Έλενα Αϊβαλιώτου: “Να επιτρέπεις στον εαυτό σου να είναι ελεύθερος να κάνει λάθη, να μην είναι τέλειος και να εκφράζει τα σκοτάδια και το φως του”

Συνέντευξη με την Έλενα Αϊβαλιώτου

“Συμμετέχω στην παράσταση “Κατερίνα Γώγου: Το γαμώτο που δεν έζησα”, από 4 Μάϊου και κάθε Τετάρτη στις 21:00, στο θέατρο 2510″

Από πότε ξεκινήσατε να ασχολείστε με την τέχνη; Όταν κατάλαβα ότι αποτελεί διέξοδος για την πραγματικότητα μου. Στην αρχή ξεκίνησε στην παιδική μου ηλικία, θυμάμαι τον εαυτό μου να κάθεται με τις ώρες και να ζωγραφίζει δέντρα. Με ενθουσίαζε το γεγονός ότι έφτιαχνα δικούς μου κόσμους.

Ποιον ηθοποιό – καλλιτέχνη θαυμάζετε; H Audrey Hepburn μπορώ να πω ότι είναι μια από τις αγαπημένες μου και τις πρώτες γυναίκες που θαύμασα. Ίσως γιατί στις ταινίες που έχω δει εκπροσωπεί το ρομαντικό και μελαγχολικό στοιχείο που πάντα με ενθουσιάζει.

Τι σημαίνουν οι λέξεις καριέρα-επιτυχία για εσάς; Επιτυχία για εμένα θα είναι να καταφέρω να κάνω περήφανο τον μικρό μου εαυτό και να εμπλουτίζω συνεχώς τον εσωτερικό μου κόσμο για να δίνω όλο και περισσότερο σε αυτό που αγαπώ. Στο θέατρο, στους ανθρώπους, σε εμένα. Όλα τα υπόλοιπα είναι εφήμερα.

Καλλιτέχνης γεννιέται κανείς ή γίνεται; Θεωρώ πως όλοι τον έχουμε μέσα μας, δεν υφίσταται ζωή χωρίς τέχνη απλώς από εκεί και έπειτα είναι το τι ερεθίσματα θα πάρεις για να μπορέσεις να τον εκφράσεις.

Ποια λέξη σας εκφράζει ως καλλιτέχνη; Η ελευθερία. Την θεωρώ απαραίτητη για να επιβιώσεις σε κάτι που θα δέχεσαι μονίμως κριτική. Να επιτρέπεις στον εαυτό σου να είναι ελεύθερος να κάνει λάθη, να μην είναι τέλειος και να εκφράζει τα σκοτάδια και το φως του.

Νιώθετε την έμπνευση πριν δημιουργήσετε; Αναλόγως. Ας πούμε όταν θέλω να ζωγραφίσω ή να γράψω ένα ποίημα πιο πριν συνήθως το αισθάνομαι. Γι’ αυτό κιόλας μπορεί να υπάρξουν και μήνες που δεν έχω δημιουργήσει κάτι. Στο θέατρο όμως κάποιες φορές χρειάζεται να την ανακαλέσεις ή ακόμα και να την δημιουργήσεις ο ίδιος.

Πώς θα χαρακτηρίζατε τον εαυτό σας ως καλλιτέχνη; Στα προτερήματά μου νομίζω είναι πως δεν σταματάω ποτέ την εσωτερική μου αναζήτηση και πνευματική καλλιέργεια. Με αφορά η εξέλιξη και πιστεύω πως όσο δουλεύεις με εσένα φτιάχνουν και άλλα πράγματα γύρω σου. Στα μειονεκτήματα σίγουρα η τελειομανία. Σε βαθμό που τα βράδια δεν μπορώ να κοιμηθώ από το άγχος μου αν δεν ξέρω πως το ζητούμενο πχ σε έναν ρόλο ή σε αυτά που έχω να δώσω είναι εντελώς ολοκληρωμένο

Ποια είναι τα μελλοντικά σας σχέδια; Για αρχή σίγουρα να τελειώσω την σχολή μου. Από εκεί και πέρα είμαι ανοιχτή στις εμπειρίες που θα έρθουν στο δρόμο μου, βλέποντας και κάνοντας.

Αν θα έπρεπε με μια φράση να χαρακτηρίσετε την υποκριτική και γενικότερα το θέατρο ποια θα διαλέγατε; “Δεν είναι εύκολο να ξυπνάς τη λαχτάρα για δημιουργία, είναι όμως πολύ εύκολο να την σκοτώσεις”, από το βιβλίο του Κονσταντίν Στανισλάβσκι: Ένας ηθοποιός δημιουργείται. Την διάβασα πριν 3 χρόνια και την κράτησα.

Πιστεύετε πως δίνονται ευκαιρίες στους νέους καλλιτέχνες να αναδείξουν το ταλέντο τους ή μήπως υπάρχει μια μόνιμη ανακύκλωση προσώπων και χαρακτήρων; Πιστεύω ακράδαντα ότι κανένα σύστημα ειδικά αυτό που βρισκόμαστε εμείς δεν λειτουργεί δίκαια και φυσικά και υπάρχει ανακύκλωση προσώπων αλλά έχει να κάνει και με το τι θες εσύ να πετύχεις. Αν επί παραδείγματι κάποιον τον αφορά μέσω αυτού, μόνο η αναγνωσιμότητα, η οποιαδήποτε “δόξα” ή απλώς να αποκτήσει αρκετούς followers σίγουρα θα απογοητευτεί. Από την άλλη αν τον ενδιαφέρει να στρέψει την ματιά του προς τα μέσα και να εξελιχθεί ακόμη και ένας “μικρός” ρόλος είναι δώρο και μπορεί να αναδείξει το ταλέντο του.

Στο θέατρο που σας βρίσκουμε; Στην παράσταση “Κατερίνα Γώγου: Το γαμώτο που δεν έζησα”, από 4 Μάϊου και κάθε Τετάρτη στις 21:00, στο θέατρο 2510.

Ποιο μήνυμα θα θέλατε να στείλετε στους αναγνώστες στο polismagazino; Να αγαπάτε με χρώματα και να μην σταματήσετε να δημιουργείτε. Αν θέλουμε να δούμε την αλλαγή που επιθυμούμε χρειάζεται πρώτα να ξεκινήσουμε από τον εαυτό μας.