“Πρόκληση, όχι μόνο για τον εαυτό μου αλλά για όλο το χώρο, καλλιτέχνες, γκαλερίστες, επιμελητές, κριτικούς, είναι να κάνουμε την τέχνη προσιτή στο ευρύ κοινό… Το να αγαπήσει το μεγάλο κοινό την τέχνη αλλά και να μπορεί να την αποκτήσει με προσιτά οικονομικώς έργα με ενδιαφέρει απόλυτα.”
Πως και πότε ξεκινήσατε να ασχολείστε συστηματικά με τη ζωγραφική;
Όπως όλα τα παιδιά ζωγράφιζα. Και ζωγράφιζα πολύ και το συνέχισα. Μετά τα χρόνια μου στην Αγγλία, με σπουδές και εργασία στις εφαρμοσμένες τέχνες, ασχολούμαι συστηματικά με τη ζωγραφική και τελειώνω τη σχολή Βακαλό.
Σε ποιο ρεύμα ή κίνημα θα εντάσσατε τα έργα σας; Μου αρέσουν και έχω επηρεαστεί από τα κινήματα του ιμπρεσσιονισμού, μεταϊμπρεσιονισμού και εξπρεσιονισμού. Επιμένω πάντα πολύ στο χρώμα και το φως ενώ οι φόρμες μου γίνονται πιο αφηρημένες.
Από που αντλείτε την έμπνευση σας; Σε όλη μου τη διαδρομή, κυρίαρχο αντικείμενο αναζήτησης και ζωγραφικής έκφρασης είναι το αστικό τοπίο σε μία απόπειρα να αποκρυπτογραφήσω την αύρα και πνοή της πόλης, ζωντανεύοντας τις εικόνες της. Η προσπάθειά μου, είναι να δημιουργήσω αίσθηση σημαντικότητας για κάθε γωνιά και εικόνα του χώρου που μας περικλείει. Τα πιο κοινότυπα στιγμιότυπα που με βιασύνη προσπερνάμε αποτυπώνονται για να μας θυμίζουν άλλοτε νοσταλγικά και άλλοτε ρεαλιστικά τις ζωές μας.
Υπάρχουν προσωπικότητες ή άλλοι καλλιτέχνες που έχουν επηρεάσει το έργο σας; Επιστρέφοντας στην Ελλάδα, μαζί με τον οικογενειακό μας φίλο Παναγιώτη Τέτση μετατρέπουμε το οινοποιείο του παππού μου σε αίθουσα τέχνης και την εγκαινιάζουμε με ατομική του έκθεση. Τότε γνώρισα σύγχρονους έλληνες καλλιτέχνες και πιστεύω η δουλειά μου επηρεάστηκε από τους μεγάλους κολορίστες. Οπωσδήποτε ο Τέτσης αλλά και οι Σεζάν, Ματίς, Ρίχτερ είχαν μεγάλη επίδραση στη ζωγραφική μου ματιά.
Ποιά είναι η μεγαλύτερη πρόκληση που έχετε θέσει στον εαυτό σας ως καλλιτέχνης; Πρόκληση, όχι μόνο για τον εαυτό μου αλλά για όλο το χώρο, καλλιτέχνες, γκαλερίστες, επιμελητές, κριτικούς, είναι να κάνουμε την τέχνη προσιτή στο ευρύ κοινό. Μια έκθεση, αν και με εμπορική επιτυχία, μπορεί τελικά να απευθύνεται μόνο σε ελίτ και συλλέκτες. Το να αγαπήσει το μεγάλο κοινό την τέχνη αλλά και να μπορεί να την αποκτήσει με προσιτά οικονομικώς έργα με ενδιαφέρει απόλυτα.
Πόσο αποδεκτή είναι η Τέχνη στην Ελλάδα σήμερα και τι ρόλο καλείται να παίξει στον δημόσιο χώρο; Έχω την αίσθηση σαν η πανδημία να σταμάτησε την πορεία της τέχνης, με την έννοια ότι το αθηναϊκό κοινό είχε μόλις βρεθεί μπροστά σε δύο νέα μουσεία –Ε και Β. Γουλανδρή και ΕΜΣΤ.
Η λειτουργία αναμφισβήτητα θα είχε προσελκύσει και νέους φιλότεχνους.
Για το δημόσιο χώρο ας το αφήσουμε καλύτερα. Δύο μόνο έχω επισημάνσεις. Προτείνω μια βόλτα στην Παιανία για να αντιληφθούμε το τι σημαίνει στη θέση του Δημάρχου ένας εμπνευσμένος φιλότεχνος, ο αείμνηστος Ίων Βορρές. Επίσης επισκέπτομαι τακτικά την Πάτρα, την πόλη που σπουδάζει ο μεγάλος μου γιός. Κάθε χρόνο ένας καλλιτέχνης γκράφιτι επιλέγεται να επέμβει στο τοίχο μεγάλων πολυκατοικιών. Ένας θεσμός που μπορεί εύκολα να υιοθετηθεί από κάθε Δήμο.
Ποιά είναι τα μελλοντικά σας σχέδια; Αυτή την εποχή παρουσιάζω την ατομική μου έκθεση «Αστικά Ημιτόνια» στη Gallery Genesis, η οποία έχει διακοπεί λόγω της καραντίνας και θα συνεχιστεί μετά την άρση των περιοριστικών μέτρων. Συνεχίζω να ζωγραφίζω στην ίδια θεματική. Κάποια έργα μπορεί να προστεθούν στην έκθεση.
