“…Μέσα από το θέατρο, τη σκηνή, την υποκριτική νιώθω άνθρωπος, νιώθω καλά, νιώθω ζωντανός, ότι συνεισφέρω. Νιώθω ότι όταν αφήσω τη σκηνή γυρνάω σπίτι μου και στη ζωή μου αληθινός… είναι σαν ένα είδος ψυχοθεραπείας για εμένα αυτή η δουλειά. Πρώτα αγγίζει την ψυχή μου και μετά όλα τα άλλα”
Σε ποια ηλικία ανακαλύψατε ότι θέλετε να γίνετε ηθοποιός; Ανακάλυψα ότι θέλω να γίνω ηθοποιός στα δεκατέσσερα μου λόγω των ανασφαλειών που είχα και της αποδοχής που επιθυμούσα από τον περίγυρό μου. Στη σκηνή κατάλαβα ότι δεν με ενδιαφέρει καμία γνώμη γιατί πολύ απλά ήμουν ένας άλλος άνθρωπος, ένας άνθρωπος τόσο ξεχωριστός…κι έτσι έμαθα να αγαπώ κι εμένα και να καταλαβαίνω την αξία μου.
Ποιόν ηθοποιό – καλλιτέχνη θαυμάζετε; Το θέατρο αποτελεί γιατρειά ψυχής για εμένα και ήθος. Για το λόγο του ότι αποτελεί ήθος λοιπόν θαυμάζω ιδιαίτερα την Κίτσου Μαρία, ένας άνθρωπος που φαίνεται από τα μάτια της πόσο ηθική είναι και πόσο γλυκιά ψυχή έχει. Πρώτον με αφορά η προσωπικότητα σε ένα άνθρωπο, εν συνεχεία όμως βλέποντας τη δουλειά της και πόσο πολύ μπορεί να εναλλάσσεται από ρόλο σε ρόλο καταλαβαίνω πόσο σπουδαία είναι η δουλειά που θέλω να επιλέξω και η ίδια μέσω συνεντεύξεών της που έχω παρακολουθήσει με γεμίζει και με έχει κάνει να πιστέψω σε εμένα και στη δύναμη μου, σε ένα χώρο (τον καλλιτεχνικό εννοώ) ο οποίος επιθυμεί να την απορροφήσει.
Θέατρο ή κινηματογράφος τι προτιμάτε; Προτιμώ και το θέατρο και τον κινηματογράφο καθώς θεωρώ ότι έχει άλλα χαρίσματα αλλά δε θα μπορέσω ποτέ να απαρνηθώ το χώρο μέσα από τον οποίο ξεκίνησα… το θέατρο έχει την ιδιαιτερότητα της στιγμής, είναι ένα μοναδικό γεγονός που ποτέ δεν μπορεί να επαναληφθεί με τον ίδιο τρόπο, για αυτό το επιλέγω και το αγαπώ… γιατί αυτό είναι και η ζωή.
Τι σημαίνουν οι λέξεις καριέρα – επιτυχία για εσάς; Η καριέρα-επιτυχια είναι δύο λέξεις ιδιαίτερα σημαντικές μέσω αυτών “αποδεικνύεται” η επίτευξη των στόχων μας. Άλλωστε η τέχνη είναι κάτι το οποίο πρέπει να μοιράζεται με το κοινό και όταν αυτό καταφέρεις να το χαρίσεις και στους υπόλοιπους τότε έρχεται και η επιτυχία. Θα έλεγα ότι είναι προσωπικού ζήτημα το πώς ορίζεται η επιτυχία, δηλαδή έχει να κάνει με το πώς το αισθάνεται ο καθένας μέσα του.
Καλλιτέχνης γεννιέται κανείς ή γίνεται; Θεωρώ ότι καλλιτέχνης μπορεί και να γεννιέται κάποιος μα και να γίνει.. καλλιτέχνης σημαίνει ψυχή. Αν γεννιέσαι και νιώθεις καλλιτέχνης είναι επειδή η ψυχή σου έχει ζήσει πράγματα τα οποία επακριβώς δεν θυμάσαι αλλά εκείνη θυμάται και μέσω της τέχνης μπορείς να την γιατρευσεις. Από την άλλη γίνεται κάποιος με βάση διάφορα συμβάντα που θα περάσει… συνήθως οι καλοί καλλιτέχνες για εμένα είναι άνθρωποι με μεγάλες δυσκολίες στη ζωή τους καθώς στην τέχνη βρήκαν τη γιατρειά τους.
Νοιώθετε την «έμπνευση» πριν δημιουργήσετε; Σίγουρα νιώθω την έμπνευση πριν δημιουργήσω. Θεωρώ ότι είναι πολύ σημαντικό να συλλογίζεσαι με τον εαυτό σου τι είναι αυτό που επιθυμείς να βγάλεις, να δώσεις σε εσένα πρώτα και στο κοινό σου βέβαια. Αν δεν μελετήσεις σωστά ένα ρόλο, ένα έργο το οτιδήποτε αν δε δουλέψεις αρκετά πάνω σε αυτά δεν θα το κάνεις δικό σου. Άρα η έμπνευση είναι ενας σημαντικός πυλώνας και έρχεται και σε βρίσκει εκείνη όταν γοητεύεσαι απ’ αυτό που κάνεις στη ζωή σου.
Πώς θα χαρακτηρίζατε τον εαυτό σας ως Καλλιτέχνη; Ως καλλιτέχνη θα με χαρακτήριζα “ζωηρό”. Και πως το εννοώ; Επιθυμώ να νιώθω ζωντανός μέσα στη δουλειά μου, στόχος μου είναι να υπάρχει πάντα μια δόση χαράς και ζωής σε αυτό που κάνω. Ως καλλιτέχνης δηλώνω ότι αγαπώ αυτό που κάνω γιατί είμαι αυτό που κάνω.
Ποιά είναι τα μελλοντικά σας σχέδια; Τα μελλοντικά μου σχέδια είναι να πραγματοποιήσω οτιδήποτε σκέφτομαι στην όμορφη Ελλάδα, εδώ γεννήθηκα, εδώ γεννήθηκε και το θέατρο, εδώ θέλω να με “δώσω”. Στόχος μου σε πρώτη φάση είναι η δραματική σχολή του Εθνικού θεάτρου και έπειτα μια ζωή γεμάτη πρόβες, παραστάσεις, καλούς συνεργάτες και έμπνευση. Μέσα από το θέατρο, τη σκηνή, την υποκριτική νιώθω ανθρώπος, νιώθω καλά, νιώθω ζωντανός, ότι συνεισφέρω. Νιώθω ότι όταν αφήσω την σκηνή γυρνάω σπίτι μου και στη ζωή μου αληθινός…είναι σαν ένα είδος ψυχοθεραπείας για εμένα αυτή η δουλειά πρώτα αγγίζει την ψυχή μου και μετά όλα τα άλλα.
Βιογραφικό. Γεννήθηκε στην Ερμούπολη της Σύρου το 2000 και μεγάλωσε εκεί, ελληνορωσικής καταγωγής. Σπουδάζει θεατρικές σπουδές στο τμήμα Καλών Τεχνών Ναυπλίου (πρακτικό και θεωρητικό σκέλος).
Συμμετοχή στην σειρά της Ερτ1 η ζωή εν τάφω σε σκηνοθεσία Τάσος Ψαρράς ως κομπαρσος σε 2 δεκάωρα γυρίσματα. Τα Χριστούγεννα του 2018 εργάστηκε στο θέατρο Απόλλων στην παράσταση “η μάχη των δυο φύλων”με την εταιρία “Γιατί Έτσι” με την ίδια εταιρία εργάστηκε ως παρουσιαστής σε Χριστούγεννιατικα Δρώμενα σε κεντρικούς δρόμους της Σύρου.
Παρακολούθησε 8ωρο σεμινάριο με τον ηθοποιό Δημήτρη Μαυρόπουλο, στοιχεία υποκριτικής, σκηνοθεσίας και ενδυματολογίας.
Συμμετοχή σε θεατρική ομάδα του σχολείου το 2013-2015 με τις εξής παραστάσεις: Λόγος- έρως απο την <<Αντιγόνη>> ως την Ιουλιέτα, στους <<Ελεύθερους Πολιορκημένους>> του Διονίσιου Σολωμού. Στην συνέχεια το 2015 συμμετείχε στην τελευταία μαύρη γάτα του Ευγένιου Τριβιζά. Επίσης το 2015 εντάχθηκε σε ερασιτεχνική τοπική ομάδα της Σύρου (η ομάδα αποτελούταν κι απο επαγγελματίες ηθοποιούς) εκεί πήρε μέρος στις εξής παραστάσεις: “Δεσποινίς Διευθυντής” των Ασ. Γιαλαμα- Κ. Πρετεντέρη(2015-2016). Μια κυρία στα Μπουζούκια του Γιάννη Δαλιανίδη(2016) και στην Ποντικοπαγίδα της Αγκάθα Κρίστι με τον ρόλο Κρίστοφερ Ρεν (2016-2017). Το 2015 έκανε γύρισμα για ντοκιμαντέρ η Ελλάδα σήμερα απο το Α εως το Ω της OTE TV ως ξεναγός (καθώς δίδασκε και τοπική ιστορία του νησιού σε άλλα παιδιά) το οποίο προβλήθηκε Ελλάδα και στο Λος Άντζελες. Τα καλοκαίρια πολλες φορές συμμετείχε ως παρουσιαστής και ξεναγός σε διάφορες εκδηλώσεις του νησιού. Το 2019 συμμετέχει σε έξι γυρίσματα στην τηλεοπτική σειρά Κόκκινο Ποτάμι σε σκηνοθεσία Μανούσος Μανουσάκης και στο Καφέ της χαράς σε ένα γύρισμα.
