“…Η υποκριτική είναι μια επιστήμη και όπως όλες οι επιστήμες, έτσι και αυτή πρέπει να σπουδάζεται”
Από πότε ξεκινήσατε να ασχολείστε με την τέχνη; Από πάντα, από όταν ήμουν πολύ μικρή που οι γονείς μου με είχαν γράψει σε ωδείο για να παρακολουθήσω μαθήματα μουσικής. Επίσης, στην παιδική μου ηλικία είχα παρακολουθήσει μαθήματα χορού. Αργότερα, όταν μπήκα στο πανεπιστήμιο ξεκίνησα να ασχολούμαι με την συγγραφή και από το 2014 συνεργάζομαι με εκδοτικούς οίκους όπου προωθούν τα βιβλία μου, στην Ελλάδα και στην Κύπρο. Τα τελευταία χρόνια ξεκίνησα να ασχολούμαι με την υποκριτική, έχω παρακολουθήσει σεμινάρια υποκριτικής με καταξιωμένους δασκάλους στο Θέατρο των Αλλαγών και στη δραματική σχολή Τabula Rasa και μέσα από αυτό το μαγικό ταξίδι έχω γνωρίσει καλύτερα τον εαυτό μου και βρήκα πτυχές μέσα μου που δεν ήξερα ότι είχα.
Αν θα έπρεπε να χαρακτηρίσετε με μια φράση την υποκριτική αλλά και γενικότερα το θέατρο ποια θα επιλέγατε; Θεωρώ το θέατρο μορφή τέχνης, επειδή πιστεύω στην μεταμορφωτική του δύναμη. Απλώς πρέπει κανείς να διαβάζει, να κοιτάει, να ακούει, να θυμάται. Αν το θέατρο ήταν ρήμα, θα ήταν “θυμάμαι”. Η πράξη της μνήμης, είναι μία σωματική πράξη, και βρίσκεται στην καρδιά της τέχνης του θεάτρου και της υποκριτικής. Όπως προανέφερα θεωρώ πως η υποκριτική είναι μια επιστήμη και όπως όλες οι επιστήμες, έτσι και αυτή πρέπει να σπουδάζεται.
Πιστεύετε πως δίνονται ευκαιρίες στους νέους καλλιτέχνες να αναδείξουν το ταλέντο τους ή μήπως υπάρχει μια μόνιμη τάση ανακύκλωσης προσώπων και χαρακτήρων; Είμαι της άποψης πως τις ευκαιρίες οφείλεις να τις δημιουργήσεις μόνος σου. Ως καλλιτέχνης πρέπει να κάνεις αισθητή την παρουσία σου. Να πιστεύεις στον εαυτό σου και στη ματιά σου, για να πιστέψουν και οι άλλοι σε σένα. Σ’ άλλες περιπτώσεις, οι ευκαιρίες είναι σαν βέλη, πρέπει να τις αρπάζεις όταν σου παρουσιάζονται. Και ασφαλώς θα πρέπει να δίνονται σε νέους καλλιτέχνες. Ένας νέος στον χώρο δουλεύοντας μαζί με κάποιον έμπειρο θα έχει να μάθει περισσότερα, θα πάρει εμπειρίες και θα πατά καλύτερα στα πόδια του. Τότε θα βρεις το κομμάτι του χώρου που σου αναλογεί για να εκφραστείς όπως θέλεις.
Αγαπημένος σας συγγραφέας; Η Λένα Μαντά.
Like στον έρωτα από τις εκδόσεις bookstars το καινούριο σας βιβλίο μιλήστε μας για το περιεχόμενό του. 21ος Αιώνας. Η ραγδαία εξέλιξη της τεχνολογίας έχει αλλάξει πλέον τον τρόπο επικοινωνίας μεταξύ των ανθρώπων φέρνοντας σε πρώτο πλάνο τα κοινωνικά δίκτυα.
Δίκτυα σαν το Facebook όπου οι χρήστες τους εκτός από την επικοινωνία, αναζητούν τη γνωριμία, τον έρωτα, την αγάπη. Όμως οι πλαστικές οθόνες οδηγούν σε αληθινά συναισθήματα ή το αντίστροφο; Η ακατανόητη πραγματικότητα οδηγεί σε αληθοφανείς ουτοπίες ή το αντίστροφο; Ο Μάριος και η Ευτυχία θα έχουν μια δεύτερη ευκαιρία να ξαναβρούν την αληθινή αγάπη.
Πόσο εύκολο είναι να ξεπεράσουν τις δυσκολίες και να είναι ξανά μαζί;
Θα μπορέσουν να βρουν το δικό τους like; Μπορεί να το βρει κάποιος σε πολλά γνωστά sites στο internet που πουλάνε βιβλία ή μπορεί κάποιος να το παραγγείλει από το βιβλιοπωλείο της γειτονιάς του.
Στο θέατρο που σας βρίσκουμε; Έχω την τιμή να είμαι μέλος στη θεατρική ομάδα της Unesco Πειραιώς και Νήσων όπου προετοιμάζουμε τη Μήδεια του Μποστ. Το σκηνοθετεί ο γνωστός σκηνοθέτης και ηθοποιός Βασίλης Τραιφόρος.
Αγαπημένη φράση; Τα πιστεύω σου σταματάνε εκεί που ξεκινάει η ζωή κάποιου άλλου.
Ποιο μήνυμα θα θέλατε να στείλετε στους αναγνώστες του polismagazino.gr; Θέλω αρχικά να σας ευχαριστήσω για τη φιλοξενία και να σας ζητήσω να συνεχίσετε να είστε δίπλα σε εμάς τους νέους δημιουργούς. Χωρίς εσάς και χωρίς τους αναγνώστες σας, οι σκέψεις μας θα ήταν απλές λέξεις πάνω σε μια λευκή κόλλα χαρτί και το έργο μας δε θα μπορούσε ποτέ να φτάσει στους σωστούς αποδέχτες…
