρωπο σε άνθρωπο γι’ αυτο και χρειάζεται η μάσκα. Όσο για το αν θα μείνει, η γνώμη μου είναι όχι δεν θα μείνει και αμέσως θα σου δώσω ένα πραράδειγμα. Αν γυρίσουμε τα χρόνια πίσω στο 1918 που υπήρξε η Ισπανική γρίπη θα δούμε ότι τοτε φορούσαν μάσκα. Γιατί άραγε; Τότε είχε εμφανιστεί η γρίπη για πρώτη φορά χωρίς να υπάρχουν φάρμακα. Η συγκεκριμένη γρίπη τότε είχε σκοτώσει 50 εκατομμύρια ανθρώπους. Με αυτο το αποτέλεσμα έπρεπε να φοράνε μάσκα όταν όμως βγήκαν τα φάρμακα για την αντιμετώπισή της τότε και η μάσκα άρχισε να περιορίζεται μέχρι που σταμάτησε η καθημερινή της χρήση. Αυτό πιστεύω ότι θα γίνει και με την περίπτωση του Covid-19 δηλαδή όταν θα βγει το φάρμακο και το εμβόλιο για την αντιμετώπισή του θα γίνει και ο περιορισμός της μάσκας. Σύμφωνα όμως με τους επιστήμονες το εμβόλιο θα βγεί μέσα σε ένα με δύο χρόνια περίπου, μπορεί όμως και παραπάνω. Το θέμα είναι ότι ακόμα και να έχουμε στα χέρια μας το εμβόλιο θα είναι πολύ δύσκολο να το κάνουν όλοι διότι θα περάσει πολύ καιρός για να το δώσουν σε όλους τους ανθρώπους κάθε ηλικίας. Έως τότε φοράμε τη μάσκα που πραγματικά έχει γίνει ένα όμορφο αξεσουάρ πανω μας με πολλά σχέδια και χρώματα. Μην την αμελείτε για εσάς αλλά και τους συνανθρώπους μας.
Καλλιτέχνης: ως ευαίσθητη ψυχή, “υπάρχει ελπίς” επιβίωσης για το αύριο; Ο Καλλιτέχνης είναι πάντα μια ευαίσθητη ψυχή. Θέλω να πιστεύω ότι θα υπάρξει επιβίωση για το αύριο αν το διαχειριστεί σωστά. Μια που όλοι οι χώροι εστίασης είναι περιορισμένοι όπου εκεί συναντούσαμε τους καλλιτέχνες. Τώρα θα πρέπει να βρούμε άλλους τρόπους για να παρουσιάσουμε την τέχνη. Δεν ξεχνάμε ότι στις μέρες μας έχουμε ένα μεγάλο όπλο τα μέσα επικοινωνίας. Εκτός λοιπόν από την τηλεόραση που είχαμε παλιότερα τώρα έχουμε το διαδύκτιο που μπορει ο κάθε καλλιτέχνης να παρουσιάσει τη δουλειά του. Για σκέψου την εποχή της Ισπανικής γρίπης του 1918 που δεν υπήρχαν όλα αυτα τα μέσα που έχουμε εμείς σήμερα και τότε είχαν πάρει μέτρα όπως το κλείσιμο σχολείων, θεάτρων και χώρων εστίασης, γι’ αυτό στις μέρες μας όλοι οι καλλιτέχνες μπορουν μέσα στην πανδημία να είναι δημιουργικοί μέσα απο τα social media. Με αυτό τον τρόπο βλέπουμε την ευαισθησία της τέχνης αλλά και του κάθε καλλιτέχνη αντίστοιχα για το διάστημα που θα βρισκόμαστε όλοι κλεισμένοι μέσα στο σπίτι μας. Επειδή οι καλλιτέχνες αντιμετωπίζουν πρόβλημα επιβίωσης με την πανδημία, μπορούν να βοήθησουν τους συνανθρώπους μας με άλλους τρόπους όπως για παράδειγμα να πάνε να πιάσουν δουλειά σε κάποιο αλλό κλάδο μέχρι να ξεπεραστεί το πρόβλημα.
Μουσεία, Gallery, Θέατρα, Μουσικές Σκηνές: Ανοιχτά, κλειστά, με λίγα άτομα ή με κανονική λειτουργία; Τι προτείνετε; Μετά την καραντίνα που περάσαμε όλα εδω στην Αμερική είναι ανοιχτά με περιορισμό. Αυτό που προτείνω εγώ για τα μουσεία, Gallery, θεατρα και τις μουσικές σκηνές είναι να παραμείνουν ανοιχτά με λίγα άτομα και με την χρήση των απαραίτητων μέτρων. Δηλαδή αν ένα θέατρο έχει χωρητικότητα 2,000 θέσεων θα πρέπει να μπουν μέσα στο θέατρο τα μισά άτομα. Φυσικά δεν πρέπει να ξεχάσουν την χρήση μάσκας και την απόσταση που χρειάζεται ανάμεσα στα άτομα. Το ίδιο συντάμε και στα σχολεία.
Ποιο είναι το δικό σας αντίδοτο στο άγνωστο αύριο; Αυτό που μπορώ να προτείνω εγώ για το αύριο μέχρι να ξεπεραστεί η πανδημία είναι η χρήση μάσκας, το πλήσιμο καλά των χεριών μας, η χρήση αντισηπτικών, να παίρνουμε τις βιταμίνες που χρειάζονται για την άμυνα του οργανισμού μας και τις αποστάσεις που χρειάζονται για να προστατέψουμε τον εαυτό μας πρώτα αλλά και τους γύρω μας. Ωστόσο μένουμε δυνατοί, αισιόδοξοι όσο μπορούμε και χαμογελάμε για ένα καλύτερο αύριο.
Ένα μήνυμά σας για τους αναγνώστες του polismagazino.gr; Καταρχήν να ευχαριστήσω το polismagazino.gr για την φιλοξενία του. Είναι το καλύτερο ενημερωτικό και ψυχαγωγικό περιοδικό που ο καθένας μας μπορεί να απολαύσει. Να στείλω το δικό μου μήνυμα σαν διευθύντρια και ραδιοφωνικός παραγωγός του Ασπίδα Ράδιο, σε όλους εσας να είστε δυνατοί για να ξεπεράσουμε το πρόβλημα αυτό με αισιοδοξία. Να μην ξεχάσουμε όλες τις οικογένειες που έχασαν δικούς τους ανθρώπους απο αυτή την πανδυμία και να τους δώσουμε κουράγιο στέλνοντας την αγάπη και την στηριξή μας. Ελπίζω να ξεπεράσουμε όλο αυτό με ελπίδα για ένα καλύτερο μελλον.
