Αλίντα Ροδάκη: “Οι καλλιτέχνες διακατέχονται από ελεύθερο πνεύμα. Γι’ αυτό μοιάζουν διαφορετικοί”

Σε ποιά ηλικία ανακαλύψατε ότι θέλετε να γίνετε ηθοποιός;

Από τη στιγμή που γεννήθηκα,ήξερα ότι ήθελα να ασχοληθώ με το θέατρο και αυτό ήταν λίγο περίεργο γιατί δεν υπήρχε κανείς καλλιτέχνης στο οικογενειακό μου περιβάλλον.

Ποιόν ηθοποιό /καλλιτέχνη θαυμάζετε;

Από την παλαιότερη γενιά, εκτιμώ αφάνταστα το ταλέντο,και τη λάμψη του Λ. Κωνσταντάρα και του Κ. Βουτσά, όπως και του Ντίνου Ηλιόπουλου. Οι διαχρονικές αγάπες
μου όμως είναι ο Δ. Χορν και η Ελλη Λαμπέτη. Από τους νεότερους θαυμάζω απεριόριστα
το Βασίλη Χαραλαμπόπουλο και το Γιάννη Στάνκογλου.

Θέατρο ή κινηματογράφος; Τι προτιμάτε;

Μιλάμε σαφώς γιά δύο διαφορετικά πράγματα, με την ίδια συνάφεια. Βεβαίως προτιμώ το
θέατρο γιατί αποπνέει μαγεία. Δεν είναι τυχαίο ότι αναφέρεται από όλους.

Τι σημαίνουν οι λέξεις επιτυχία/καριέρα για σας;

Επιτυχία δεν είναι μόνο οι μεγάλες ταμπέλες, τα εξώφυλλα και ο παχυλός μισθός. Επιτυχία
είναι να κάνεις αυτό που σε καλύπτει, αυτό που νοιώθεις ο εαυτός σου, η πληρότητα, η εκπλήρωση. Αυτό είναι αληθινή επιτυχία.

Καλλιτέχνης γεννιέται κανείς η γίνεται;

Και τα δύο συμβαίνουν σε απόλυτη αρμονία. Μπορεί κάποιος να γεννήθηκε με τεράστιο ταλέντο,και να τον ξεπεράσει κάποιος που δουλεύει σκληρά και εχει πάρει σοβαρά τη δουλειά του. Τελικά όλα είναι εκπαίδευση, εκτός εξαιρέσεων.

Ποιά λέξη σας χαρακτηρίζει ως καλλιτέχνη;

Ελευθερία. Οι καλλιτέχνες διακατέχονται από ελεύθερο πνεύμα. Γι αυτό μοιάζουν διαφορετικοί.

Νοιώθετε την έμπνευση πριν δημιουργήσετε;

Μπορεί όλο αυτό να μοιάζει ένας μύθος, όμως πιστεύω απόλυτα ότι ισχύει. Χωρίς εμπνευση δεν μπορεί να γεννηθεί τίποτα.

Πως θα χαρακτηρίζατε τον εαυτό σας ως καλλιτέχνη;

Νομίζω πως είμαι πολυπράγμονας. Από εκεί που έτρεχα στα ωδεία, ξαφνικά ήθελα δραματική σχολή, κι από τη δραματική σχολή αρχισε να με ενδιαφέρει η συγγραφή, η
δημοσιογραφία και η σκηνοθεσία. Δεν μου αρέσουν τα στεγανά. Νομίζω πως το μυαλό μου είναι σαν ανοικτό παράθυρο που του αρέσει να φυσάει μέσα δροσερός αέρας. Θεωρώ πως
είμαι αιώνια μαθήτρια.

Ποιά είναι τα μελλοντικά σας σχέδια;

Να έχω υγεία, κι εγώ και οι άνθρωποι που αγαπώ,να είμαι χαρούμενη με ό,τι ζω και να τελειώσω επιτέλους το βιβλίο μου, που δύο χρόνια ασχολούμαι. Το χρωστάω σε όσους με πιστεύουν και στον εαυτό μου.

Βιογραφικό.

Ξεκίνησα από τα πρώτα χρόνια του σχολείου να παίζω στο παιδική σκηνή
του θεάτρου REX. Αργότερα μεγαλώνοντας τελείωσα τη Δραματική Σχολή Αθηνών, του Γιώργου Θεοδοσιάδη και παράλληλα με τη φοίτησή μου εργάστηκα
στο θέατρο το σινεμά και την τηλεόραση. Είχα την τύχη να συνεργαστώ σχεδόν με
όλα τα μεγάλα ονόματα της εποχής,και αυτό είναι η παρακαταθήκη μου μέχρι
σήμερα.
Το πρώτο μου ξεκίνημα στην τηλεόραση ήταν το ανάμεσα σε τρεις γυναίκες του Γρ. Ξενόπουλου και εκεί πήρα και το βάπτισμα. Κατόπιν συνέχισα στο σινεμά σε
ταινίες του Γ.Δαλιανίδη και του Ν.Φώσκολου. Στο θέατρο το ξεκίνημα μου,ήταν με το θίασο του Κ.Βουτσά όπου παρέμεινα γιά 2,5 έτη.
Υπήρξα μαθήτρια της Αννας Διαμαντοπούλου στο Εθνικό Ωδείο Αθηνών,όπου
παρακολούθησα μαθήματα πιάνου και τραγουδιού,και το εξάσκησα ως επάγγελμα γιά 15 συναπτά έτη.
Πολύ αργότερα κατόπιν προτροπής του σπουδαίου ηθοποιού και σεναριογράφου
και διευθυντή της σχολής TABULA RASA Παναγιώτη Καποδίστρια
παρακολούθησα γιά 3 έτη ,μαθήματα θεατρικής γραφής,από την κυρία Αννα Χατζησοφιά, και κυρία Κωνσταντίνα Γιαχαλή,όπως και σκηνοθεσίας από την κυρία
Ρέινα Εσκενάζυ, και δημοσιογραφίας από τον κύριο Γρηγόρη Μελά.