Ο γάμος σου,
ίσως δεν ήταν σαν αυτόν που μόλις είδες,
σίγουρα όμως και εσύ θα τον διασκέδασες πολύ,
έτσι τουλάχιστον θα ήταν στην αρχή η μέρα εκείνη
ακόμη και χρόνια να περάσουν η ανάμνηση δεν σβύνει.
Ίσως φίλε, αργότερα με την καλύτερη φίλη
της γυναίκας σου εσύ να μην τα είχες φτιάξει,
ακόμη κι έτσι, ανομολόγητη έμεινε πράξη.
Κι’ ο Μπαλαούρας από ‘κει έπιασε τη θεατρική του σμίλη,
ο ήρωας του όμως στον έρωτα υπέκυψε
και η λατρεμένη σύζυγός του στου καρδιακού του φίλου τη γοητεία
κι’ έτσι το δράμα λάμνοντας ενέκυψε,
του μάγου έρωτα με ορυμαγδό λήγοντας η γητεία.
Όταν ο γαμπρός ένοιωσε πως
δεν ήταν απ’ το δένδρο του ο όμορφος καρπός
τότε ξανά ποτέ δεν έδεσε ο δύσμοιρος του γάμου του ο αρμός.
Δεν είναι όμως μάλλον έτσι ο γάμος ο δικός σου
γερά δεμένος στέκεται με τέκνα και με φίλους
και κανένας δεν ηχεί μες στην ψυχή συναγερμός.
Ή με την άγνοια σας γίνεται ο βίος βιωτός.
Κι’ αν τίποτα από όσα είδες δεν αναγνωρίσεις,
αδύνατον τη μάνα σου στο θέατρο της ζωής
για πρωταγωνίστρια να μην καλοσωρίσεις.
Σε γέννησε με ακατάλυτο έναν όρο
ποτέ να μην διανοηθείς να κόψεις τον ομφάλιο λώρο.
Αν όμως θεατή του γάμου σου οι ίνες
δεν μπλέχτηκαν ποτέ τόσο πυκνά
και του βιού σου κυλήσανε ήρεμα οι μήνες,
αν των παθών σου οι καταιγίδες δεν ξέσπαγαν συχνά
και πάλι θα σου ‘ρθανε στο μυαλό μια μέρα
παρόμοιοι εφιάλτες και καλά κρυμμένα πάθη.
Ώσπου τη λύση δίνει ο συγγραφέας με μια σφαίρα,
κοιτώντας τον Ελαφοκυνηγό για να την μάθει.
Λύτρωση και κάθαρση στη νοσηρή υποκρισία,
η δικία σου άνδρα σύζυγε η θυσία.
Και όλα αυτά χωρίς λόγια,
μόνο με ήχους και μουσική,
άλλοτε εύθυμη, άλλοτε πένθιμη και θλιβερή,
χωρίς διδακτισμούς και ευχολόγια
και πάντα από της θέσης μας τη θαλπωρή.
Ανδρέα, δεν ήταν έτσι ο γάμος μου
ή τουλάχιστον πες μου που το ‘μαθες εσύ!!!
Θεσσαλονίκη, 15/11/2018
Γιάννης Μπαχάς
Φοιτητής Δημοσιογραφίας Α.Π.Θ.
