“…Η συμμετοχή σε περισσότερες συλλογές διηγημάτων, καθώς και ενός συνεργατικού μυθιστορήματος είναι τα πιο κοντινά επόμενα βήματα. Μία προσωπική (η δεύτερη) ανθολογία από σκοτεινά διηγήματα περιμένει καρτερικά στο συρτάρι ενώ σύντομα ολοκληρώνεται το επόμενο μυθιστόρημα το οποίο ίσως διαδεχτεί τη “Δεισιδαιμονία” ίσως όχι ακόμα.. ποιός μπορεί να ξέρει;”
Σε ποιά ηλικία ξεκινήσατε να γράφετε; Ξεκίνησα σε ηλικία 25 ετών όταν σπουδάζοντας στη σχολή Κινηματογράφου έγραφα περιλήψεις ιστοριών, συνόψεις, σκαλέτες και φυσικά σενάρια. Χρειάστηκε όμως να φτάσω τα 28 για να γράψω το πρώτο μου διήγημα το οποίο έγινε μέρος ανθολογίας, για να ακολουθήσουν πολλά ακόμα διηγήματα από τότε όπως και 4 μυθιστορήματα.
Ποιά λέξη σας εκφράζει ως συγγραφέα; Ποικιλία; Διασταύρωση; Ειλικρινά δεν ξέρω. Σίγουρα μου αρέσει να απλώνομαι σε πολλά είδη συγγραφής όπως επίσης να διασταυρώνω είδη. Για παράδειγμα, μία ιστορία επιστημονικής ή σκοτεινής φαντασίας με εσωτερικά προβλήματα χαρακτήρων δράματος και λογοτεχνική γραφή πιο κλασικότροπων μυθιστορημάτων. Είναι κάτι που με εκφράζει και που το ζηλεύω και σαν αναγνώστης. Επίσης να μην ξεχνάμε οτι ζούμε σε μία εποχή που τουλάχιστον μονοδιάστατα έχουν ειπωθεί τα πάντα. Κάθε προσπάθεια για να ξεφύγει ένα έργο από κοινοτυπίες είναι σημαντική.
Νοιώθετε την «έμπνευση» πριν τη συγγραφή; Πολλές φορές ναι, πολλές όχι. Υπήρξαν στιγμές που ολόκληρες ιστορίες με αρχή, μέση, τέλος σχηματίζονται μέσα σε λίγα λεπτά της ώρας, ενώ ταυτόχρονα διάλογοι, λεπτομέρειες και υφές πλυμμηρίζουν τον εγκέφαλο και η ανάγκη να εκτονωθούν άμεσα στο χαρτί είναι επιτακτική. Υπάρχουν όμως και φορές που προγραμματίζω τον εαυτό μου να γράψει χωρίς να έχω ούτε καλό συναίσθημα, ούτε κάποια ιδέα της εξέλιξης. Κατά τρόπο μαγικό κάμποσες φορές αποδίδει ακόμα και αυτό, ενώ κατά τρόπο προφανή πολλές φορές αποτυχαίνει παταγωδώς. Το μυστικό είναι να μην το αφήνεις να σε παίρνει από κάτω. Την επόμενη φορά θα είναι καλύτερα. Ή την επόμενη… ή την επόμενη.
Πώς θα χαρακτηρίζατε τον εαυτό σας; Μεθοδικό. Ακόμα και στη συγγραφή, μου αρέσει να δουλεύω όπως είχα μάθει με τα σενάρια. Να δημιουργώ δηλαδή προσχέδια, σκαλέτες, προφίλ χαρακτήρων, σχεδιαγράμματα με τα timeline των ιστοριών όπου πάνω τοποθετούνται τα κομμάτια της ιστορίας, κομβικοί διάλογοι ή ακόμα και επίπεδα έντασης. Τρόποι ώστε στο τέλος να υπάρχει καλή εποπτία του συνόλου πριν καν γραφτεί λέξη. Ακόμα και στους χρόνους συγγραφής βάζω ωράρια, ξυπνητήρια καθώς και όρια λέξεων και ανοχής. Δεν το συστείνω σαν μέθοδο γιατί πιστεύω ότι έχει μεγάλη σχέση με την ιδιοσυγκρασία του καθενός. Προσωπικά είμαι έτσι με τα περισσότερα θέματα της ζωής μου.
Ποιά είναι τα μελλοντικά σας σχέδια; Συγγραφικά νομίζω η συμμετοχή σε περισσότερες συλλογές διηγημάτων, καθώς και ενός συνεργατικού μυθιστορήματος είναι τα πιο κοντινά επόμενα βήματα. Μία προσωπική (η δεύτερη) ανθολογία από σκοτεινά διηγήματα περιμένει καρτερικά στο συρτάρι ενώ σύντομα ολοκληρώνεται το επόμενο μυθιστόρημα το οποίο ίσως διαδεχτεί τη “Δεισιδαιμονία” ίσως όχι ακόμα.. ποιός μπορεί να ξέρει;
