Συνέντευξη στον Ανδρέα Κατσικούδη για το polismagazino.gr
Γεννήθηκα στην Αθήνα και κατοικώ στο Περιστέρι Αττικής. Σπούδασα φωτογραφία. Εργάζομαι ως φωτογράφος και δάσκαλος φωτογραφίας/ επιμελητής στο εργαστήριο δημιουργικής φωτογραφίας «O Έξω Κόσμος μου» για άτομα με αναπηρία (νοητική υστέρηση, σύνδρομο down, αυτισμός). Το πρόγραμμα αυτό ανήκει στο ειδικό πλαίσιο Κ.Ε.Ε.Π.Ε.Α. «Ορίζοντες».
Ξεκίνησα να ασχολούμαι με τη φωτογραφία το 2017 ως ανάγκη έκφρασης και δημιουργίας. Τα πρώτα μαθήματα τα έκανα στο εργαστήριο δημιουργικής φωτογραφίας του δήμου Περιστερίου με δάσκαλο τον Βασίλη Νίκα και συνέχισα στα τμήματα αρχαρίων και προχωρημένων των σεμιναρίων του Λουκά Βασιλικού.
Η σχέση μου με τη φωτογραφία είναι πια κι επαγγελματική. Αυτή την περίοδο εργάζομαι σε δύο πρότζεκτ. Το πρώτο ονομάζεται Individual Sessions, που είναι μία βαθιά εσωτερική δουλειά. Αφορά στη σύνδεσή μου με το άτομο, η οποία προϋποθέτει τη δημιουργία μίας αίσθησης ισορροπίας μεταξύ όλων των μεταβλητών. Το δεύτερο είναι το RAWT που χαρακτηρίζεται από αυθάδεια, ανισορροπία, χωρίς όρια και κανόνες στα εννοιολογικά και τεχνικά χαρακτηριστικά του. Και τα δύο project γίνονται σε επιμέλεια του Λουκά Βασιλικού.
Έχω πάρει μέρος σε ομαδικές εκθέσεις και έχω συμμετάσχει φωτογραφικά στην έκδοση της ποιητικής συλλογής «Η γυναίκα του κόσμου» της Νίκης Ταγκάλου. Επίσης ήμουν ομιλητής στο 1ο και 3ο φεστιβάλ RoDi, «Η αντανάκλαση της αναπηρίας στην τέχνη» που διοργανώνει το Πανεπιστήμιο Μακεδονίας σε συνεργασία με το Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Θεσσαλονίκης. Οι ομιλίες μου είχαν θέμα τη βιωματική σχέση της αναπηρίας με τη φωτογραφία.
Η αλήθεια είναι πως η τέχνη της φωτογραφίας μπήκε τελευταία στη ζωή μου σε σχέση με τις υπόλοιπες τέχνες. Αγαπώ πολύ το θέατρο, τον κινηματογράφο, τη μουσική, το βιβλίο και όλα έχουν παίξει σημαντικό ρόλο στην καλλιέργεια της αισθητικής μου, κάτι το οποίο βρήκα στο δρόμο μου ως δημιουργός. Είμαι ένας ανθρωποκεντρικός φωτογράφος, με εμπνέει ο άνθρωπος και όλες οι συνθήκες στις οποίες μπορεί να υπάρξει.
Ως προς το ρόλο του εξοπλισμού, πιστεύω ότι εξαρτάται από το είδος της φωτογραφίας που ταιριάζει στον καθένα. Δηλαδή στη φωτογραφία γάμου και στη φωτογραφία προϊόντων, η τεχνική υποστήριξη είναι απαραίτητη. Από κει και πέρα είναι θέμα αισθητικής το είδος του μέσου που χρησιμοποιεί ο καθένας. Το σίγουρο είναι πως σε όλα τα είδη φωτογραφίας χρειάζεται η φωτογραφική ματιά.
Όπως σε όλα τα είδη τέχνης, έτσι και στη φωτογραφία, χρειάζεται ένας συνδυασμός ταλέντου και δουλειάς. Το καθένα από μόνο του μπορεί να σε φτάσει μέχρι ένα σημείο. Ο συνδυασμός και των δύο είναι αυτός που σου δίνει ένα ολοκληρωμένο αποτέλεσμα. Η φωτογραφία γίνεται τέχνη όταν φεύγει από την απλή αποτύπωση και περιγραφή της εικόνας ή του γεγονότος και γίνεται ανάγκη έκφρασης και δημιουργίας για κάτι βαθύτερο και εσωτερικό.
Η δουλειά μου στο Κ.Ε.Ε.Π.Ε.Α. «Ορίζοντες», αναφορικά με τους εκπαιδευόμενους, δεν ξεπερνά τη σχέση δασκάλου-μαθητή. Μέσα από το εργαστήριο φωτογραφίας, προσπαθούμε να ενισχύσουμε τους συμμετέχοντες ψυχοκοινωνικά και γνωστικά και ταυτόχρονα να καλλιεργήσουμε την αισθητική τους αντίληψη. Να διευρύνουμε το φάσμα των δυνατοτήτων τους μέσα από μια παραγωγική διαδικασία έκφρασης.
Πρόκειται για ένα πρωτοποριακό εγχείρημα στο χώρο της ειδικής αγωγής, καθότι δεν υπάρχει κάτι αντίστοιχο στην Ελλάδα. Αυτό δίνει αυτομάτως μία ελευθερία κινήσεων και πρόσφορο έδαφος για πειραματισμό. Στα πλαίσια αυτού του πειραματισμού, δημιουργήσαμε το εργαστήριο υποβρύχιας φωτογραφίας «Η μνήμη του νερού» που επιμελείται η Ρενέ Ρεβάχ.
Οι στόχοι μου; Αυτό είναι για μένα ένα οντολογικό ερώτημα γιατί ο στόχος δεν αφορά σε κάτι πρακτικό, αλλά στο τι φωτογράφος θέλω να είμαι. Αυτό θα το κάνει ξεκάθαρο ο χρόνος.
Περισσότερες φωτογραφίες του Νίκου Νικόπουλου: https://www.facebook.com/nikos.nikopoulos.96/ https://www.instagram.com/nikopoulos.nikos/
Ανδρέας Κατσικούδης
Twitter: twitter.com/akatsikoudis Facebook: facebook.com/AndreasKatsikoudis YouTube: www.youtube.com/akatsikoudis Blog: akatsikoudis.blogspot.com Site: www.andreaskatsikoudis.com
