Γράφει ο Νίκος Μουρατίδης
Σχεδόν όλοι οι κωμικοί ηθοποιοί κρύβουν μια τραγική ιστορία. Κι’ αυτό είναι που τους κάνει αξιοθαύμαστους. Να περνούν πολύ προβληματική ζωή και στο σινεμά ή το θέατρο να παίζουν κωμωδίες, να αυτοσαρκάζονται και να σκορπούν το γέλιο. Η Ταϋγέτη είναι μια τέτοια περίπτωση…
Μόνο που δεν έχει μια τραγική ιστορία. Έχει περισσότερες. Η ηθοποιός που έκανε το κοινό να ξεκαρδίζεται, η ηθοποιός που ενσάρκωνε ρόλους οι οποίοι περιστρέφονταν γύρω από το ιδιαίτερο παρουσιαστικό της και είχαν έντονο το στοιχείο του αυτοσαρκασμού, στην ζωή της ζούσε δράματα.
Η Ταϋγέτη Μπασούρη (29 Ιουνίου 1914 – 28 Ιανουαρίου 2003), έγινε γνωστή ως Ταϋγέτη και ήταν Ελληνίδα ηθοποιός του θεάτρου και του κινηματογράφου. Σπούδασε στη Σχολή του Εθνικού Ωδείου, με δάσκαλο στο τραγούδι τον Μ. Κουνελάκη και αργότερα στη Σχολή του Εθνικού Θεάτρου. Πραγματοποίησε τις πρώτες εμφανίσεις της την περίοδο της Κατοχής, ενώ το 1943 έγινε μέλος του ΣΕΗ. Είχε ενεργό συμμετοχή στο ΕΑΜ Θεάτρου και εντάχθηκε στο ΚΚΕ. Για τις ιδέες και την αντιστασιακή της δράση εξορίστηκε στη Χίο, στη Μακρόνησο, στο Τρίκερι και στον Αϊ-Στράτη.
Η Ταϋγέτη συγκαταλέγεται, μαζί με τη Γεωργία Βασιλειάδου και την Αθηνά Μερτύρη, στις «άσχημες» του ελληνικού κινηματογράφου. Μάλιστα η ίδια η Βασιλειάδου είχε αναφέρει ότι αν γινόντουσαν καλλιστεία για άσχημες, η ίδια θα έβγαινε σταρ Ελλάς και η Ταϋγέτη Μις Ελλάς!
Ήξερε πολύ καλά ότι δεν ήταν όμορφη, και δήλωνε πως αυτός ήταν και ο λόγος που την προσέλαβαν στον κινηματογράφο. Συμμετείχε σε πολλές ταινίες του Θανάση Βέγγου, καθώς ο αξέχαστος κωμικός της έδειχνε ιδιαίτερη εμπιστοσύνη.
Σαν ηθοποιός ήταν ευχάριστη και σκορπούσε απλόχερα το γέλιο. Δεν παντρεύτηκε ποτέ, αλλά όπως είχε αναφέρει σε συνέντευξή της, σαν κοπέλα είχε τα φλερτ και τις περιπέτειες της. Αυτό που δεν ήξερε τότε ο κόσμος ήταν πως ήταν μια γυναίκα μοναχική και αφοσιωμένη στην φιλάσθενη αδελφή της. Σε μικρή ηλικία έχασε τη μητέρα της και ανέλαβε προσωπικά τη φροντίδα της αδελφής της, η οποία ήταν φιλάσθενη και χρειαζόταν ιδιαίτερη περιποίηση. Οι δυο τους ήταν πολύ δεμένες και η Ταϋγέτη όταν η αδελφή της πέθανε το 1993, παρόλο που ήταν σε προχωρημένη ηλικία, κατέρρευσε.
Εκτός από τα οικογενειακά βάρη, η Ταϋγέτη έζησε και μια εμπειρία που τη σημάδευσε όλη της τη ζωή. Την εξορία. Από νεαρή ηλικία είχε ενταχθεί στο ΚΚΕ και συμμετείχε στο ΕΑΜ θεάτρου. Όσοι την έζησαν μιλούν για μια δυναμική και δραστήρια αγωνίστρια. Η ίδια ποτέ δεν έκρυψε τα πολιτικά της φρονήματα και τιμωρήθηκε για αυτά. Συνελήφθη και οδηγήθηκε στην εξορία. Πρώτα στο Τρίκερι, μετά στη Γυάρο και στη συνέχεια στη Μακρόνησο. Όπως οι περισσότερες εξόριστες, έτσι και η Ταϋγέτη, στους τόπους εξορίας έζησε ακραίες και δύσκολες συνθήκες. Η ίδια είχε εκμυστηρευτεί στους φίλους της ότι είχε…..
Η συνέχεια εδώ:
