Έκθεση του Γιάννη Βέλλη “Φωτιά και αμόνι” στον Τέχνης Χώρο “ΑΠΟΘΗΚΗ”

Πολλές φορές στη ζωή τα βιώματα και τα ταλέντα μας μπορεί να συνομιλούν για χρόνια μέχρι να βρουν την ιδανική έκφραση, τον ιδανικό τρόπο να συνδυαστούν και να μετουσιωθούν σε έργο.

Με την έκθεση “Φωτιά και αμόνι” το παρελθόν (παιδικά βιώματα), το παρόν (ιδεολογικές αναφορές) και το πηγαίο ταλέντο του Γιάννη Βέλλη να μεταμορφώνει τα υλικά του, συνδυάζονται και εκφράζονται με τρόπο ονειρικό.

Στη νέα του αυτή δουλειά, ο Γιάννης Βέλλης βρίσκει το ιδανικό του υλικό.
Δουλεύοντας με διαβρωμένα σίδερα, λαμαρίνες, τσέρκια και άλλα παλιά, σιδερένια αντικείμενα, παντρεύει τα ερεθίσματα της παιδικής του ηλικίας από το σιδηρουργό πατέρα του με την ανάγκη του να βλέπει την ομορφιά σε κάθετι που βρίσκει.
Έτσι, καταφέρνει να δώσει νέα πνοή σε υλικά φαινομενικά άχρηστα και αυτά ανταποδίδοντας τη χάρη, του δίνουν την ευκαιρία να σχολιάσει την επιρροή της φαντασίας πάνω στις πράξεις μας, να αποτίσει φόρο τιμής στη φύση και όλα τα έμβια όντα, και να σκιαγραφήσει τη σημασία της συνύπαρξης με τη φύση στη διαμόρφωση της κουλτούρας μας.

Ο Τέχνης Χώρος “ΑΠΟΘΗΚΗ” έχει ανοίξει!
Λόγω… κορωνοϊού και των επιταγών για κοινωνική απόσταση, αλλάζουμε φέτος τις συνήθειές μας και αποφεύγουμε το συνωστισμό των εγκαινίων. Σας περιμένουμε, όμως, με χαρά έως το τέλος Αυγούστου να μας επισκεφτείτε για να δείτε από κοντά τη νέα δουλειά.

Διάρκεια έκθεσης: μέχρι τέλος Αυγούστου 2020
Ώρες λειτουργίας: καθημερινά 19:30 – 22:00, εκτός Δευτέρας.
(Απόλλωνος 4, Σύρος – τηλ. 22810 87990)

Υπό τον τίτλο, λοιπόν, “Φωτιά και αμόνι” ο Γιάννης Βέλλης εκθέτει μία σειρά νέων έργων του, που

Οι ιδεολογικές του καταβολές και η ευαισθησία του πάντα υπαγόρευαν την ανάγκη να δίνει μία δεύτερη ευκαιρία σε φαινομενικά άχρηστα αντικείμενα και υλικά.

Ο σεβασμός του για τη φύση

Πολλές φορές στη ζωή τα βιώματα και τα ταλέντα μας μπορεί να συνομιλούν για χρόνια αλλά να μη βρίσκουν κοινό έδαφος, να συνυπάρχουν μέσα μας αλλά να εκφράζονται διαφορετικά με τιςπράξεις μας.
Όσο όμως μεγαλώνουμε και γνωρίζουμε τον εαυτό μας
Έρχεται όμως κάποια στιγμή, όταν πια μας έχουν πλάσει οι εμπειρίες μας, που τα βιώματα της παιδικής ηλικίας ξαναέρχονται στην επιφάνεια αλλά έχουν γίνει πια δικά μας. Δεν αφορούν πια τους άλλους, αυτούς που μας μεγάλωσαν, αυτούς που μας επηρέασαν στα ευαίσθητα χρόνια της ανάπτυξης, αλλά έχοντας φιλτραριστεί μέσα από εμάς, μέσα από αυτό που έχουμε γίνει ζώντας αρκετά χρόνια πάνω στη γη, αναδύονται ως επίκτητα ταλέντα

Σφυρί και αμόνι. Τα εργαλεία του σιδηρουργού.
Φωτιά και οξείδωση. Τα ‘εργαλεία’ της φύσης που δαμάζουν / διαμορφώνουν το σίδερο.

Το παρελθόν μπαμπάς και αδέρφια σιδηρουργοί
Το παρόν
Το ταλέντο να μεταμορφώνει παλιά /άχρηστα αντικείμενα / υλικά
να εκμεταλλεύεται και το παραμικρό ‘άχρηστο’ στοιχείο
Η ευαισθησία για τη φύση και τα ζώα

332
τα καθημερινά αντικείμενα, που ανασύρονταν από τον ανώνυμο σωρό των απορριμμάτων, αντάμωναν στις συνθέσεις του Gonzales,…, χάνοντας σχεδόν ολοκληρωτικά την έως τότε ιδιαιτερότητα και λειτουργική τους σημασία. Αυτούσια ή αλλοιωμένα, εμπλέκονταν σε μια νέα πραγματικότητα, αισθητική πλέον, όπου κανείς δεν ενδιαφερόταν να αναζητήσει την αρχική τους ταυτότητα. [..αντίθετα με πικάσο…]

333
…τα συμπαγή μέρη βρίσκονταν σε ένα διαρκή διάλογο με τα κενά, με το χώρο που, ως ένα βαθμό, καθοριζόταν από τη θέση του θεατή.

…Η συγκόλληση είναι μια διαδικασία συνένωσης. Από την αρχή το έργο προϋποθέτει την ύπαρξη δύο μερών που θα ενωθούν. Επειδή το σχήμα των μερών είναι δεδομένο, η σύνδεσή τους αποσκοπεί στη συμβίωση μάλλον παρά στη συγχώνευση.

194
Ο γλύπτης πικάσο προσεγγίζει την ύλη, πειορίζοντας στο ελάχιστο τη δική του παρέμβαση και προκαλώντας αναπάντεχους συνδυασμούς ετρόκλητων αντικειμένων.

Με μια απλή χειρονομία, και χωρίς να αλλάξουν στο παραμικρό, προϋπάρχοντα αντικείμενα συντίθενται και με φαντασία μεταφέρονται στη σφαίρα της τέχνης.

~~σημασία έχει όχι τόσο το τι προέκυψε αλλά το ότι αυτό πυο βλέπουμε έγιεν απο κάτι άλλο. “εγώ δεν ψαχνω, βρίσκω”, έλεγε ο πικάσο.

Δον Κιχώτης : ιδεολογία
Κουκουβάγια κρι κρι : αγαπη για τα ζωα
μανα σιδερας : βιωματα

Ο Τέχνης Χώρος “ΑΠΟΘΗΚΗ” έχει ανοίξει και

Διάρκεια έκθεσης: 15 Ιουλίου – τέλος Αυγούστου 2020
Ώρες λειτουργίας: καθημερινά 19:30 – 22:30, εκτός Δευτέρας.
(Απόλλωνος 4, Σύρος – τηλ. 22810 87990)

Συνδυάζοντας, συγκολλώντας και διαμορφώνοντας παλιά, καθημερινά σιδερένια αντικείμενα καταφέρνει, μέσα από την καινούρια του δουλειά, να δώσει νέα πνοή σε κομμάτια και υλικά φαινομενικά άχρηστα, που με το ευαίσθητο άγγιγμα του καλλιτέχνη “ζωντανεύουν”, δίνοντάς του την ευκαιρία να σχολιάσει την επιρροή της φαντασίας πάνω στις πράξεις μας [Δον Κιχώτης], να αποτίσει φόρο τιμής στη φύση και όλα τα έμβια όντα [κουκουβάγια, κρι κρι], και να σκιαγραφήσει τη σημασία της συνύπαρξης με τη φύση στη διαμόρφωση της κουλτούρας μας [μάνα, ψηλή].

Μεγαλώνοντας δίπλα σε πατέρα σιδηρουργό, ο καλλιτέχνης εξοικιώθηκε από νωρίς με το σφυρί και το αμόνι, τη φωτιά και την οξείδωση, τα “εργαλεία” με τα οποία ο άνθρωπος και η φύση δαμάζουν το σίδερο. Σε όλη την καλλιτεχνική του πορεία, ο σεβασμός στα υλικά και η εσωτερική ανάγκη να βλέπει την ομορφιά σε κάθετι που βρίσκει έχει διαμορφώσει το έργο του.

Μεγαλώνοντας δίπλα σε πατέρα σιδηρουργό, ο καλλιτέχνης αφομοίωσε από νωρίς ερεθίσματα όπως το σφυρί και το αμόνι, η φωτιά και η οξείδωση, τα “εργαλεία” με τα οποία ο άνθρωπος και η φύση δαμάζουν το σίδερο. Σε όλη την καλλιτεχνική του πορεία η εσωτερική ανάγκη να βλέπει την ομορφιά σε κάθετι που βρίσκει έχει διαμορφώσει το έργο του.

Στη νέα του δουλειά, ο Γιάννης Βέλλης βρίσκει το ιδανικό του υλικό.
Συνδυάζοντας, συγκολλώντας και διαμορφώνοντας παλιά, σιδερένια αντικείμενα, όπως λαμαρίνες, βίδες, κουδούνες, τσέρκια και πολλά άλλα, καταφέρνει να δώσει νέα πνοή σε κομμάτια και υλικά φαινομενικά άχρηστα, που με το ευαίσθητο άγγιγμα του καλλιτέχνη “ζωντανεύουν”, δίνοντάς του την ευκαιρία να σχολιάσει την επιρροή της φαντασίας πάνω στις πράξεις μας, να αποτίσει φόρο τιμής στη φύση και όλα τα έμβια όντα, και να σκιαγραφήσει τη σημασία της συνύπαρξης με τη φύση στη διαμόρφωση της κουλτούρας μας.

Έτσι, υλικά φαινομενικά άχρηστα παίρνουν νέα πνοή, δίνοντάς του την ευκαιρία να σχολιάσει την επιρροή της φαντασίας πάνω στις πράξεις μας, να αποτίσει φόρο τιμής στη φύση και όλα τα έμβια όντα, και να σκιαγραφήσει τη σημασία της συνύπαρξης με τη φύση στη διαμόρφωση της κουλτούρας μας./