ArteVisione Gallery 1-14 Σεπτεμβρίου 2022
Το βιβλίο των εκατομμυρίων αντιτύπων παγκοσμίως: «Λουλούδι της Ερήμου» (έτος έκδοσης: 1998), το οποίο μεταφέρθηκε και στη μεγάλη οθόνη αποτελεί την αυτοβιογραφία της περιβόητης, γυναίκας – σύμβολο, Γουόρις Ντίρι. Ποιες σκέψεις και ποιά συναισθήματα γεννά μέσα σας η προσωπική της ιστορία; Θεωρώ ότι είναι φοβερή αδικία να στερείται η γυναίκα τη χαρά της ηδονής και του ερωτισμού με κίνδυνο μάλιστα της ζωής της. Δεν μπορώ παρά να την θαυμάσω για την προσωπική της ιστορία που έγινε σύμβολο ενάντια στη βιαιοπραγία και καταπίεση της γυναίκας σε όλο τον κόσμο. Από την εποχή ήδη του φιλόσοφου Πλάτωνα οι γυναίκες αντιμετωπίσθηκαν τουλάχιστον στην ακαδημία του – τη σχολή – του ως μέλη που τα δέχονταν ισότιμα. Είναι πολύ λυπηρό λοιπόν να υφίστανται τέτοιες κατάφωρες αδικίες 2500 χρόνια μετά.
Με ποιό έργο συμμετέχετε στην εικαστική έκθεση: «Το ΛΟΥΛΟΥΔΙ της ΕΡΗΜΟΥ». Ποιό το περιεχόμενο και ο συμβολισμός του; Το έργο με το οποίο συμμετέχω έχει τον τίτλο «εισβολή» και έχει μια συμβολική σημασία με την εξής ανάγνωση για τη γυναικοκτονία. Ένας άνδρας που αντί για πέος έχει μαχαίρι γεμάτο αίματα ατενίζει το κενό προσπαθώντας να συνειδητοποιήσει τις συνέπειες της πράξης του, μπροστά σε μια γυναίκα με προφανή ερωτική στάση δολοφονημένη από το μαχαίρι – πέος του συντρόφου της. Αντί να δώσει και να πάρει αγάπη στη φυσική ερωτική πράξη «δολοφονεί» τη σύντροφό του σε μια σαδιστική παρεκτροπή της έννοιας της αγάπης και της ερωτικής πράξης.
Όπως έλεγε και ο μαθητής του Φρόυντ διάσημος αυστριακός ψυχαναλυτής Βίλχελμ Ράιχ το πέος ως φαντασίωση μπορεί να πάρει τη διάσταση του φονικού όπλου – μαχαιριού με τη σαδιστική επιθυμία να «τρυπήσει» κάποιος τη γυναίκα παρά να της χαρίσει την ηδονή με την εισχώρησή του. Και αυτό είναι διαταραχή που χρειάζεται θεραπεία. Ένας υγιής άνδρας έχοντας δίπλα του μια τόσο όμορφη γυναίκα, όσο της εικόνας που ζωγραφίζω, θα ήθελε να προσπαθήσει να υμνήσει την ομορφιά της και φυσικά, όσο του είναι δυνατόν, να την ικανοποιήσει όχι μόνο ερωτικά αλλά και σε άλλα επίπεδα.
Καθημερινά ακούμε συνεχώς για περιστατικά βίας. Έμφυλη βία, ενδοοικογενειακή, εργασιακή, αθλητική, καλλιτεχνική…Εντυπωσιάζεστε από το εκάστοτε συμβάν ή από τους πρωταγωνιστές της; Εσείς έχετε υποστεί ποτέ κάποια μορφή βίας; Τα περιστατικά βίας είναι πάντα θλιβερά και δεν μπορείς παρά να στεναχωριέσαι ακούγοντάς τα. Ωστόσο, σκέφτομαι και εντυπωσιάζομαι και από τους πρωταγωνιστές τους, όταν αυτοί βρίσκονται σε κάποια θέση ισχύος και ασκούν βία. Οι υποθέσεις που αποκαλύφθηκαν στον θεατρικό χώρο με εντυπωσίασαν λόγω του ότι οι πρωταγωνιστές είχαν κάποια θέση εξουσίας και έδρασαν καταχρηστικά απέναντι σε υφιστάμενες γυναίκες, συναδέλφους τους. Αλλά και η υπόθεση του γνωστού ηθοποιού Τζόννυ Ντεπ με εντυπωσίασε, με τη διαταραγμένη σύντροφό του που τον συκοφάντησε για σεξουαλική κακοποίηση, ενώ σχεδόν όπως έδειξε στο τέλος η δίκη, συνέβη σχεδόν το αντίθετο. Και αυτό γιατί κατάλαβα ότι η βία δεν έχει «φύλο». Γενικότερα και οι αυταρχικές διδακτικές προσεγγίσεις κάποιων δασκάλων είναι και αυτές μια μορφή βίας που κατά καιρούς είχα και εγώ υποστεί ως λεκτική βία. Βέβαια, κάποιοι την προσβλητική διδασκαλία τους απέναντί σου την εκλογικεύουν με το σκεπτικό ότι σε πιέζουν να φτάσεις και να ξεπεράσεις τα όριά σου. Παρόλα αυτά είναι λάθος το σκεπτικό τους γιατί υπάρχει σίγουρα και άλλος παιδαγωγικός τρόπος περισσότερο δημοκρατικός για να υπερβεί κάποιος μαθητευόμενος τα όρια του.
Έχετε συνεργαστεί ξανά με την Ιστορικό Τέχνης και Επιμελήτρια της έκθεσης, Νικολένα Καλαϊτζάκη; Ποιό το κίνητρο της συμμετοχής σας στην συγκεκριμένη έκθεση; Με τη Νικολένα Καλαϊτζάκη έχω συνεργαστεί ξανά σε κάποιες προηγούμενες ομαδικές εκθέσεις (ο παρατηρητής, η τέχνη του πορτρέτου κτλ). Το κίνητρο της συμμετοχής μου στην παρούσα έκθεση είναι ότι η θεματική παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον και θα ήθελα και εγώ να εκφράσω την άποψή μου για αυτή τη διάχυτη βία που χαρακτηρίζει ορισμένες φορές την κοινωνία μας και έχει απλωθεί δυστυχώς και στους χώρους της τέχνης (π.χ θέατρο). Νομίζω ότι εκθέσεις σαν τη συγκεκριμένη για τη βιαιοπραγία ενάντια στις γυναίκες είναι καλό να ακούγονται για να κάνουν περισσότερο ορατό ένα πρόβλημα που υπάρχει πολύ καιρό όχι μόνο στην χώρα μας αλλά και παγκόσμια.
Σύντομο βιογραφικό του Δημήτρη Πετρόπουλου. Ζωγράφου – Εκπαιδευτικού Γεννήθηκα στην όμορφη Θεσσαλονίκη το 1970. Προτού με κερδίσει ο κόσμος της τέχνης είχα ασχοληθεί με τον αθλητισμό και το πρώτο μου πτυχίο ήταν στην φυσική αγωγή στο Α.Π.Θ. και μετά έκανα ένα μεταπτυχιακό με έρευνα στην ψυχολογία της παιδαγωγικής για παιδιά αθλούμενα στο Δ.Π.Θ. Σε πιο ώριμη ηλικία τέλειωσα τη σχολή καλών τεχνών στην Φλώρινα όπου ειδικεύθηκα στην ζωγραφική στο β’ εργαστήριο του Γιάννη Καστρίτση και πήρα μια δεύτερη ειδικότητα στα πολυμέσα με τον καθηγητή τον Β. Μπούζα.
Εξέδωσα τέσσερα βιβλία – ένα με τον Παρατηρητή και τρία με το Μέθεξις. ‘Πάμε μια βόλτα στο κέντρο της Θεσσαλονίκης – Γραφιστικές εφαρμογές’ το 2004. Γραφιστικές απεικονίσεις της πόλης μου με σχεδιαστικό πρόγραμμα του υπολογιστή, εκδόσεις Παρατηρητής. ‘Εικαστικά μαθήματα’ (εκπαιδευτικό βιβλίο για τα εικαστικά σε δημοτικό και γυμνάσιο) το 2018, εκδόσεις Μέθεξις. Το ‘παχυδερμούν’ – 4 διηγήματα ανθρωποκεντρικού και ψυχογραφικού περιεχομένου το 2020. Εκδόσεις Μέθεξις. ‘Η μικρή μαύρη τρύπα’ κωμική Νουβέλα επιστημονικής φαντασίας με μαύρες τρύπες και ταξίδια στο χρόνο με τον Επίκουρο, τους βυζαντινούς και το σύγχρονο φοιτητόκοσμο. Εκδόσεις Μέθεξις 2021. Το ‘παχυδερμούν’ και ‘η μικρή μαύρη τρύπα’ είναι με δική μου εικονογράφηση με κάρβουνο. Έχω οργανώσει με επιτυχία 14 ατομικές εκθέσεις ζωγραφικής και έχω συμμετάσχει σε 19 ομαδικές.
Κάποιες από τις παρακάτω ατομικές: Π.χ Δήμος Ανδρου (δύο φορές), Δήμος Συκεών, Δήμος Θεσσαλονίκης (Δημοτική κεντρική βιβλιοθήκη – 3 φορές ), Δήμος Ευόσμου (Δημοτική βιβλιοθήκη – δύο φορές), Γκαλερί Ροζυ Οικονομίδου (Θεσσαλονίκη), Αίθουσα τέχνης Δήμου Καλαμαριάς – Ρεμέντζο Αίθουσα τέχνης Φ.Α.Α.Θ.
Κάποιες από τις παρακάτω ομαδικές: Γκαλερί Ρωμανού 7 (Θεσσαλονίκη – δύο φορές), Γκαλερί Μυρό (Θεσσαλονίκη – δύο φορές), Αίθουσα τέχνης Φ.Α.Α.Θ. (Θεσσαλονίκη), Art Thessaloniki 2018. Ετήσια έκθεση Σκετβε Ε.Μ.Σ. 2018, Μουσείο τεχνών Κοζάνης, Έρωτας ο μικρός ο μέγας 2019– ΣΚΕΤΒΕ. Ετήσια έκθεση ΣΚΕΤΒΕ Γαλλικό ινστιτούτο 201, Έκθεση μινιατούρας – κτίριο αρχιτεκτονικής Θεσσαλονίκης 2020 – ΣΚΕΤΒΕ Έκθεση Αστικό τοπίο, Α.Μ.Φ.Ι.Θ. – ΕΕΤΕ 2020, Εκθεση Παρατηρητής, ArteVisione gallery, 2020 με επιμελητή της έκθεσης την ιστορικό τέχνης και δημοσιογράφο Νικολένα Καλαϊτζάκη, Εκθεση διαδικτυακή melancholia προφιλ FB Νικολένας Καλαϊτζάκης κ.τ.λ.
Διδακτική εμπειρία: Τα τελευταία χρόνια δουλεύω ως εκπαιδευτικός αναπληρωτής σε δημοτικά σχολεία της βόρειας Ελλάδας και ως εικαστικός και καθηγητής ιστορίας της τέχνης σε ΔΙΕΚ της κεντρικής Μακεδονίας. Έχω δουλέψει και στο δήμο Ευόσμου για τρία χρόνια ως εικαστικός σε πρόγραμμα ζωγραφικής για ενήλικους και παιδιά.
1 – 14 Σεπτεμβρίου 2022
Βιογραφικό: Η Νικολένα Καλαϊτζάκη είναι Ιστορικός & Κριτικός της Τέχνης, Επιμελήτρια Εκθέσεων, ΜΑ Δημοσιογράφος & MSc Παιδαγωγός. https://nikolenakalaitzaki.wordpress.com [email protected]
Σπούδασε “Ιστορία & Αρχαιολογία” στην Φιλοσοφική Σχολή του Εθνικού & Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, με ειδίκευση στην “Αρχαιολογία & Ιστορία της Τέχνης”. Στη συνέχεια, έλαβε εξειδικευμένες επιμορφώσεις: στην “Πολιτιστική Επιχειρηματικότητα”, την “Διοίκηση Πολιτισμικών Μονάδων” (ΕΚΠΑ) και στο «Art-Therapy / Θεραπεία μέσω της Τέχνης» (Πανεπιστήμιο Αιγαίου). Είναι κάτοχος του μεταπτυχιακού προγράμματος σπουδών “Σύγχρονες Δημοσιογραφικές Σπουδές” του Ελληνικού Ανοικτού Πανεπιστημίου, όπου υπήρξε υπότροφος Αριστείας καθόλη τη διάρκεια των σπουδών της. Σήμερα, συνεχίζει με έναν δεύτερο κύκλο μεταπτυχιακών σπουδών στην “Ειδική Αγωγή και Εκπαίδευση”. Από τα 20 της χρόνια, μέχρι και σήμερα, έχει διακριθεί για την πλούσια δράση της στο πεδίο της σύγχρονης ελληνικής εικαστικής σκηνής αναπτύσσοντας συνεργασίες με καλλιτέχνες ήδη καταξιωμένους, αλλά και νεότερους, αποφοίτους των Σχολών Καλών Τεχνών της Ελλάδας και του εξωτερικού. Έχει εργαστεί ως επιμελήτρια εκθέσεων σε σημαντικούς πολιτισμικούς φορείς, μουσεία, οργανισμούς και φεστιβάλ σύγχρονης τέχνης της χώρας (ενδεικτικά: Μουσείο Μπενάκη, Δημοτική Πινακοθήκη Πειραιά, Κέντρο Έρευνας – Μουσείο Τσιτσάνη, Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης Φλώρινας, Πολιτιστικό Κέντρο Δήμου Αλίμου, Δημοτική Πινακοθήκη Αμαρουσίου, Ίδρυμα Εικαστικών Τεχνών Τσιχριτζή, Κέντρο Τέχνης Καστέλας, Φεστιβάλ Δρόμοι Πολιτισμού Αργολίδας, Athens Biennale, Art-Athina, Art-Thessaloniki κ.ά.), ενώ έχει επιμεληθεί πλήθος εκθέσεων σε γνωστές γκαλερί της Αθήνας, και της χώρας, ευρύτερα. Το 2021 εκπροσώπησε την Ελλάδα στο διεθνές Φεστιβάλ Σύγχρονης Τέχνης Trento Art Festival. Έχει συνεργαστεί με την εφημερίδα “Τα Νέα της Τέχνης’”, το “Art22”, και με άλλα περιοδικά Τέχνης, ενώ διατηρεί την δική της προσωπική στήλη με τίτλο: “Εικαστικό Ημερολόγιο” στο ηλεκτρονικό περιοδικό Τέχνης “Pause”.
Έχει διοργανώσει επιστημονικές ημερίδες και συμπόσια, και ως ομιλήτρια, έχει, μεταξύ άλλων, πραγματοποιήσει τις διαλέξεις:
«Τέχνη & Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης: Η περιπτωσιολογική μελέτη της σύγχρονης ελληνικής εικαστικής σκηνής υπό το πρίσμα του νέου, ψηφιακού ορίζοντα», Τμήμα Εικαστικών και Εφαρμοσμένων Τεχνών του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας (Σχολή Καλών Τεχνών Φλώρινας, 2020), “Τέχνη & Social Media: Σχέση Αγάπης ή Μίσους;” (Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, 2018), “From the modernist museums to the post – modern museums of the 21st century” (Youth in Action Project of the European Union, Corinth, 2013). Έχει διατελέσει εκλεγμένο μέλος του συλλόγου “Φίλοι του Αρχαιολογικού Μουσείου, Αρχαιολογικών Χώρων και Μνημείων Πειραιά”, ενώ από το 2019, είναι μέλος της AICA Ελλάδος (Ελληνικό Τμήμα της Διεθνούς Ένωσης Κριτικών Τέχνης).
Πηλίου 5, Πλατεία Κολιάτσου
https://myartist.gr
polismagazino.gr
