Γράφει η Σοφία Κεσίδου
Πολίτισσα του Δήμου Κιλκίς
Αφορμή των σκέψεων η είδηση για την διανομή τροφίμων σε ανθρώπους που βρίσκονται σε δυσχερή θέση, από το στάρ του NBA Γιάννη Αντετοκούμπο.
Η κίνηση αυτή έγινε χωρίς να κληθούν κάμερες, χωρίς δημοσιότητα, χωρίς αυτοπροβολή.
Και συγκινούμαι πραγματικά και θαυμάζω απεριόριστα αυτό το αγόρι, που από την απόλυτη φτώχεια βίωσε τον απόλυτο πλούτο και δόξα, και δεν έκανε καμία έκπτωση στις αξίες και τον ανθρωπισμό του.
Και βλέπεις κάτι ανθρωπάκια του χθές, κάτι σταρλετίτσες της φακής, κάτι αχυρανθρώπους άγνωστους, μέχρι πρότινος, ακόμη και στον μπακάλη της γειτονιάς τους, που έτυχε να αναδυθούν σε θέσεις εξουσίας ή να κλέψουν με φθηνό τρόπο πεντάλεπτα δημοσιότητας, ανθρωπάκια υποτέλειας σε μίσθαρνους ταγούς, να συμπεριφέρονται με ύφος καρδιναλίου και να λειτουργούν με αυτάρεσκο αυταρχισμό, έχοντας ολοσχερή άγνοια της φαυλότητας τους.
Και σκέφτομαι ότι ζούμε σε ένα κόσμο που καταρρέει “ακυβέρνητος”, με τα ανθρωπάκια * να κινούν τη μοίρα της ανθρωπότητας και να αποφασίζουν για το μέλλον των παιδιών μας.
Σ’ ένα κόσμο που παραληρεί από την αχρειότητα του τύπου “αν είχαμε πολλές ΜΕΘ θα πέθαιναν πολλοί άνθρωποι” κατά αντιστοιχία φαντάζομαι ότι αν είχαμε πιο πολλούς πυροσβέστες θα είχαμε και πιο πολλές φωτιές, πιο πολλούς αστυνόμους και πιο πολλές ληστείες και πάει λέγοντας, σε ένα κόσμο που τα ανθρωπάκια ηδονίζονται από την μεσσιανική αποστολή που ευαγγελίζονται και οπορτουνιστικά παραμονεύουν στην γωνία όπως τα κοράκια τα πτώματα.
Σε αυτόν τον κόσμο η πολιτεία του Γιάννη Αντετοκούμπο αναδεικνύει το ανάστημα του ιδεολογικού ανθρώπου.
Πλαταίνει τα όρια του και τον υψώνει πάνω από το «κτήνος», δίνει νόημα στην ύπαρξη και δηλώνει ότι δεν γεννηθήκαμε μόνο για να ζούμε αλλά για να συνυπάρχουμε στην κοινωνία ως αλληλέγγυοι, συμπορευτές και συνυπεύθυνοι.
Ο Γιάννης Αντετοκούμπο είναι η ελπίδα ότι τα κάθε λογής ανθρωπάκια θα ηττηθούν κατά κράτος και η καλοσύνη, η σεμνότητα και το ωραίο θα νικήσουν.
Σοφία Κεσίδου
Πολίτισσα του Δήμου Κιλκίς
- Ο όρος είναι δάνειος από τον αγαπημένο Στρατή Τσίρκα και το έργο του “Ακυβέρνητες Πολιτείες”
