Ο Μουσικός, Αλέκος Σπανίδης απαντάει στις ερωτήσεις της δημοσιογραφικής ομάδας του polismagazino.gr
“…Όσον αφορά στους καλλιτέχνες, το καλύτερο αντίδοτο είναι η Δημιουργία. Με όλο το κόστος το συναισθηματικο και της απομόνωσης. Να πάρουμε το δύσκολο τώρα και να του λειάνουμε τις αιχμές όσο μπορούμε προς το καλύτερο. Να τις στρογγυλέψουμε. Μέσα από αυτή τη διαδικασία θα βελτιώσουμε τον εαυτό μας αλλά και τους γύρω μας…”
Γενικό lockdown, αναγκαίο ή οχι; Σίγουρα οι στιγμές που ζούμε είναι μοναδικές. Ποτέ δεν φανταζομασταν κάτι τέτοιο. Μόνο σε Χολλυγουντιανά σενάρια. Φαίνεται να είναι αναγκαίο το lockdown, σύμφωνα με την ενημέρωση που έχουμε. Δεν θέλω να αμφισβητήσω αυτό που συμβαίνει βέβαια, αλλά σίγουρα κάποιοι κερδίζουν από αυτό. Δεν πάω στη θεωρία της συνωμοσίας, γιατί νομίζω ότι είναι η μόδα της εποχής που απορρέει από τη δύναμη της τεχνολογίας και της ακατάπαυστης πληροφόρησης. Αλλά… Γεννιούνται ερωτήματα. Ο χρόνος θα δείξει.
Πολιτισμός: στην χώρα που γεννήθηκε, ποιο είναι το μέλλον του; Όλα φαντάζουν δύσκολα και απαγορευτικά για τον Πολιτισμό αυτήν την περίοδο. Χώροι κλείνουν ο ένας μετά τον άλλο, άνθρωποι χάνουν τις δουλειές τους, γενικώς, δυσοίωνα πράγματα. Όμως εγώ πιστεύω και νιώθω ότι θα ανακάμψουμε κάποια στιγμή. Δεν μπορώ να πεισθώ ότι θα πέσουμε να βυθιστούμε σ’ ένα τέλμα πολλών χρόνων, χωρίς αύριο. Ο καλλιτέχνης έχει αποδείξει σε όλες τις περιόδους της ιστορίας του ανθρώπου, ότι δημιουργεί στα δύσκολα. Ώρες-ώρες αρέσκεται στη δυσκολία, τη θλίψη, την απογοήτευση, γιατί τον βοηθάει να θρέψει τη φαντασία του για δημιουργία. Τα εξισορροπεί με το έργο του. Για τ’ άλλα επαγγέλματα, αναρωτιέμαι..
Αγκαλιαζω: μια λέξη ή κάτι πιο σημαντικό σήμερα; Πιο επίκαιρη από ποτέ η αγκαλιά για τον κόσμο. Παρηγορεί και δίνει κουράγιο σ’ όλους, απ’ όλους. Αλλά και αυτό σπανίζει πλέον, ακόμα και στις οικογένειες. Δεν υπάρχουν λόγια κατάλληλα να χωρέσουν τα συναισθήματα ολωνών μας… Άδικος κόπος να τις ψάχνουμε. Η αναμονή μαζί με την υπομονή πρέπει να μας συνοδεύουν.
Φόβος – Απώλεια: υπάρχουν ως σκέψεις στην καθημερινότητά σας; Όχι δεν μπορώ να πω ότι υπάρχουν αυτά τα συναισθήματα στην καθημερινότητά μου. Υπάρχουν στιγμές που τα νιώθω, ιδίως με τα οικεία πρόσωπά μου της τρίτης ηλικίας, αλλά φροντίζω να παίρνω τα απαραίτητα μέτρα. Δεν μ’ αρέσει αυτό που θέλουν να περάσουν οι ιθύνοντες, ότι ό,τι και να κάνεις, είναι πολύ δύσκολο να μην σε βρει ο ιός, κλπ. Αρνούμαι να κλειστώ στο καβούκι μου τελειωτικά και να περιμένω το Κακό. Η πραγματικότητα βέβαια είναι παρούσα, όταν μαθαίνεις ότι γνωστοί σου κινδυνεψαν και κάποιοι που είχαν κάποια υποκείμενα, έφυγαν κιόλας. Εκεί παίρνεις μια βαθιά ανάσα και συνεχίζεις. Δεν μπορείς ποτέ να σταθείς στο ίδιο σημείο. Απλά προχωράς.
Μάσκα: ήρθε για να μείνει; Νομίζω όχι για πάντα, όπως πλανάται στον αέρα ώρες ώρες στα ΜΜΕ. Σιγά σιγά θα μειωθεί. Απλά αυτοί που έχουν λόγο να φοβούνται, λόγω ασθένειας άλλης π.χ., καλό θα ‘ναι να την χρησιμοποιούν. Δεν μου φαίνεται τραγική εξέλιξη. Κάποιοι λαοί που τις χρησιμοποιούσαν κατά κόρον όταν ταξιδεύαν παλαιότερα, τους θεωρώ ευσυνείδητους και όχι γραφικούς. Γιατί λειτουργούν πάνω απ’ όλα με υπευθυνότητα για τον απέναντι, μην τυχόν του μεταδώσουν κάτι. Εμείς και πολλοί άλλοι το μαθαίνουμε με το στανιό. Δεν πειράζει, κάτι είναι και αυτό.
Καλλιτέχνης: υπάρχει Ελπίς, επιβίωσης για το αύριο; Ελπίς πάντα θα υπάρχει και πρέπει να υπάρχει, άλλωστε. Η Ελπίς συνοδεύεται από την επιβίωση, αυτά πάνε μαζί. Νομίζω ότι θα αργήσουμε αρκετά να ξανά πάρουμε μπρος σαν κλάδος, δεν ξέρω πόσο. Όπως και πολλοί άλλοι τομείς. Αυτή τη στιγμή, πρέπει να βγούμε από το μάτι του κυκλώνα και ύστερα να παλαιψουμε για τα κεκτημένα μας, ξανά. Γιατί υπενθυμίζω ότι κάποιοι επωφελούνται από αυτό.
Μουσεία, gallery, θέατρα, Μουσικές Σκηνές: Κλειστά με λίγα άτομα ή με κανονική λειτουργία; τι προτείνετε; Όχι, όχι δεν είμαι υπέρ του κλειστού σε τίποτα. Είμαι υπέρ του να τηρούνται οι κανόνες. Και όπου κρίνεται ότι δεν γίνεται να ανοίξει κάποιο μέρος (Θέατρο, Μουσείο, Σκηνή, κλπ) με κανονικές συνθήκες, να υπαρχει στήριξη από το κράτος ή και από ιδιώτες που θέλουν να στηρίξουν ένα event. Και φυσικά στήριξη στα φυσικά πρόσωπα, ουσιαστική, όχι επιφανειακή. Ιδίως για τους ελεύθερους επαγγελματίες. Να μην τους θεωρούμε παράσιτα και τεμπελοφιλόσοφους. Μια κοινωνία δείχνει το πρόσωπό της από το πως χειρίζεται τον Πολιτισμό της, την Παιδεία της, την Υγεία της… Όχι την Οικονομία της. Η τελευταία μπορεί να έχει τα μαύρα της τα χάλια, αλλά τα υπόλοιπα να είναι αξιοπρεπή. Ταπεινή μου γνώμη. Η φτώχεια δεν είναι δυνάστης των αξιών και των δομών σε μια κοινωνία. Μπορεί να υπάρχει επίπεδο και αξιοπρέπεια μαζί με αυτήν. Όχι πάντα, αλλά γίνεται. Υπάρχουν φτωχές χώρες που παλεύουν γι αυτό.
Ποιο είναι το δικό σας αντίδοτο στο άγνωστο αύριο; Νομίζω ότι όσο αφορά στους καλλιτέχνες, το καλύτερο αντίδοτο είναι η Δημιουργία. Με όλο το κόστος το συναισθηματικο και της απομόνωσης. Να πάρουμε το δύσκολο τώρα και να του λειάνουμε τις αιχμές όσο μπορούμε προς το καλύτερο. Να τις στρογγυλέψουμε. Μέσα από αυτήν τη διαδικασία θα βελτιώσουμε τον εαυτό μας αλλά και τους γύρω μας. Ήδη μάθαμε να εκτιμάμε πολλά πράγματα που τα είχαμε δεδομένα. Ας είναι όλο αυτό μια ευκαιρία όταν θα ξαναλειτουργούμε κανονικά, να μην ξανακάνουμε τα ίδια λάθη. Όχι όσο αφορά στον ιό, αλλά όσο αφορά στους γύρω μας.
