“Τις λίγες και καλές συνεργασίες που θέλω πια, θα τις παλέψω με πίστη και πολύ δουλειά και νομίζω ότι είναι εφικτές για τα κυβικά μου”
Ποιά είναι η πρώτη σας Μουσική ανάμνηση; Δίσκοι βινυλίου στο πικάπ και κασέτες που γράφαμε απ’ το ραδιόφωνο με συλλογές από τραγούδια. Μια φτηνή κιθάρα αγορασμένη από το Μοναστηράκι που την έχω ακόμα και μια κόκκινη μελόντικα hohner για το μάθημα της Μουσικής στο σχολείο. Τα σουξέ της εποχής στο ραδιόφωνο, από τους Beatles στον Μπιθικώτση κι απ’ τους Olympians στον Ζαμπέτα. Αυτά θυμάμαι.
Με ποιόν Μουσικό θα θέλατε να βρεθείτε επί σκηνής; Με τον Paul McCartney. Ένα όνειρο τρελό, όνειρο απατηλό. Να τραγουδήσουμε μαζί το Obladi oblada. Έχω βάλει και δικά μου ωραία ελληνικά λόγια. Νυν απολύεις τον δούλον σου δέσποτα!
Περιγράψτε μας τη μέχρι σήμερα πορεία σας στη μουσική. Υπήρξαν επιρροές καθοριστικές θετικές ή αρνητικές; Ξεκίνησα να παίζω live σε μπαράκια και μουσικές σκηνές, αμέσως μόλις τελείωσα την θητεία μου στην Αεροπορία το μακρινό 1992. Άφησα οριστικά τα Μαθηματικά που είχα σπουδάσει για την Μουσική που ερωτεύτηκα δυό χρόνια μετά. Δισκογραφία άρχισα το 1996 με τα ΠΑΝΤΕΛΩΣ ΧΕΙΡΟΠΟΙΗΤΑ. Από τότε έχω παίξει σχεδόν παντού στην Ελλάδα σε θέατρα και συναυλιακούς χώρους. Το 2001 ηχογράφησα την “Ανωτάτη Ζαμπετική” και έτσι βάφτισα πια τη μπάντα μου. Έχω τραγουδήσει με Γρήγορη Μπιθικώτση, Ρένα Κουμιώτη, Γιάννη Βογιατζή, Νίκο Δημητράτο, Γιάννη Λογοθέτη, Θέμη Ανδρεάδη, Πόπη Αστεριάδη, Μιχάλη Βιολάρη, Ελένη Ροδά και τον Σταμάτη Κόκοτα με τον οποίο συνεργάζομαι μέχρι σήμερα. Και βέβαια με όλους σχεδόν τους νεώτερους καλλιτέχνες της γενιάς μου.
Σας “τρομάζει” η επιτυχία ή η αποτυχία; Η επιτυχία με χαλαρώνει και με ευχαριστεί. Η αποτυχία με διδάσκει και με πεισμώνει.
Ποιά είναι η άποψή σας για τα μουσικά τηλεοπτικά talent show; Νομίζω ότι είναι αναγκαίο κακό και μια απατηλή διέξοδος για τα νέα παιδιά που ξεκινούν σήμερα στην καλλιτεχνία. Οι μόνοι κερδισμένοι στο τέλος είναι οι κριτές που πληρώνονται αδρά και τα κανάλια που εισπράττουν διαφήμιση.
Μια συνεργασία που ονειρεύεστε; Δεν κάνω όνειρα τρελά. Πατάω τώρα γερά στα πόδια μου. Τις λίγες και καλές συνεργασίες που θέλω πια, θα τις παλέψω με πίστη και πολύ δουλειά και νομίζω ότι είναι εφικτές για τα κυβικά μου. Θα τις μάθετε σύντομα.
Υπάρχουν μάνατζερ στην Ελλάδα που μπορούν να βοηθήσουν την πορεία ενός μουσικού; Ασφαλώς και υπάρχουν. Είναι απαραίτητοι για να μπορεί να κάνει απερίσπαστος τη δουλειά του ο καλλιτέχνης. Οι σωστοί μάνατζερ είναι περιζήτητοι σχεδόν όσο και οι χορηγοί…
Ποιά είναι τα μελλοντικά μουσικά σας σχέδια; Ετοιμάζω δύο νέες δισκογραφικές δουλειές. Η μία με τα νέα μου χιουμοριστικά τραγούδια και γενικό τίτλο: Παντελής Αμπαζής “φωνή όχι αστεία” Και η άλλη ντουέτο με τον Λάκη Παπαδόπουλο και τίτλο: “παντεΛΑΚΗΣ” Εμφανίσεις το καλοκαίρι στην Ελλάδα και το εξωτερικό με τον Σταμάτη Κόκοτα και περιοδεία με τον Γεράσιμο Γεννατά και την μουσικοθεατρική παράσταση “δεν υπάρχει κράτος madame!”
Βιογραφικό Παντελή Αμπαζή
Γεννήθηκε στη Χίο. Ήρθε με την οικογένειά του στην Αθήνα σε ηλικία τεσσάρων ετών, αλλά επιστρέφει με νοσταλγία κάθε χρόνο, για σύντομες κυρίως καλοκαιρινές διακοπές. Μεγάλωσε στην Κυψέλη, τότε που ακόμα η Φωκίωνος Νέγρη ήταν ένας αστικός επίγειος παράδεισος, για τα αχόρταγα παιδικά του μάτια… Τα τελευταία χρόνια ζει στον Λυκαβηττό και είναι λάτρης του κέντρου της Αθήνας. Δεν του αρέσει να τρέχει αλλά ούτε και να κάθεται! Το βαδίζειν εστί φιλοσοφείν… Σπούδασε Μαθηματικά στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας. Οι εμπειρίες του από την αλέγρα φοιτητική ζωή και μια πρώτη γνωριμία με την νυχτερινή ζωή της δεκαετίας του ‘80, του πρόσφεραν τα ερεθίσματα για να σκαρώσει με την κιθάρα του, τα πρώτα του τραγούδια. Όλες σχεδόν τις μουσικές γνώσεις που έχει τις απέκτησε μόνος του, με παρατήρηση και μελέτη. Εντούτοις συμφωνεί απολύτως με το γνωμικό: «o αυτοδίδακτος είχε έναν ηλίθιο δάσκαλο!» Επιδιώκει να προσφέρει εκτός από ψυχαγωγία και αγωγή της ψυχής. Ζητούμενο στα τραγούδια του, το χιούμορ με σοβαρότητα και η μορφωμένη μαγκιά. Προσπαθεί να γράφει τραγούδια-στίχο και μουσική- που θα ενδιέφεραν να τα ακούσει ο πιο σοφός κριτής που δεν είναι άλλος από τον μη ειδικό… Αισθάνεται και δηλώνει ερασιτέχνης (εραστής της τέχνης…). Είναι συλλέκτης μουσικών οργάνων και παίζει λίγο απ’ όλα καθημερινά! Τον απωθεί η απόλυτη εξειδίκευση. Τον ελκύει η ομορφιά, για την οποία πιστεύει ότι είναι ανώτερη της σοφίας γιατί είναι αυταπόδεικτη. Από το 1992 που απολύθηκε απο φαντάρος, άρχισε να εμφανίζεται σε μουσικές σκηνές, λαϊκά κέντρα και υπαίθριους συναυλιακούς χώρους σε όλη την Ελλάδα και το εξωτερικό με τους: Παντελή Θαλασσινό, Κώστα Μακεδόνα, Πέτρο Γαϊτάνο, Μιχάλη Δημητριάδη, Βασίλη Λέκκα, Νίκο Δημητράτο, Γιάννη Ζουγανέλη, Χριστιάνα, Λάκη Παπαδόπουλο, Γιάννη Γιοκαρίνη, Φοίβο Δεληβοριά, Λαυρέντη Μαχαιρίτσα, Δημήτρη Κοντογιάννη, Φάνη Μεζίνη, Θεοδοσία Στίγκα, Λένα Αλκαίου, Χρυσούλα Στεφανάκη, Κοσμά Κοκόλη, Αθηνά Μόραλη, Κώστα Μάντζιο, Βαγγέλη Κορακάκη, Ελένη Λεγάκη, Νίκο Κονιτόπουλο, Νίκη Ξυλούρη, Σοφία Παπάζογλου, Ρένα Κουμιώτη, Μιχάλη Βιολάρη, Πόπη Αστεριάδη, Kαίτη Χωματά, Αντώνη & Γιάννη Βαρδή, τον Σταμάτη Κόκοτα και τον Γρηγόρη Μπιθικώτση. Τα τελευταία χρόνια συμπράττει με την συμφωνική φιλαρμονική ορχήστρα της Χαλκίδας και τον μαέστρο Πέτρο Πρόκο, σε συναυλίες αφιερωμένες στο έργο του ΒΑΣΙΛΗ ΤΣΙΤΣΑΝΗ και του ΓΙΩΡΓΟΥ ΖΑΜΠΕΤΑ. Η πρώτη του δισκογραφική δουλειά είναι τα «Παντελώς Χειροποίητα». Εφτά δικά του τραγούδια περιέχονται στον δίσκο του Πέτρου Γαϊτάνου «Ελεύθερες Θάλασσες». Έχει γράψει τους στίχους του τραγουδιού, “ΠΙΟ ΜΟΝΟΣ ΚΙ ΑΠΟ ΜΕΝΑ” των τίτλων του καθημερινού σήριαλ του MEGA «ΑΠΑΓΟΡΕΥΜΕΝΗ ΑΓΑΠΗ», που ακούγεται με τη φωνή του συνθέτη Γρηγόρη Γρ. Μπιθικώτση, καθώς επίσης και του σήριαλ του ΑΝΤ1 «ΕΛΛΑΣ ΤΟ ΜΕΓΑΛΕΙΟ ΣΟΥ» σε μουσική Φάνη Μεζίνη. Μετά την «ΑΝΩΤΑΤΗ ΖΑΜΠΕΤΙΚΗ» που έβαλε στίχους πάνω σε ανέκδοτες μελωδίες του Γιώργου Ζαμπέτα, είναι ξανά στο studio με καινούρια τραγούδια με τίτλο: «ζήτω τα λαϊκά κορίτσια! » μια ενότητα σοβαρών εύθυμων σκωπτικών ασμάτων, με εκλεκτούς πάντα ομότεχνους δημιουργούς: Άκο Δασκαλόπουλο, Παντελή Θαλασσινό, Πέτρο Βαγιόπουλο, ΛοΓό, Μωυσή Ασέρ, κ.α.
