Συνέντευξη στον δημοσιογράφο Θάνο Ξάνθο
Νέα, ταλαντούχα, δυναμική, με άποψη και ουσιαστικό λόγο! Η Αγγελική Αγγελάκη ξέρει καλά τι ζητάει από τη ζωή και κάθε μέρα που ξυπνάει νωρίς-γιατί δεν είναι άτομο που πέφτει για ύπνο τα ξημερώματα- προσπαθεί να αδράξει κάθε στιγμή αυτής. Ηθοποιός, εναερίτης τεχνικός, άνθρωπος της πόλης με πολλά ερεθίσματα και χόμπι. Απολαύστε την να μιλάει με αφορμή την παράσταση της Γεωργίας Δρακάκη «Το Ωραιότερο πράγμα στον Κόσμο είναι να Πέφτεις για ύπνο τα Ξημερώματα», που παίζεται στο Altrera Pars.
Πείτε μου δυο λόγια για εσάς, σαν να συστήνεστε στο αναγνωστικό κοινό.
Ας ξεκινήσουμε με το γεγονός ότι δεν είμαι, ή μάλλον δεν αισθάνομαι ότι είμαι, ηθοποιός. Φοίτησα στην δραματική σχολή, ωστόσο οι δυσκολίες του επαγγέλματος με έκαναν να εξερευνήσω και άλλα πεδία. Έτσι έφυγα από τον χώρο του θεάτρου πριν αρχίσω την καριέρα μου στον χώρο. Πλέον, είμαι εναερίτης τεχνικός και επισκευάζω κτίρια με πρόσβαση σχοινιών.
Ποιο ήταν το κίνητρο για να πάτε εξ’ αρχής στην δραματική σχολή;
Με εντυπωσίαζαν πάντα οι δυνατότητες που έχουμε σαν άνθρωποι, στην σχολή ερωτεύτηκα τα εργαλεία του ηθοποιού. την παρατήρηση της κίνησης, το άνοιγμα της φωνής, τις εκφράσεις και το βλέμμα που βγαίνουν από την δύναμη των κειμένων, την συνειδητοποίηση της ζωής μας όλης. Θα μπορούσα μάλλον να γράψω έκθεση για όλα αυτά που υπήρξαν κίνητρο για μένα.
Η υποκριτική είναι κι ένας είδος ψυχοθεραπείας για εσάς;
Κάθε επάγγελμα που εμπεριέχει την παρατήρηση και την κατανόηση του ανθρώπινου νου είναι ψυχοθεραπεία. Είμαστε τα μοντέλα μας, μέσα μου ψάχνω να βρω κάθε φορά τα λόγια που θα ακουστούν στην σκηνή και το υπέροχο είναι ότι πάντα βρίσκονται όντως κάπου μέσα μας αντίστοιχες σκέψεις.
«Το Ωραιότερο πράγμα στον Κόσμο είναι να Πέφτεις για ύπνο τα Ξημερώματα». Γιατί αξίζει να δει κάποιος αυτή την παράσταση;
Είναι το σήμερα, είναι πράγματα που αγαπάμε και ταυτόχρονα δεν αντέχουμε. Θεωρώ ότι αυτή η παράσταση αγγίζει όλους όσους κατοικούν στην πόλη, εντοπίζει εύστοχα όλα αυτά που ίσως δεν τα κοιτάμε κατάματα αλλά τα αισθανόμαστε και τα καταχωνιάζουμε, γιατί μας είναι δύσκολο να τα αντιμετωπίσουμε, όπως κάθε τι που μας πονάει ή που μας δημιουργεί έντονα δυσφορία. Η Γεωργία με αυτά τα κείμενα έχει καταφέρει να συμφιλιώσει την δυσφορία που νιώθουμε στην πόλη με την ανθρώπινη μας πλευρά. Έχουμε όμως και τον Αντώνη Morgan που κάθε τι που κάνει είναι αξιέπαινο και μοναδικό. Ε αυτόν τον συνδυασμό δεν τον χάνεις.
Εσείς είστε από τους ανθρώπους που πέφτουν για ύπνο τα ξημερώματα;
Σε καμία περίπτωση! Έχω, φυσικά, υπάρξει όπως όλοι μας σε μικρότερες ηλικίες. Αγάπησα την νύχτα επειδή συναντά κανείς ανθρώπους που βγαίνουν για να περάσουν καλά σε αντίθεση με την μέρα που συναντάς παντού ανθρώπους με υποχρεώσεις που τρέχουν σαν παλαβοί. Ωστόσο, αγαπώ την μέρα και την απολαμβάνω, μου αρέσει το φως της και συνήθως δεν μου φτάνει.
Τι είναι αυτό που σας ενοχλεί στην εποχή μας και πώς το καταπολεμάτε;
Αυτό είναι αστείο γιατί η πόλη είναι το μεγαλύτερο μου αγκάθι. Την καταπολεμάω με φύση και ανθρώπους με ανθρωπιά. Τα σαββατοκύριακά μου όσο μπορώ πηγαίνω σε βουνά, είτε για σπορ είτε για περπάτημα και όσο βρίσκομαι στην Αθήνα ασχολούμαι με τον εθελοντισμό και την εξέλιξη δεξιοτήτων μου, ώστε να μην στέκομαι στην στενάχωρη (για μένα) εικόνα των στιβαγμένων ανθρώπων που δουλεύουν για να καταναλώνουν και υπάρχουν για να συντηρούνται.
Έχετε απωθημένα μέσα στο επάγγελμα;
Φυσικά, αν μιλάμε για το θέατρο τουλάχιστον, πάρα πολλά. Έχω γυρίσει όμως σελίδα και μαζί χάσανε και αυτά την αξία που είχαν όταν τα αποκτούσα. Ίσως πικρία να είναι η λέξη πια που τους φοράω.
Τι άλλο αγαπάτε να κάνετε στον ελεύθερο σας χρόνο;
Όπως είπα και πιο πάνω, με το βουνό έχω μια ιδιαίτερη σχέση. Το αγαπώ και νιώθω κομμάτι του. Ασχολούμαι λοιπόν μαζί του με κάθε τρόπο, σκι, ραπέλ (χειρισμοί σχοινιών), ορειβασία, μηχανή και ό,τι άλλο προκύψει. Στην πόλη πάλι ασχολούμαι με το στεφάνι μου (aerial hoop), με την σκυλίτσα μου, τα φυτά μου και τον εθελοντισμό, όπου είμαι σε μια ομάδα διάσωσης γεμάτη αγάπη και πολλές δραστηριότητες, σεμινάρια, πιστοποιήσεις.
Ποια είναι το μότο της ζωής και της ψυχής σας;
Ό, τι και αν θέλεις να κάνεις, μπορείς. Δώσε του χρόνο.
