Η εικαστικός, διοργανώτρια εκθέσεων, ΧΡΥΣΑ ΜΠΑΡΖΟΚΑ, απαντάει στις ερωτήσεις της δημοσιογραφικής ομάδας του polismagazino.gr
Ποιες είναι οι πηγές έμπνευσής σας ως εικαστικός; Μου αρέσει ν’ αποτυπώνω στιγμιότυπα συναισθηματικών καταστάσεων ανθρώπων που εμφανίζονται ως άγγελοι στη ζωή στιγματίζοντάς την μέσα από μια μοναδική στιγμή.
Είναι λόγος να φροντίζω να έχω δίπλα μου ανθρωπους που τροφοδοτούν συναισθήματα αισιοδοξίας και θετικής διάθεσης.
Ποια είναι η αγαπημένη θεματολογία στη δουλειά σας; Ανθρωποκεντρική κυριως, θα έλεγα.
Ποια είναι τα υλικά που χρησιμοποιείτε για να δημιουργήσετε τα έργα σας και ποιους συμβολισμούς εμπεριέχει η επιλογή τους; Λάδια και ακρυλικά κυρίως μου αρέσει να πειραματίζομαι διαρκώς, ώστε να καταφέρω να έχω το επιθυμητό αποτέλεσμα. Δομικό στοιχείο έχουν οι υφές που έχουν αποτυπωθεί με διάφορα μέσα ακόμη και με τα δάχτυλα. Εάν ο θεατής κοιτάξει προσεκτικά, θα δει πρόσωπα να εκβάλουν μέσα από ανθρώπινα μέλη, και θα αντιληφθεί την αφηγηματικότητα και το συμβολισμό της τοποθέτησης οπως για παράδειγμα ενός προσώπου σε έναν ώμο. Ως προς την παλέτα το “Blue Blanc Rouge” κυριαρχεί ωστόσο αγαπώ πολύ όλα τα μπλε κι όπως συνηθίζω να λέω ευχαριστώ όλα τα υπόλοιπα χρώματα που υπάρχουν ώστε να αναδεικνύουν τα καλύτερα γαλάζια.
Ποιοι είναι οι λόγοι ή οι αφορμές που σας έδωσαν την ώθηση να ασχοληθείτε με τη ζωγραφική; Σύμφωνα με την μητέρα μου γεννήθηκα ζωγραφίζοντας. Ο πατέρας μου εργαζόμενος τότε στο υπουργείο εμπορικής Ναυτιλίας, στο λιμενικό σώμα είχε βρει για το παιδικό μου δωμάτιο “καδράκια” όπως τα έλεγε τα οποία ήταν αντίγραφα σταμπαρισμένα με έργα του Monet και του Renoir τους οποίους φυσικά λατρεύω. Μεγαλώνοντας, γέμιζα ζωγραφιές ακόμη και τα σχολικά μου βιβλία, το θρανίο μου, τη σχολική μου τσάντα…
Ο πολυαγαπημένος μας καθηγητής και αθάνατος ιδεαλιστής Γεώργιος Τεμεκενίδης μας είχε εθίσει στον αρχαίο Ελληνικό πολιτισμό και στις τέχνες. Μου ανέθετε όλες τις καλλιτεχνικές εργασίες που ήταν απαραίτητες για τις σχολικές γιορτές και πίστευε σε μένα. Ήθελε να με δει να γίνομαι ζωγράφος γιατί αυτός ο δρόμος μου ταίριαζε έλεγε. Από τότε οι δυσκολίες της ζωής, οι πειραματισμοί στην τέχνη μου και κυρίως η μελέτη με βοήθησαν να καλλιεργήσω την αιώνια φίλη μου, τη ζωγραφική.
Για τη βελτίωση μου οφείλω ένα μεγάλο ευχαριστώ στους εξαιρετικούς εικαστικούς δασκάλους μου Βασίλειο Μπότα, Βαγγέλη Γαληνό και Κωνσταντίνο Παλιάν.
Με ποια προσωπικότητα της Τέχνης θα θέλατε να έρθετε σε διάλογο και με αφορμή ποιο θέμα; Με τη Μελίνα Μερκούρη με θέμα την επιστροφή των μαρμάρων του Παρθενώνα…
Με τον Κώστα Τσόκλη με το ίδιο θέμα ώστε να στήσουμε ένα πρότζεκτ πάνω σε αυτή την προσπάθεια.
Θα μπορούσατε να ασχοληθείτε με κάποια άλλη μορφή τέχνης εκτός της ζωγραφικής; Ασχολούμαι δευτερεύοντα με κάποιες όπως γλυπτική, κατασκευές, εγκαταστάσεις, γραφή.
Ποιες θα επιθμούσατε να είναι οι προσωπικές σας σφραγίδες ως εικαστικός; Η Επίμονη Τέχνη.
Τι είναι η τέχνη για εσάς; μια μορφή προσωπικής έκφρασης; ανάγκη για δημιουργία; επικοινωνία; ή κάτι άλλο; Το χέρι που σφίγγει γερά, νερό, τροφή, ανάγκη, ανάσα, αγκαλιά, Ζωή…
Ποια είναι τα μελλοντικά σας σχέδια ή και όνειρα; Να βελτιώνομαι ως καλλιτέχνης και ως άνθρωπος.
Κάθε καλλιτέχνης αντιμετωπίζει τις δημιουργίες του σαν παιδιά του και αγαπάει εξίσου την κάθε μία από αυτές για διαφορετικούς λόγους. Υπάρχει ωστόσο κάποια δημιουργία σας που να σας είναι ιδιαιτέρως αγαπητή; Ναι φυσικά! Το “ΠΟΥ;” – (Το μυστικό του κρυμμένου θησαυρού) και η λύση του “ΕΚΕΙ”, αναφέρεται σε μια γοργόνα η οποία περιπλανάται ανάμεσα στις αξίες της, ώσπου τελος ανακαλύπτει την ανώτερη αξία όλων!
Η Ελλάδα της κρίσης, και των όποιων προβλημάτων την ταλανίζουν τα τελευταία χρόνια, δημιουργεί σίγουρα δυσκολίες στο βιοπορισμό κάθε ανθρώπου, πόσο μάλλον κάποιου που ασχολείται με την τέχνη. Πιστεύετε παρόλα αυτά ότι το δυσμενές κλίμα λειτουργεί επικουρικά ή ανασταλτικά όσον αφορά στη διάθεση για δημιουργία; Η δημιουργία συνήθως αναγεννάται μέσα από τις δυσκολίες. Πρεπει, να παρεμβαίνει σε κρίσιμους καιρούς κι επιμένοντας σε ό,τι αξίζει ανακαλυπτουμε αυτό που μένει… Ψυχή γεμάτη.
Αν επιλέγατε μια διαφορετική εποχή για να ζήσετε και να δημιουργήσετε ποια θα ήταν αυτή και με ποιον τρόπο πιστεύετε ότι θα εκφραζόσασταν καλλιτεχνικά; Στην αρχαία Ελλάδα για ευνόητους λόγους ή κάπου στα τέλη του 19ου αιώνα ώστε να γνώριζα τους ιμπρεσιονιστές της εποχής.
Ποια είναι η σχέση του δημιουργού με το έργο του; Ερωτική, έως και λυτρωτική κάποιες φορές.
Πώς καλλιεργείται η εικαστική παιδεία; Με εικαστικές δράσεις και κυρίως νομίζω μέσω χρώματος. Κάθε χρώμα γίνεται απόδραση. Έχει μυστική σημασία το χρώμα, ξεπερνά τις εντυπώσεις και μπορεί να γίνεται η γλώσσα της ψυχης.
Υπάρχει αγορά Τέχνης; Πάντα υπάρχει ενδιαφέρον σε αυτόν τον τομέα όπως βέβαια και περίοδοι κρίσεων… Οι ειδήμονες δεν σταματούν ποτέ να διψούν για την τροφή της ψυχής τους.
Οι καλλιτέχνες ωστόσο θα ήταν ευτυχείς αν υπήρχε καλύτερη υποστήριξη από το κράτος μας. Εξάλλου η κληρονομιά μας στην Ελλάδα είναι ο πολιτισμός. Γίνονται βήματα, τα οποία εύχομαι να παίρνουν ολοένα καλύτερες οδούς.
Aν δεν ζούσατε στην Ελλάδα, σε ποιά χώρα θα νοιώθατε πολίτης της; Στη Γαλλία άνετα. Είναι πολύ κοντά σε όσα νοιώθω.
Ποιοι είναι οι αγαπημένοι σας ζωγράφοι; Monet, Renoir, Waterhouse, Millet, Ελένη Μπούκουρα Αλταμούρα.
Ο Πολ Βαλερύ είχε πει «το πρόβλημα με την εποχή μας είναι ότι το μέλλον δεν είναι πια αυτό που ήταν». Σε ποιους πιστεύετε ότι ανήκει το μέλλον; Στους επίμονους.
Είναι η αγάπη ο σκοπός της ζωής; Ναι.
Με την επιστροφή των Μαρμάρων συμφωνείτε; Ή θεωρείτε ότι είναι καλύτερη διαφήμιση να βρίσκονται στο Βρετανικό Μουσείο; Ευχαριστούμε κατά αρχήν το βρετανικό μουσείο για την έως τώρα συντήρηση των μαρμάρων. Όταν ένας δημιουργός φιλοτεχνεί, εμπνέεται. Ιδίως όταν δημιουργεί κάτι το οποίο δεν μετακινείται όπως στη συγκεκριμένη περίπτωση. Δημιουργεί το καλλιτέχνημα με βάση το φως, τις αχτίδες του ήλιου, την τοποθεσία και άλλες πολλές συνισταμένες όπως και το περιβάλλον. Το αριστούργημα φιλοτεχνήθηκε ώστε να υμνεί ανά τους αιώνες το Ελληνικό πνεύμα. Ήταν ιερό για αυτούς και για εμάς επιπλέον κληρονομιά που οφείλουμε να τιμήσουμε αλλά και να διαφυλάξουμε. Πρέπει να δημιουργηθούν άμεσα οι συνθήκες ώστε να γυρίσουν, εκεί όπου δημιουργήθηκαν για να υπάρχουν, την Ελλάδα τους. Οτιδήποτε άλλο είναι καπηλεία του καλλιτέχνη.
Μια εικόνα που δεν θα ξεχάσετε ποτέ και ποιο το ωραιότερο ταξίδι που έχετε κάνει; Το ωραιότερο ταξίδι που έχω κάνει φυσικά είναι στο Παρίσι…
Η ομορφότερη εικόνα που δεν θα ξεχάσω ποτέ ειναι πολύ προσωπική κι αν είχε χρώμα θα ήτανε γαλάζια…
Ως παιδί η Κυριακάτικη βόλτα με τον παππού στο Αρχαιολογικό Μουσείο Θεσσαλονίκης και την αγκαλιά της γιαγιάς μου όταν επιστρέψαμε…
25-2-19 η γενέθλια διπλη έκπληξη που μου ειχαν επιφυλάξει Φίλοι αγαπημένοι κατά την διάρκεια ενός πρότζεκτ με την ΕΠΙΜΟΝΗ ΤΕΧΝΗ στο Μπενσουσαν Χαν.
Υπάρχουν κανόνες και όρια στην τέχνη; Υπάρχουν νομίζω μέχρι τη στιγμή της αναίρεσης.
Αν έπρεπε να “ντύσετε” μουσικά ένα οδοιπορικό στη ζωή σας, ποιό τραγούδι θα επιλέγατε; Yann Tiersen “Rue de cascades”
Ποιά είναι η άποψη σας για την καθημερινότητα στη Θεσσαλονίκη και ποιο είναι το αγαπημένο σας σημείο στην πόλη; Η Θεσσαλονίκη μου όλη, είναι λαχτάρα μεγάλη για εμένα… Ειδικά από τότε που τη στερήθηκα για ένα μικρό χρονικό διάστημα κατάλαβα ότι δεν μπορούμε να ζήσουμε χωριστά με την πόλη μου… Πολύ αγαπημένα σημεία κλασσικά όλη η νέα παραλία, λιμάνι, Κάστρα, Τσινάρι, Αρετσού, αποβάθρα, Αριστοτέλους, Αρχαιολογικό Μουσείο, Μπενσουσαν Χαν…
Τέλος έχω να πω οτι, οι άνθρωποι κάνουν τις πόλεις και όχι η πόλη τους ανθρωπους… Πιστεύω ότι οι Άνθρωποι της πόλης μας είναι αυτοί που εκαναν ξεχωριστή και αγαπητή την όμορφη πόλη μας… Αυτοί είναι το μυστικό της!
