Η Αθηνά Ν. Μαλαπάνη, Φιλόλογος – Συγγραφέας, http://www.acwa.info τοποθετείται στο polismagazino.gr για τον Πολιτισμό, το φόβο, την απώλεια, την υποχρεωτική μάσκα και το άγνωστο αύριο.
“Ελπίζω και εύχομαι ότι μετά από αυτή τη δοκιμασία, θα εκτιμήσουμε πραγματικά τον πολιτισμό. Θα ασχοληθούμε με κάθε είδους πολιτιστική δραστηριότητα, θα ενημερωνόμαστε για την καλλιτεχνική πορεία αυτού του τόπου και θα στηρίζουμε ειδικά τους νέους καλλιτέχνες και δημιουργούς…”
Πολιτισμός: στη χώρα που γεννήθηκε ποιο είναι το μέλλον του; Η κατάσταση αυτή έχει φέρει στο φως πολλά ερωτήματα σχετικά με την πορεία του πολιτισμού στην Ελλάδα. Ωστόσο, μήπως έπρεπε όλοι οι Έλληνες και οι Ελληνίδες να είχαμε αφυπνιστεί νωρίτερα και να είχαμε αναρωτηθεί νωρίτερα για την πορεία του πολιτισμού μας;
Σε κάθε περίπτωση, αφού τώρα και κάτω από αυτές τις δυσχερείς συνθήκες προέκυψαν όλοι αυτοί προβληματισμοί, ας αναρωτηθούμε τι χρειάζεται για την πολιτιστική μας ανάπτυξη και κυρίως, πώς θα επιστρέψουμε διαφορετικοί και πιο δυνατοί κατόπιν αυτής της δυσκολίας.
Πολιτισμός, είναι το σύνολο των υλικών και πνευματικών δημιουργημάτων του ανθρώπου. Θέατρο, κινηματογράφος, λογοτεχνία (ποίηση και πεζογραφία), μουσική, στιχουργική, γλυπτική (με κάθε είδους υλικά), ζωγραφική, αρχιτεκτονική, ορθογραφία αποτελούν τις τέχνες που συγκροτούν το μεγαλύτερο μέρος του πολιτισμού.
Όλες αυτές οι δραστηριότητες μάς κάνουν να νιώθουμε δημιουργικοί άνθρωποι, διευρύνουν τους πνευματικούς μας ορίζοντες και μας χαρίζουν μια εσωτερική ελευθερία και ηθική ικανοποίηση.
Η επαφή μας με τον πολιτισμό λοιπόν, είναι αδιαμφισβήτητα σημαντική και θετική, καθόσον συντελεί στην αυτοβελτίωσή μας τόσο ως μονάδες όσο και ως σύνολο, ως κοινωνία.
Ελπίζω και εύχομαι ότι μετά από αυτή τη δοκιμασία, θα εκτιμήσουμε πραγματικά τον πολιτισμό. Θα ασχοληθούμε με κάθε είδους πολιτιστική δραστηριότητα, θα ενημερωνόμαστε για την καλλιτεχνική πορεία αυτού του τόπου και θα στηρίζουμε ειδικά τους νέους καλλιτέχνες και δημιουργούς που δεν έχουν την στήριξη ισχυρών παραγόντων και τη χρηματοδότηση από αυτούς ώστε να κάνουν διαφήμιση ευρείας προβολής.
Ας μάθουμε να είμαστε επιλεκτικοί στα πολιτιστικά προϊόντα που μας πλασάρουν, γιατί έτσι θα γίνουμε πιο ώριμοι και υπεύθυνοι.
Αγκαλιάζω: μία λέξη ή κάτι πιο σημαντικό σήμερα; Έχει αναρωτηθεί ποτέ κανείς ότι το ρήμα αγκαλιάζω είναι διπλό; Κρύβει μέσα του και τη λέξη “ζω”! Αυτή και μόνο η παρατήρηση και το παιχνίδι της γλώσσας καθιστά το ρήμα “αγκαλιάΖω” κάτι παραπάνω από μια λέξη. Είναι μια ολόκληρη κοσμοθεωρία, μια υψηλή έννοια, πνευματική, ψυχολογική, συναισθηματική, ακόμη και ιαματική.
Η αγκαλιά είναι η πιο ειλικρινής, αληθινή, γλυκιά και τρυφερή εκδήλωση των μύχιων συναισθημάτων μας απέναντι στο αγαπημένο μας πρόσωπο.
Δεν πρέπει να ταυτίζεται με τη σεξουαλική πράξη ούτε με τον έρωτα. Η αγκαλιά δεν είναι μόνο ερωτική. Μπορεί να είναι και φιλική ή απλώς παρηγορητική. Πολλές φορές, μια αγκαλιά αρκεί για να ξεχάσουμε όλα όσα μας προβληματίζουν, για να ανακουφίσουμε τον πόνο και τη θλίψη μας ή όποιο άλλο αρνητικό συναίσθημα.
Σε μια εποχή δύσκολη και αμφιλεγόμενη, ο φόβος έχει περιορίσει -έως και σταματήσει- πολλές σωματικές εκδηλώσεις και επαφές. Κι αυτό ίσως να είναι η χειρότερη επίδραση της πανδημίας και των διαδοχικών εγκλεισμών που βιώνουμε. Ωστόσο, μπορούμε να αναπληρώσουμε προσωρινά την αγκαλιά με άλλες, περίπου ισότιμες και ισάξιες εκδηλώσεις και δραστηριότητες. Ο διάλογος, μια γλυκιά κουβέντα, το ενδιαφέρον για τον συνάνθρωπό μας μπορούν -έστω προσωρινά- να αντικαταστήσουν την αγκαλιά.
Κι όταν όλο αυτό τελειώσει, ας δώσουμε όλες τις αγκαλιές που χρωστάμε στον εαυτό μας και στους ανθρώπους μας!
Μάσκα: ήρθε για να μείνει; Η μάσκα έχει εισαχθεί και ενσωματωθεί στη νέα μας καθημερινότητα. Κάποιοι την έχουν συνηθίσει, την έχουν κάνει ακόμη και δεύτερη φύση μας, ενώ άλλοι προσπαθούν να την συνηθίσουν, ενώ κάποιοι άλλοι την αρνούνται πεισματικά. Μάσκες κάθε είδους, μιας χρήσης, υφασμάτινες, μονόχρωμες, με σχέδια, με έξυπνα λογότυπα, όλων των ειδών… Διαφημίζονται, προβάλλονται καθημερινά παντού και μας κατακλύζουν…
Σημασία όμως δεν έχει η μάσκα προστασίας από τον όποιο ιό. Σημασία έχει η μάσκα που ηθελημένα φοράμε καθημερινά, εδώ και χρόνια, για να κρύψουμε όλα όσα δεν μπορούμε ή δεν επιθυμούμε ή ακόμη και φοβόμαστε να αποκαλύψουμε.
Αυτές οι μάσκες είναι οι χειρότερες και δεν έχουν σχέση με καμία πανδημία. Υπήρχαν πάντοτε… Στόχος μας είναι να ξέρουμε να χαμογελάμε ακόμα και κάτω από μάσκα. Να είμαστε ειλικρινείς και αληθινοί ακόμη και κάτω από τόσες δυσχέρειες. Να μη κρύβουμε τις σκέψεις και τα συναισθήματά μας ό,τι κι αν συμβαίνει. Να μην φοβόμαστε να κλάψουμε, να γελάσουμε, να ξεσπάσουμε, να αποκαλύψουμε την αγάπη μας, τον έρωτά μας, την ανάγκη μας για φιλία, την ανάγκη μας για στήριξη και βοήθεια, τη δυσαρέσκειά μας, την απογοήτευσή μας…
Αυτές οι νοητές μάσκες είναι οι χειρότερες. Αυτές που κρύβουν την ψυχή του ανθρώπου και τον υποβαθμίζουν. Αυτές τις μάσκες πρέπει να αποβάλουμε από τη ζωή μας.
Ποιο είναι το δικό σας αντίδοτο στο άγνωστο αύριο; Η πανδημία έφερε στο φως φόβους και φοβίες του σύγχρονου ανθρώπου. Ο μεγαλύτερος φόβος είναι το άγνωστο μέλλον και το αβέβαιο αύριο. Αβεβαιότητα και ανασφάλεια σε όλα, στη ζωή μας, στην υγεία μας, στην εργασία μας, στον μισθό μας, στις σχέσεις μας με το περιβάλλον μας, οικογενειακό και κοινωνικό…
Η δυσχερής αυτή κατάσταση έχει κάνει τον σημερινό άνθρωπο να αναπτύξει μηχανισμούς άμυνας. Πρέπει ο καθένας μας να βρει την εσωτερική του δύναμη που θα λειτουργήσει ως αντίδοτο στην αβεβαιότητα των καιρων μας. Διαφορετικά, η θλίψη και η μελαγχολία θα μας κατακλύσουν…
Όσο συνηθισμένο κι αν ακουστεί, καλό είναι να βλέπουμε τη κρίση κάθε είδους ως μια μορφή ή αφορμή ευκαιρίας. Ευκαιρία για αλλαγή, αυτοβελτίωση, εκκαθάριση της ζωής μας από όλα όσα μας βαραίνουν…Οι δυσκολίες είτε φέρνουν τους ανθρώπους πιο κοντά είτε τους απομακρύνουν, αποκαλύπτοντας το πραγματικό τους πρόσωπο -ή μάλλον, προσωπείο… Έτσι, διαπιστώνουμε και ποιοι είναι οι ιδανικοί και οι πιο δυνατοί άνθρωποι για να μας συμπαραστέκονται, αυτοί που πραγματικά αξίζουν να είναι δίπλα μας.
Στην εργασία μας, ας μάθουμε να προσαρμοστούμε στις νέες συνθήκες. Τηλεργασία και τηλεκπαίδευση ήρθαν για να μείνουν, είτε μας αρέσει είτε όχι. Μήπως μάλιστα ατές οι συνθήκες κάνουν μερικούς από εμάς να αναθεωρήσουμε τις απόψεις μας για το επάγγελμά μας; Μήπως χρειαζόμαστε μια ανανέωση στην εργασία μας ή ακόμη και επαγγελματικό επαναπροσανατολισμό; Μήπως μπορούμε με τη βοήθεια της τηλεργασίας να εμπλουτίσουμε την ήδη υπάρχουσα εργασία μας;
Ο Αϊνστάιν έλεγε ότι δεν επιβιώνει ούτε το πιο έξυπνο ζώο ούτε το πιο ισχυρό. Επιβιώνει το ζώο που μπορεί να προσαρμόζεται καλύτερα στις νέες συνθήκες και περιστάσεις.
Επομένως, και ο άνθρωπος πρέπει να μάθει να προσαρμόζεται στις νέες συνθήκες, στην καινούργια κουλτούρα εργασίας και επιχειρήσεων που τείνει να εγκαθιδρυθεί για να μπορέσει να ανταπεξέλθει και να βγει πιο δυνατός μέσα από αυτή τη δοκιμασία!
