«Έκτο Πάτωμα» στο Θέατρο Ακροπόλ

Κριτική από τον δημοσιογράφο Θάνο Ξάνθο

Η θρυλική παράσταση σε διασκευή Άννας Παναγιωτοπούλου με τη μουσική του Σταμάτη Κραουνάκη και τους στίχους της Λίνας Νικολακοπούλου αναβιώνει σε μια θεαματική παραγωγή με ζωντανή μουσική στο ιστορικό θέατρο «ΑΚΡΟΠΟΛ».

30 χρόνια μετά την θρυλική πλέον παρουσίαση του έργου στο θέατρο «Περοκέ» (1991-92) ο Γιώργος Βάλαρης σκηνοθετεί μία ιστορική και διαχρονική παράσταση. Με άξονα την κωμωδία που χαρακτηρίζει την επιτυχημένη διασκευή της Άννας Παναγιωτοπούλου στο δημοφιλές έργο του Αλφρέντ Ζερί -που έχει μεταφραστεί και παιχτεί με τεράστια επιτυχία σχεδόν σε όλο τον κόσμο από το 1938 ως σήμερα.

Η υπόθεση του έργου αναβλύζει από διαχρονικότητα κι έχει επικαιρικό χαρακτήρα. Την δεκαετία του ’30 οι ένοικοι μιας πολυκατοικίας στο Παρίσι, ζουν χτυπημένοι από την κρίση της εποχής. Η καθημερινότητα των ενοίκων του έκτου Πατώματος, ξεδιπλώνεται μέσα από τους έρωτες, τις συγκρούσεις, τους ατελείωτους καυγάδες, τα συνεχή περιστατικά, αλλά και τα όνειρα που κάνει ο καθένας για την ζωή του.

Όνειρα μικρά και μεγάλα, όνειρα που δίνουν σε κάθε άνθρωπο τη δύναμη να αντέξει τις δυσκολίες της καθημερινότητας. Μόνο που μέσα στην πορεία του έργου, οι ήρωες θα συνειδητοποιήσουν ότι πάνω και πέρα από τα όνειρα -που δυστυχώς τόσο σπάνια γίνονται πραγματικότητα- υπάρχει η αγάπη, η συντροφικότητα, η αλληλεγγύη, η αίσθηση ότι παραμένουμε ενωμένοι απέναντι σε κάθε δυσκολία. Και μόνο μέσα από αυτή την αίσθηση μπορούμε να βγούμε αληθινοί νικητές στο παιχνίδι της ζωής.

Έχοντας αυτά τα θέματα, ως ηχηρά εχέγγυα, ο Γιώργος Βάλαρης σκηνοθετεί μία παράσταση ουσίας, υψηλής αισθητικής και δυνατών νοημάτων. Το έργο έχει ως βάση την κωμωδία, η οποία όμως, περνάει δυνατά νοήματα για τις αξίες της ζωής και την αλήθεια της. Σε αυτό στηρίχθηκε και ο σκηνοθέτης, χωρίς επιτηδεύσεις και υπερβολές και πρόβαλλε την αξία της παράστασης, σεβόμενος τους ηθοποιούς του αλλά και την ιστορία του έργου!

Οι ένοικοι του «Έκτου Πατώματος», είναι δικοί μας άνθρωποι, με συναισθήματα, εντάσεις, πάθη, όνειρα, σκέψεις. Πάνω στη σκηνή έχουμε την χαρά και την τιμή να απολαμβάνουμε μία πλειάδα ταλαντούχων ηθοποιών, κάθε γενιάς, που ο καθένας έχει τον δικό του ξεχωριστό τρόπο να μας καθηλώνει. Από την σπουδαία αφηγήτρια Μίρκα Παπακωνσταντίνου, την αεικίνητη και άξια κωμικό μας, Ελένη Καστάνη, τον ξεχωριστό και αλέγκρο Δημήτρη Πιατά, την δυναμική και αληθινή σε κάθε της ερμηνεία, Υρώ Μάνε, μέχρι τον εξαιρετικό Κώστα Μακεδόνα, την πολύ καλή και απαστράπτουσα Δανάη Λουκάκη, την ξεχωριστή Ευαγγελία Μουμούρη, τον γεμάτο ταλέντο Δημήτρη Φραγκιόγλου και τους πολλά υποσχόμενους ηθοποιούς της νεότερης γενιάς Μαριαλένα Ροζάκη, Αρμάν Εδουάρδο Μενετιάν και Βασίλη Αθανασόπουλο.

Οι έξυπνοι διάλογοι του έργου θα μπορούσαν να αποτελούν στιχομυθίες και διαλόγους ενοίκων σε πολυκατοικίες της πρωτεύουσας ακόμη και σήμερα. Αυτό είναι που κάνει το έργο, ξεχωριστό και μας προσφέρει ένα θέαμα εξαίσιο!

Τα τραγούδια της παράστασης έχουν ποιότητα και ταυτότητα. Αναμενόμενο βέβαια όταν στο τιμόνι της σύνθεσης και της στιχουργικής, έχεις δύο ογκόλιθους της τέχνης, σαν τον Σταμάτη Κραουνάκη και την Λίνα Νικολακοπούλου. Τα πιο γνωστά και αγαπημένα τραγούδια που ακούστηκαν ποτέ τις τελευταίες δεκαετίες σε θεατρική παράσταση, («Τι ώρα είναι, τι μέρα είναι και ποιά χρονιά», «Το τραγούδι της κουτσομπόλας», «Το τραγούδι της ζήλειας», «Η κουπαστή» κ α), αναβιώνουν πάνω στη σκηνή με τον πιο νοσταλγικό τρόπο!

Τα φαντασμαγορικά σκηνικά που επιμελήθηκε ο πάντα άψογος Μανόλης Παντελιδάκης, μας δίνουν την εντύπωση ότι κι εμείς, αποτελούμε μέλη των ενοίκων του έκτου πατώματος.

Ένα άψογο αποτέλεσμα όπου 2 ώρες και 10 λεπτά, δεν θες να πάρεις τα μάτια σου, πάνω από τη σκηνή. Η ισορροπία μεταξύ κωμωδίας και δράματος, κάνει το έργο ενδιαφέρον και χωρίς μονότονες σκηνές.

Τα κοστούμια του Χάρη Σουλιώτη και οι χορογραφίες που επιμελήθηκε ο Μάρκος Γιακουμόγλου, συμπληρώνουν το φαντασμαγορικό θέαμα!

Αξίζει να δείτε αυτό το έργο, να ταξιδέψετε, να αναπολήσετε στιγμές και να ψυχαγωγηθείτε με την ψυχή σας!