Έρευνα Ψυχολογίας: Από το Πανεπιστήμιο του Nottingham Trent και του Portsmouth σε μετάφραση και σύνταξη από την ομάδα του Blog της Internus.
Αναρωτιέστε ποια είναι η νέα τάση στην ψυχολογία; Σας έχουμε την επίσημη απάντηση για το τι νέο συμβαίνει τώρα στην ψυχολογία. Σύμφωνα με μια νέα μελέτη επιστημόνων από το Πανεπιστήμιο του Nottingham Trent και του Portsmouth, το να δείχνουμε σημάδια άγχους θα μπορούσε να μας κάνει πιο συμπαθείς και να παρακινήσουμε τους άλλους να συμπεριφέρονται πιο θετικά απέναντί μας.
Ερευνητές εξέτασαν το παράδοξο της συμπεριφοράς στο στρες και συγκεκριμένα το ότι οι άνθρωποι που παρουσιάζουν σημάδια στρες δίνουν στους άλλους την εικόνα ότι είναι σε αποδυναμωμένη κατάσταση και έτσι, φάνηκε πως οι άλλοι αντιδρούσαν πιο θετικά απέναντί τους.
Ως μέρος της μελέτης, οι συμμετέχοντες βιντεοσκοπήθηκαν ενώ συμμετείχαν σε μια εικονική παρουσίαση και συνέντευξη που έπρεπε να προετοιμάσουν με πολύ σύντομη προειδοποίηση. Τα βίντεο παρουσιάστηκαν σε αξιολογητές, οι οποίοι κλήθηκαν να αξιολογήσουν πόσο αγχωμένος πίστευαν ότι ήταν το άτομο στο βίντεο.
Οι συμμετέχοντες που ανέφεραν ότι αισθάνονταν περισσότερο άγχος κατά τη διάρκεια της εργασίας θεωρήθηκαν ως πιο αγχωμένοι και από τους αξιολογητές. Τα ευρήματα υποδεικνύουν ότι οι άνθρωποι μπορούν να ανιχνεύσουν με ακρίβεια πότε οι άλλοι βιώνουν άγχος από τις συμπεριφορές τους — κάτι που παραδόξως δεν έχει ακόμη αποδειχθεί με επιστημονικά στοιχεία.
Οι συμμετέχοντες που αναγνωρίστηκαν ως πιο αγχωμένοι κατά τη διάρκεια της εργασίας, θεωρήθηκαν επίσης πιο συμπαθείς από τους άλλους, δίνοντας μια ιδέα για το γιατί οι άνθρωποι τείνουν να εμφανίζουν σημάδια άγχους.
Ο Δρ Jamie Whitehouse του NTU’s School ofSocial Sciences and research και επικεφαλής της έρευνας, δήλωσε: «Θέλαμε να μάθουμε ποια πλεονεκτήματα μπορεί να υπάρχουν στη σηματοδότηση του άγχους σε άλλους, για να εξηγήσουμε γιατί οι συμπεριφορές του στρες έχουν αυξηθεί στους ανθρώπους.
«Εάν η παραγωγή αυτών των συμπεριφορών οδηγεί σε θετικές κοινωνικές αλληλεπιδράσεις από άλλους που θέλουν να βοηθήσουν, αντί σε αρνητικές κοινωνικές αλληλεπιδράσεις από εκείνους που θέλουν να σας ανταγωνιστούν, τότε αυτές οι συμπεριφορές είναι πιθανό να επιλεγούν στην εξελικτική διαδικασία. Είμαστε ένα ιδιαίτερα συνεργάσιμο είδος σε σύγκριση με πολλά άλλα ζώα, και αυτός θα μπορούσε να είναι ο λόγος που συμπεριφορές που μεταδίδουν αδυναμία μπόρεσαν να εξελιχθούν».
Η συν-συγγραφέας Καθηγήτρια Bridget Waller πρόσθεσε: «Εάν τα άτομα προκαλούν μια ενσυναίσθητη απόκριση στους αξιολογητές, μπορεί να φαίνονται πιο συμπαθή εξαιτίας αυτού ή μπορεί να είναι ότι ένα ειλικρινές σήμα αδυναμίας μπορεί να αποτελεί παράδειγμα καλοήθους προθέσεως και /ή προθυμία να συμμετάσχετε σε μια συνεργατική παρά ανταγωνιστική αλληλεπίδραση, κάτι που θα μπορούσε να είναι ένα «συμπαθητικό» ή προτιμώμενο χαρακτηριστικό σε έναν κοινωνικό εταίρο. Αυτό ταιριάζει με την τρέχουσα κατανόηση της εκφραστικότητας, η οποία τείνει να υποδηλώνει ότι τα άτομα που είναι πιο «συναισθηματικά εκφραστικά «είναι πιο αρεστοί στους άλλους και έχουν πιο θετικές κοινωνικές αλληλεπιδράσεις.»
Συζητώντας τα επόμενα βήματα, η συν-συγγραφέας Dr Sophie Milward από το Πανεπιστήμιο του Portsmouth πρόσθεσε: «Η ομάδα μας αυτή τη στιγμή διερευνά εάν τα μικρά παιδιά δείχνουν επίσης αυτή την ευαισθησία στις καταστάσεις άγχους. Εξετάζοντας την παιδική ηλικία μπορούμε να καταλάβουμε πόσο δύσκολο είναι να ανιχνεύσουμε το άγχος καθώς και τον εντοπισμό του τρόπου με τον οποίο η έκθεση στο άγχος των ενηλίκων μπορεί να επηρεάσει τα μικρά παιδιά».
Η έρευνα χρηματοδοτήθηκε από τη Βρετανική Ακαδημία και το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο Έρευνας.
Μετάφραση και σύνταξη από την ομάδα του Blog της Internus
