Ο Γιώργος Πίστας συγκινεί με τα λόγια του για το εγκαταλελειμμένο δημοτικό του σχολείο

Είναι ένας άνθρωπος γεμάτος ευαισθησίες και ενσυναίσθηση. Πέρα από την καριέρα του ως οικονομολόγος είναι κι ένας αεικίνητος και ονειροπόλος συγγραφέας. Μιλάω για τον Γιώργο Πίστα. Ζει στο εξωτερικό αλλά δεν παύει ποτέ να νοιάζεται για τον τόπο και τις ρίζες του. «Οι ρίζες μας είναι η γείωση της ψυχής μας. Μας συνδέουν με το προγόνους μας και την αγάπη με την οποία μας μεγάλωσαν!». Με αφορμή τις καλοκαιρινές του διακοπές στην Ελλάδα, επισκέφτηκε τον τόπο όπου μεγάλωσε και πέρασε τα παιδικά του χρόνια. Χρόνια γεμάτες πολλές και γλυκές αναμνήσεις. Τόπος του, τα Γελινιάτικα Κορινθίας, που ανήκουν στον δήμο Ξυλοκάστρου και η θέα προς τη θάλασσα είναι μαγευτική.

Ο Γιώργος Πίστας λοιπόν, μέσα σε όλα, επισκέφτηκε και το δημοτικό του σχολείο. Από εκεί που έχει αναμνήσεις που αναβλύζουν αθωότητα. Η εικόνα που αντίκρισε βέβαια, κατακερμάτισε αυτές του τις αναμνήσεις.

Είδε το σχολείο του κατεστραμμένο και παρατημένο. Με σπασμένα παράθυρα και κεραμίδια. Θέλησε λοιπόν, μέσα από τον προσωπικό του λογαριασμό στο Facebook να θίξει το θέμα.

https://m.facebook.com/story.php?story_fbid=pfbid0z7LSCCU8Yrq121yxa4gbrWa4NcuL2yRyQwK7SVcFMubrqZHM2gR9Ze651hHFhxbXl&id=1163540470

Μεταξύ άλλων, ο Γιώργος Πίστας γράφει:

Ένα μικρό σχολείο, σε ένα μικρό χωριό που έβγαλε «μεγάλους» επιστήμονες αλλά και «μεγάλους» ανθρώπους. Δε γνωρίζω τους λόγους που η εκάστοτε τοπική αυτοδιοίκηση δεν μπόρεσε; δεν ήθελε; δεν σκέφτηκε; δεν πρόλαβε; δεν ήξερε, να το φροντίσει; Βλέπω σπασμένα παράθυρα, διαλυμένα κεραμίδια και ετοιμόρροπες μάντρες που επουδενί δεν αντιπροσωπεύουν την αίγλη της επιμελούς δουλειάς, που αξιόλογοι δάσκαλοι, κατά την ενεργεία του σχολείου, με ζήλο προσέφεραν αγόγγυστα. Τα δημοτικά σχολεία δεν αποτελούν μόνο μουσειακά τιμαλφή της ελληνικής επαρχίας αλλά και τη διαχρονική σφραγίδα στο πολιτισμικό απομεινάρι για το κάθε ελληνικό χωριό. Είναι ένα αξιοθέατο της παιδείας μας. Τελικά όμως, πόσο πολιτισμένοι είμαστε; Πόσο ευαίσθητοι; Περισσότερο ή λιγότερο από ένα ξεχαρβαλωμένο παντζούρι;”

Θίγει το θέμα και πολύ καλά κάνει. Οι νέοι άνθρωποι δεν υπάρχουμε μόνο για να αναρτούμε τις διακοπές μας και τα κορμιά μας στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Υπάρχουν και νέοι με ήθος, παιδεία και κοινωνική συνείδηση. Νέοι που θίγουν κοινωνικά θέματα, προβληματίζουν και κινητοποιούν. Συνειδήσεις; Σχέδια; Πάντως βάζουν ένα λιθαράκι για ένα πιο αισιόδοξο μέλλον! Ο Γιώργος Πίστας, ανήκει, αδιαμφισβήτητα ανάμεσα στους φερέλπιδες νέους! Αποτελεί ένα ανήσυχο και αεικίνητο πνεύμα!

Μακάρι κι άλλοι νέοι άνθρωποι να αναλάβουν τέτοιες πρωτοβουλίες, δίνοντας ηχηρά κίνητρα για αλλαγές!