Η ηθοποιός Έφη Κιούκη “ανακρίνεται” απο τη δημοσιογραφική ομάδα του polismagazino.
Από πότε ξεκινήσατε να ασχολείστε με την τέχνη; Ξεκίνησα στα 17 μου όταν μου έγινε πρόταση να συμμετάσχω σε ένα σίριαλ. Αργότερα αποφάσισα πως θέλω να σπουδάσω θέατρο και πέρασα στο Πανεπιστήμιο, στο τμήμα θεατρικών σπουδών και μετέπειτα στο Θέατρο Τέχνης Κάρολος Κουν. Δουλεύω τα τελευταία εφτά χρόνια ως επαγγελματίας ηθοποιός.
Ποιόν ηθοποιό – καλλιτέχνη θαυμάζετε; Τον Robert De Niro για το ταλέντο, την εργατικότητα και την σεμνότητά του.
Τι σημαίνουν οι λέξεις καριέρα – επιτυχία για εσάς; Να ζεις από το επάγγελμά σου, να εξελίσσεσαι και να σε γεμίζει, να γυρίζεις σπίτι σου νιώθοντας πλήρης.
Καλλιτέχνης γεννιέται κανείς ή γίνεται; Γεννιέται αλλά στην πορεία εξελίσσεται και βελτιώνεται. Είναι μια εσωτερική ανάγκη που δεν έχουν όλοι οι άνθρωποι.
Ποιά λέξη σας εκφράζει ως καλλιτέχνη; Δημιουργικότητα.
Νοιώθετε την «έμπνευση» πριν δημιουργήσετε; Νιώθω μεγάλη έμπνευση όταν έχω στα χέρια μου ένα σπουδαίο υλικό. Όπως το έργο «Κάντω Τζαβέλλα».
Πώς θα χαρακτηρίζατε τον εαυτό σας ως Καλλιτέχνη; Ανήσυχο θα έλεγα. Θέλω διαρκώς να μαθαίνω και να εμπνέομαι.
Ποιά είναι τα μελλοντικά σας σχέδια; Θα ήθελα να ταξιδέψω στο εξωτερικό γιατί μου έχει λείψει.
Αν θα έπρεπε να χαρακτηρίσετε με μια φράση την υποκριτική αλλά και γενικότερα το θέατρο ποια θα διαλέγατε; Υποσυνείδητο και αλήθεια.
Πιστεύετε πως δίνονται ευκαιρίες στους νέους καλλιτέχνες να αναδείξουν το ταλέντο τους ή μήπως υπάρχει μια μόνιμη τάση ανακύκλωσης προσώπων και χαρακτήρων; Πιστεύω πως δίνονται από ανθρώπους που έχουν όραμα, ανησυχίες και θέλουν να δημιουργήσουν κάτι καινούργιο και ξεχωριστό, δίνοντας βάση εξολοκλήρου στο έργο του κάθε καλλιτέχνη. Η ανακύκλωση προσώπων δεν είναι απαραίτητα κάτι κατακριτέο, αν γίνεται για τους σωστούς λόγους.
Στο θέατρο που σας βρίσκουμε; Στην Παράσταση «Κάντω Τζαβέλλα, Δραγώι στα χρόνια της επανάστασης» του Θανάση Σταυρόπουλου σε σκηνοθεσία Μενέλαου Τζαβέλλα. Υποδύομαι την Κάντω Τζαβέλλα.
Ποιο μήνυμα θα θέλατε να στείλετε στους αναγνώστες του polismagazino; Υπομονή, αισιοδοξία και να μην ξεχνάμε ότι ζούμε όλοι μαζί κάτω από τον ίδιο ουρανό. Να αγαπάμε, να βοηθάμε και να συμπονούμε.
