Η υπερδραστήρια πρόεδρος του Κέντρου Πολιτισμού της Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας Άννα Μυκωνίου “ανακρίνεται” από τους πολιτιστικούς συντάκτες μας….
Απασχολείστε σε ένα ιδιαίτερο επαγγελματικό τομέα. Ποιός είναι ο καθημερινός σας στόχος στο Κέντρο Πολιτισμού της ΠΚΜ και τι είναι αυτό που σας κάνει ευτυχισμένο και “γεμάτο” ως άνθρωπο;
Το Κέντρο Πολιτισμού της Περιφέρειας μας δεν έχει κερδοσκοπικό χαρακτήρα. Στο επίκεντρο είναι ο συνάνθρωπος και στόχος μας είναι να παράγουμε υψηλού επιπέδου πολιτιστικό προϊόν που να απευθύνεται σε όσο το δυνατό περισσότερους συμπολίτες μας. Και αυτό απαιτεί καθημερινή φροντίδα και προσπάθεια καθώς οργανώνονται περισσότερες από 15 εκδηλώσεις το μήνα. Πολλές από τις εκδηλώσεις μας έχουν και ένα φιλανθρωπικό χαρακτήρα, προσφέρουμε το εισιτήριο σε ιδρύματα που έχουν μεγάλη ανάγκη ή συλλέγουμε τρόφιμα για ευπαθείς κοινωνικά ομάδες. Αυτό μου δίνει μια ιδιαίτερη προσωπική χαρά και με γεμίζει σαν άνθρωπο.
Ενθουσιάζομαι όμως και όταν το κοινό «αγκαλιάσει» ένα project που εξαρχής φάνταζε «για λίγους». Μια γεμάτη αίθουσα σε μια παραγωγή «δύσκολη» είναι η τονωτική μου ένεση να συνεχίσω. Γεμίσαμε αίθουσες με έφηβους που παρακολούθησαν Όπερα και Συναυλίες κλασικής μουσικής, γεμίσαμε αίθουσες με ποιητικές βραδιές και λογοτεχνικά αφιερώματα. Το κοινό εκπαιδεύεται και μας εκπαιδεύει.
Πώς θα χαρακτηρίζατε το νέο καλλιτεχνικό σας πρόγραμμα;
Νομίζω πως το πρόγραμμα που παρουσιάζουμε αυτή τη νέα σεζόν είναι καλύτερο από ποτέ. Σε γενικές γραμμές μας ενδιαφέρουν πρωτοποριακές μουσικές συμπράξεις, όπως αυτή του Σταμάτη Κραουνάκη που συναντά την Συμφωνική ορχήστρα Δήμου Θεσσαλονίκης. Στην ατζέντα υπάρχουν και εξαιρετικές θεατρικές επιλογές, εικαστικές δράσεις, Όπερα Χορωδιακά Φεστιβάλ αλλά και πολλές εκδηλώσεις με κοινωνικό πρόσημο, επιχειρώντας να αντιμετωπίσουμε τους δύσκολους, οικονομικά, καιρούς, διατηρώντας το υψηλό επίπεδο πολιτιστικής προσφοράς στον τόπο.
Για να γίνω πιο συγκεκριμένη ξεκινήσαμε στις 13 Σεπτεμβρίου δυναμικά, με μια νεανική συναυλία στη Μονή Λαζαριστών με τους Cadjo Dilo και στη συνέχεια εγκαινιάσαμε την συνεργασία μας με την Όπερα της Αγίας Πετρούπολης, με 4 παραστάσεις Rigoletto στην ΕΜΣ, όλες sold out. Θα ακολουθήσουν δυο συναυλίες η μία με τον Σταμάτη Κραουνάκη στο Μέγαρο και η άλλη με την Δήμητρα Γαλάνη στην ΕΜΣ. Στη συνέχεια έχουμε προγραμματίσει όμορφες μουσικές εκδηλώσεις με τις δυο σημαντικές ορχήστρες της πόλης μας¨ την Κρατική Ορχήστρα και την Συμφωνική Ορχήστρα Δήμου Θεσσαλονίκης. Για 5η χρονιά διοργανώνουμε δυο Φεστιβάλ με ερασιτεχνικές θεατρικές ομάδες τη «Θυμέλη» και το «Comedy Festival». Από πέρσι μάλιστα θεσπίσαμε και βραβεία για να στηρίξουμε τις ερασιτεχνικές ομάδες, στις οποίες πιστεύουμε πολύ. Εξακολουθούμε να δίνουμε έμφαση στους νέους και στο νεανικό κοινό και επεξεργαζόμαστε ένα σύνολο δράσεων στο θέατρο και τη μουσική, που θα τρέξει το επόμενο διάστημα. Επίσης ήδη είναι έτοιμος και ο Χριστουγεννιάτικος προγραμματισμός μας, που είναι εορταστικός αλλά θα τον ανακοινώσουμε αργότερα και βέβαια με το Θαναση Κολαλά έχουμε ξεκινήσει να οργανωνόμαστε για το ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΕΠΤΑΠΥΡΓΙΟΥ 2020.
Ως Κέντρο Πολιτισμού μας παρουσιάσατε αξέχαστες εκδηλώσεις. Ποιές είναι οι πέντε πρώτες βραδιές που σας έρχονται αμέσως στο μυαλό;
«Cavalleria Rusticana» του Mascagni, σκηνοθεσία Αθανάσιος Κολαλάς, με την Κρατική Ορχήστρα στο Επταπύργιο.
«Βραδιά Πανσελήνου» Ρεσιτάλ πιάνου με τον Γιώργο Εμμανουήλ Λαζαρίδη και την Καρυοφύλλια Καραμπέτη να απαγγέλει τη Σονάτα του Σεληνόφωτος στο Επταπύργιο.
«Βραδιά τιμής στο Σταύρο Κουγιουμτζή» με τον Γιώργο Νταλάρα στο λιμάνι.
«Η μουσική της Ροτόντα» του Δημήτρη Μαραμή στη Ροτόντα.
«La vie en rose-Αφιέρωμα στην Edith Piaf», με την Βασιλική Ρούσση και την Συμφωνική Ορχήστρα του Δήμου Θεσσαλονίκης, στο Βασιλικό.
Tι θυμάστε έντονα από την συνεργασία σας με τον κύριο Τζιτζικώστα; Πως θα τον χαρακτηρίζατε ως άνθρωπο αλλά και ως συνεργάτη;
Θυμάμαι την πρώτη φορά που μιλήσαμε με τον Περιφερειάρχη για το Κέντρο Πολιτισμού, πάνε τώρα 5 χρόνια. Εγώ τότε δίσταζα να το αναλάβω, βλέπετε υπήρχαν πολλά οικονομικά βάρη από προηγούμενες διοικήσεις και οι δυσκολίες φάνταζαν ανυπέρβλητες. Αλλά είχα απέναντι μου έναν χαρισματικό νέο άνθρωπο, εύστροφο με χιούμορ, με πειθώ, που μου ενέπνευσε εμπιστοσύνη. Μοιραστήκαμε το όραμα του για τον πολιτισμό, κουβεντιάσαμε με τις ώρες και αποφασίσαμε να προχωρήσαμε. Σαν συνεργάτη θα τον χαρακτήριζα άψογο. Όταν εμπιστεύεται κάποιον του αφήνει χώρο να δουλέψει και να αναπνεύσει.
Είστε από τους ανθρώπους που έχουν πιστέψει στο ταλέντο ενός εμπνευσμένου νέου δημιουργού. Του Αθανάσιου Κολαλά.
Τον Θανάση τον εκτιμούσα, τον παρακολουθούσα και τον θαύμαζα για το ταλέντο του, πολύ πριν τον γνωρίσω προσωπικά. Ξεκινήσαμε να δουλεύουμε μαζί περιστασιακά το 2016 και από τις πρώτες μας συνεργασίες ένιωσα ότι εκτός από ταλέντο έχει και ήθος. Έχει τη στόφα καλλιτέχνη αλλά είναι και «εργάτης» ο Θανάσης, όπως είμαι και εγώ. Μπαίνει στα δύσκολα, δουλεύει με τις ώρες και ο συνδυασμός ταλέντου με εργατικότητα είναι ο καλύτερος συνδυασμός. Στα 3 αυτά χρόνια είχαμε πολύ ξεχωριστές στιγμές στη συνεργασία μας. Δεν ξεχνώ το πόσο μου στάθηκε σε εποχές πολύ δύσκολες για το Κέντρο Πολιτισμού και αυτό ανέπτυξε μεταξύ μας μια άλλου είδους επικοινωνία και εμπιστοσύνη. Η αλήθεια είναι ότι πιστεύω πολύ στο ταλέντο του αλλά και εκείνος μου αποδεικνύει συνεχώς πόσο δίκιο έχω. Αισθάνομαι πολύ τυχερή που είναι δίπλα μου.
Από την έως τώρα θητεία σας ποιά ήταν η καλύτερη στιγμή και ποιά η πιο απαιτητική;
Η καλύτερη στιγμή ήταν σίγουρα τον Ιούνιο του 2018 που ξεχρεώσαμε και τα τελευταία βάρη των προηγούμενων διοικήσεων-εκείνη την ίδια ημέρα είχαμε και την συναυλία με τους Imam Baildi στη Μονή Λαζαριστών, με 4000 θεατές. Ήταν μια αξέχαστη βραδιά, συγκινησιακά φορτισμένη και τα πυροτεχνήματα που ρίξαμε στο τέλος είχαν για μένα ένα συμβολικό χαρακτήρα.
Η πιο απαιτητική περίοδος ήταν αυτή της προετοιμασίας του Φεστιβάλ Επταπυργίου.
Ποια είναι τα μελλοντικά σας σχέδια ή και όνειρα;
Θα ήθελα ιδανικά να χτίσω ισχυρότερες γέφυρες ανάμεσα στους πολιτιστικούς φορείς της πόλης μας και ευρύτερα της Περιφέρειας μας. Μόνο με τις συνέργειες μπορούμε να πετύχουμε υψηλούς στόχους, στις δύσκολες εποχές που ζούμε.
Στα μελλοντικά σχέδια είναι αναμφισβήτητα η αναβάθμιση του θεάτρου «Αλέξανδρος». Αν καταφέρουμε να ανανεωθεί το συμβόλαιο-ανήκει στο Στρατό- το θέατρο αυτό θα ανακαινιστεί εξ ολοκλήρου και θα γίνει ένα κόσμημα για την πόλη μας. Θα εξοπλιστεί με θεατρικό φωτισμό, με κονσόλες, θα μεγαλώσει η σκηνή του και θα παρουσιάζονται εκεί καθημερινά θεατρικές παραστάσεις, νεανικά Φεστιβάλ, συναυλίες, masterclass, όλα με ελεύθερη είσοδο.
Και βέβαια το μεγάλο μας όνειρο είναι το ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΕΠΤΑΠΥΡΓΙΟΥ να γίνει θεσμός, ένας θεσμός που χρόνο με τον χρόνο θα βελτιώνεται και θα ομορφαίνει τα καλοκαίρια μας.
Aν δεν ζούσατε στην Ελλάδα, σε ποιά χώρα θα νοιώθατε πολίτης της;
Επέλεξα πολύ συνειδητά πριν 30 χρόνια να ζήσω στην Ελλάδα γιατί λατρεύω την χώρα μου. Αγαπάω το κλίμα της Ελλάδας, τους ανθρώπους αυτής της χώρας, πουθενά αλλού οι ανθρώπινες σχέσεις δεν είναι τόσο ζεστές. Αλλά σπίτι μου αισθάνομαι και την Γαλλία, το Παρίσι, μια πόλη που λατρεύω, που έχω ζήσει πολλά χρόνια και συνεχώς ξαναγυρνώ.
Μια εικόνα που δεν θα ξεχάσετε ποτέ και ποιο το ωραιότερο ταξίδι που έχετε κάνει;
Δεν θα ξεχάσω το πρόσωπο του γιού μου μόλις γεννήθηκε. Μου χάρισε την μητρότητα.
Αγαπώ πολύ τα ταξίδια και ταξιδεύω. Αλλά το ωραιότερο ταξίδι είναι αυτό που θα κάνω σε δυο ημέρες. Αναχωρούμε -μια αποστολή 40 καλλιτεχνών, τεχνικών και διοικητικών- από Θεσσαλονίκη για Αγία Πετρούπολη για να παρουσιάσουμε στο Θέατρο St Petersburg Chamber Opera την Όπερα «Διδώ και Αινείας», μια παραγωγή του Κέντρου Πολιτισμού που πρωτοπαρουσιάστηκε στη Θεσσαλονίκη το 2018. Είμαστε πραγματικά πολύ υπερήφανοι που θα εκπροσωπήσουμε την χώρα μας σε ένα μεγάλο Φεστιβάλ.
Αν έπρεπε να “ντύσετε” μουσικά ένα οδοιπορικό στη ζωή σας, ποιό τραγούδι θα επιλέγατε;
Θα έντυνα μουσικά το οδοιπορικό της μητρότητας με το τραγούδι του Λαυρέντη Μαχαιρίτσα «Τερατάκια τσέπης». Θυμάμαι ότι από μικρά το έβαζα στα παιδιά μου να το ακούσουν και ενώ δεν καταλάβαιναν τα λόγια διασκέδαζαν με τα πιτσιρίκια που τραγουδούσαν. Θυμάμαι σαν τώρα την κόρη μου όταν, κάποια στιγμή μεγαλώνοντας, συνειδητοποίησε τι «έλεγαν» τα λόγια:
Γι’ αυτό μη μιλάς
και μη μου κολλάς
για να το παίζεις χαζομπαμπάς
αν ζητάς κολλητιλίκια
μάθε να μη μου τη σπας
Στα τριάντα σου
δεν κρατιόσουνα
για άνετος μου περνιόσουνα
τώρα στα σαρανταπέντε
πατριάρχης το ‘χεις δει
«Συμφωνήσαμε και πατσίσαμε
κι αφού κι οι δυο
την πατήσαμε
συνεχίζουμε με κόντρες
μια σχέση τρυφερή»
Ποιά είναι η άποψη σας για την καθημερινότητα στη Θεσσαλονίκη και ποιο είναι το αγαπημένο σας σημείο από την πόλη;
Δεν συνηθίζω να γκρινιάζω, η Θεσσαλονίκη είναι υπέροχη πόλη με μια παραλία που όμοια της δεν υπάρχει πουθενά. Αγαπώ την Άνω Πόλη, φέτος λάτρεψα το Επταπύργιο, αλλά η αγαπημένη μου περιοχή είναι τα μαγαζιά απέναντι από τον Λευκό Πύργο που από τα φοιτητικά μου χρόνια έως τώρα είναι το στέκι μου και σημείο συνάντησης με τους φίλους μου.
Τι θα συμβουλεύατε τα νέα παιδιά που ονειρεύονται το μέλλον τους σε αυτό τον χώρο;
Ο χώρος απαιτεί ταλέντο αλλά κυρίως πολύ δουλειά. Είναι δύσκολος και σκληρός χώρος που «τρώει τα παιδιά του» και όποιος θέλει να ασχοληθεί με το θέαμα πρέπει να δουλέψει και να αγωνιστεί χωρίς βεντετισμούς.
Ποια είναι η εικόνα που έχετε για την απόλυτη ευτυχία;
Η απόλυτη ευτυχία για μένα είναι στιγμές. Οι στιγμές ηρεμίας με τους αγαπημένους μου, τα γέλια με τους συνεργάτες μου μετά από μια πετυχημένη εκδήλωση, μια βόλτα στην παραλία με τον άνδρα μου, ένα ποτήρι κρασί παρέα με τους φίλους μου, μια κουβεντούλα με τον γιό μου, ψώνια με την κόρη μου. Ας μαζεύουμε τέτοιες στιγμές καθημερινά και τότε είμαστε κοντά στην απόλυτη ευτυχία.
Ποιο είναι το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό σας;
Είμαι συναισθηματική, φιλόδοξη, ανασφαλής και αγαπάω με πάθος.
Ποια είναι η καλύτερη συμβουλή που σας έχουν δώσει;
Πίστευε στον εαυτό σου και μην ακούς συμβουλές.
Σε ποιον άνθρωπο οφείλετε ένα μεγάλο ευχαριστώ;
Στον άνδρα μου που είναι ο πιο σημαντικός άνθρωπος στη ζωή μου. Γνωριστήκαμε παιδιά και μεγαλώνουμε μαζί. Ένα μεγάλο ευχαριστώ για τα 30 χρόνια ισορροπίας και ευτυχίας στη ζωή μου.
Τι θεωρείτε πιο σημαντικό στους φίλους σας;
Το χάρισμα να ακούνε και να μοιράζονται μαζί μου πράγματα. Στους φίλους μας πρέπει να μπορούμε να ανοίξουμε την ψυχή μας, να εκφράσουμε τις ανασφάλειες μας, χωρίς να αισθανόμαστε ευάλωτοι και χωρίς να φοβόμαστε να εκτεθούμε. Και αυτοί πρέπει να μπορούν να ανταποκριθούν. Είμαι τυχερή που έχω τέτοιους ανθρώπους δίπλα μου και κυρίως που έχω την αδελφή μου, που είναι η καλύτερη μου φίλη.
Τα social media επιδεινώνουν αυτή την έπαρση; Θέλω να πω ότι ένας άνθρωπος που κατασκευάζει την εικόνα του στο διαδίκτυο, αναζητά likes, followers, shares και πανηγυρίζει που έφτασε τους 3.000 διαδικτυακούς «φίλους», πόσο δυσλειτουργικός μπορεί να γίνει όταν πρέπει να αντιμετωπίσει πραγματικούς ανθρώπους και αληθινές καταστάσεις;
Πιστεύω ότι τα social media μπορείς να τα χειριστείς ως εργαλείο για την δουλειά σου, για την ανάδειξη της ή την προώθηση της ή να αφεθείς έρμαιο τους να σε χειριστούν και να σε αλλοτριώσουν σαν άνθρωπο.
Όλο αυτό που περιγράφετε πιο πάνω είναι μια λανθασμένη χρήση των socia media και βέβαια δημιουργεί ένα πλασματικό σύμπαν με τεράστιες παθογένειες.
Αν μπορούσατε να αλλάξετε ένα πράγμα στον εαυτό σας, ποιο θα ήταν αυτό;
Υπάρχουν πολλά που θα ήθελα να αλλάξω στον εαυτό μου. Το ότι είμαι σπάταλη, λαίμαργη, υπερβολικά αυθόρμητη,
Διαλέξτε πέντε λέξεις που περιγράφουν τον εαυτό σας;
Ποια γυναίκα μπορείς να περιγράψεις με πέντε λέξεις;
Ποιο ταλέντο θα θέλατε να είχατε;
Θα ήθελα να έχω ένα οποιοδήποτε ταλέντο, γενικά θα ήθελα να ήμουν καλλιτέχνης: να έχω υπέροχη φωνή ή ταλέντο στην υποκριτική ή να είμαι μια εξαιρετική μουσικός. Ζηλεύω όλα αυτά τα χαρισματικά πλάσματα που συναναστρέφομαι καθημερινά και θα ήθελα να τους μοιάσω.
