ΜΑΡΙΑ-ΣΕΛΗΝΗ ΠΑΣΧΑΛΗ: “Θα ήθελα να είχα το φυσικό χάρισμα να απαλύνω τον πόνο των ανθρώπων με λίγες κουβέντες”

ΜΕΛΟΣ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΠΕΡΙΦ. ΤΜ. Ε.Ε.Σ. ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ ΚΑΙ ΕΘΕΛΟΝΤΡΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ ΕΡΥΘΡΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ ΕΠΙ 17 ΧΡΟΝΙΑ.

Απασχολείστε σε ένα ιδιαίτερο τομέα, αυτόν του Εθελοντισμού, στο μεγαλύτερο Εθελοντικό Οργανισμό, στον ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΕΡΥΘΡΟ ΣΤΑΥΡΟ, αφενός με το ρόλο του Εθελοντή αφετέρου και ως Διοίκηση στο Περιφερειακό Τμήμα της Θεσσαλονίκης. Ποιός είναι ο καθημερινός σας στόχος και τι είναι αυτό που σας κάνει ευτυχισμένη και “γεμάτη” ως άνθρωπο;

Σαν εθελόντρια του Ερυθρού Σταυρού επί 17 συναπτά έτη έχω να πω, ότι αν περάσει μια μέρα χωρίς προσφορά στο συνάνθρωπο, στο φίλο, στο γείτονα, στον πρόσφυγα, στα παιδιά που έχουν ανάγκη, είναι μια μέρα χαμένη άδεια… χωρίς ουσία.
Γι’ αυτό δε διστάζω να προσφέρω απλά πράγματα όπως την αγάπη μου, το χαμόγελό μου, την καλή μου την κουβέντα, την αγκαλιά, το χάδι, την τρυφερότητά μου σε όποιο παιδί και συνάνθρωπο μου το έχει ανάγκη… δεν κοστίζουν τίποτα και δεν αφαιρούν τίποτα από εμένα, αντιθέτως γεμίζουν τον ψυχικό μου κόσμο με τόσα πλούτη που κανένα υλικό αγαθό δεν μπορεί να μου προσφέρει.

Ποια είναι τα μελλοντικά σας σχέδια ή και όνειρα;

Τα μελλοντικά μου σχέδια είναι να είμαι υγιής για να μπορώ να συνεχίσω την εθελοντική μου δράση και προσφορά και από τη θέση της Διοίκησης πλέον στο Περιφερειακό Τμήμα Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού Θεσσαλονίκης. Να μπορέσω όσο το δυνατό να συμβάλλω στην ανακούφιση όλο και περισσότερων συνανθρώπων μας που ανήκουν σε ευπαθείς ομάδες κυρίως και που δοκιμάζονται από σημαντικά προβλήματα, όπως η ανεργία, η οικονομική εξαθλίωση, η μοναξιά κλπ. Επίσης θέλω να περισσότερα μέσα και δυνατότητες για να βάλω ένα ελάχιστο λιθαράκι χαμόγελου και ευτυχίας στα πρόσωπα των παιδιών των ομάδων που προσφέρω εθελοντικά.

Aν δε ζούσατε στην Ελλάδα, σε ποιά χώρα θα νοιώθατε πολίτης της;

Δεν θα ήθελα να ζούσα πουθενά αλλού παρά μόνο στον τόπο που γεννήθηκα και μεγάλωσα… στην Ελλάδα μας. Είμαι περήφανη που είμαι Ελληνίδα, Θεσσαλονικιά, Μακεδόνισσα και Ερυθροσταυρίτισσα.

Ο Πολ Βαλερύ είχε πει «το πρόβλημα με την εποχή μας είναι ότι το μέλλον δεν είναι πια αυτό που ήταν». Σε ποιους πιστεύετε ότι ανήκει το μέλλον;

Το μέλλον ανήκει στα νέα παιδιά, στη νέα γενιά, ανήκει στους προσαρμοστικούς, στους καινοτόμους, στους τολμηρούς, στους οραματιστές. Το μέλλον ανήκει σ’ αυτούς που ψάχνουν το καινούριο και την εξέλιξη.

Μια εικόνα που δεν θα ξεχάσετε ποτέ και ποιο το ωραιότερο ταξίδι που έχετε κάνει;

Δεν θα ξεχάσω ΠΟΤΕ την εικόνα ενός μικρού κοριτσιού από τη Συρία, στην Ειδομένη, να κρατάει ψηλά με το χεράκι της τον ορό της μητέρας της, η οποία ήταν ξαπλωμένη επάνω σε ένα βρώμικο σεντόνι στο χώμα, περιτριγυρισμένη από σκουπίδια.
Το ωραιότερο ταξίδι που έχω κάνει είναι με τα παιδιά μου στο Παρίσι, στη χώρα του φωτός. Έχει καταγραφεί κάθε στιγμή του και όλες οι αναμνήσεις έχουν αρχειοθετηθεί βαθιά στην καρδιά μου, όπου δε διαγράφεται ποτέ τίποτε και φυλάσσονται σαν τον πολυτιμότερο θησαυρό.

Αν έπρεπε να “ντύσετε” μουσικά ένα οδοιπορικό στη ζωή σας, ποιό τραγούδι θα επιλέγατε;

Το εθελοντικό μου οδοιπορικό σαν εθελόντρια του Ερυθρού Σταυρού θα το έντυνα με το τραγούδι «Φτιάξε καρδιά μου, το δικό σου παραμύθι» για ένα κόσμο πιο ανθρώπινο, πιο τρυφερό, με ευαισθησίες, αγάπη, αξίες και αρχές.

Ποιά είναι η άποψη σας για την καθημερινότητα στη Θεσσαλονίκη και ποιο είναι το αγαπημένο σας σημείο από την πόλη;

Η Θεσσαλονίκη είναι η πόλη που γεννήθηκα κα μεγάλωσα. Είναι η καθημερινότητά μου, με τα θετικά και τα αρνητικά της. Παρόλα αυτά για μένα φαντάζει η ωραιότερη πόλη, με το φως, τον ήλιο, τη θάλασσα, το βαρδάρη της και με τους ανθρώπους της, γεμάτους φιλότιμο και φιλοξενία. Το αγαπημένο μου σημείο είναι να αγναντεύω το απέραντο γαλάζιο στην παραλία.

Τι θα συμβουλεύατε τα νέα παιδιά που ονειρεύονται το μέλλον τους σε αυτό τον χώρο;

Δε μου αρέσει να δίνω συμβουλές, αλλά από προσωπική μου πείρα θα τους προέτρεπα να έχουν αξίες και αρχές στη ζωή τους. Να αγαπούν το θεό και την οικογένειά τους, να κάνουν όνειρα, να βάζουν στόχους και να τους κυνηγούν, να μην το βάζουν ποτέ κάτω. Να ευαισθητοποιηθούν με τον εθελοντισμό, να βγουν από τον εαυτό τους και από το δικό τους μικρόκοσμο για να δουν και τους άλλους συνανθρώπους τους. Έτσι επιτυγχάνεται η ευαισθητοποίηση η οποία φέρνει τη διάθεση για έμπρακτη αγάπη και ανιδιοτελή προσφορά. Αυτή η ανιδιοτελής προσφορά φέρνει ηθική ικανοποίηση και πληρότητα.

Ποια είναι η εικόνα που έχετε για την απόλυτη ευτυχία;

Απόλυτη ευτυχία δεν υπάρχει, υπάρχουν στιγμές ευτυχίας σε απλά καθημερινά πράγματα, όπως στη θέα του ήλιου το πρωί που ξυπνάς, στη θέα του απέραντου γαλάζιου και ενός ηλιοβασιλέματος, στο μαγείρεμα ενός ωραίου φαγητού για το τραπέζι της οικογένειας, στα μάτια και στο χαμόγελο του εγγονού μου και σε κάθε τι απλό που μου φέρνει ηρεμία, γαλήνη και χαμόγελο στην ψυχή μου.

Ποιο είναι το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό σας;

Το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό μου είναι η «ενσυναίσθηση». Προσπαθώ πραγματικά να ακούσω τον άλλο, να αισθανθώ τι πραγματικά θέλει να μου πει, τα κίνητρά του, τις επιθυμίες του και τους λόγους που συμπεριφέρεται έτσι. Έχω την ικανότητα να καταλαβαίνω και να κατανοώ τους ανθρώπους κάνοντας μια διείσδυση στην ψυχή τους.

Ποια είναι η καλύτερη συμβουλή που σας έχουν δώσει;

Να αγαπώ και λιγάκι τον εαυτό μου, όχι όλα, μόνο για τους άλλους και να κάνω οικονομία δυνάμεων για εμένα.

Σε ποιον άνθρωπο οφείλετε ένα μεγάλο ευχαριστώ;

Ένα τεράστιο ευχαριστώ οφείλω στη μητέρα μου, στην οποία οφείλω τις αξίες και τις αρχές που πήρα σαν άνθρωπος, που μου έμαθε να αγαπώ τους ανθρώπους και να προσπαθώ στη ζωή μου να παραμένω «Άνθρωπος ουσίας».

Τι θεωρείτε πιο σημαντικό στους φίλους σας;

Το ότι με αποδέχονται όπως είμαι με τα καλά μου και τα ανάποδά μου, με ακούνε και βρίσκονται δίπλα μου όταν τους έχω ανάγκη.

Τα social media επιδεινώνουν την έπαρση; Θέλω να πω ότι ένας άνθρωπος που κατασκευάζει την εικόνα του στο διαδίκτυο, αναζητά likes, followers, shares και πανηγυρίζει που έφτασε τους 3.000 διαδικτυακούς «φίλους», πόσο δυσλειτουργικός μπορεί να γίνει όταν πρέπει να αντιμετωπίσει πραγματικούς ανθρώπους και αληθινές καταστάσεις;

Στις μέρες που διανύουμε τα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης έχουν καταστεί ως ένα είδος μετρητή της εμβέλειας και της δημοτικότητας του ανθρώπου. Ο αριθμός των likes και των followers δίνει μια εντελώς προσωρινή αποδοχή και μια επιπόλαιη ενίσχυση της έπαρσης, καλλιεργώντας έναν ασυνείδητο ανταγωνισμό και ναρκισσισμό. Τα like και follow σε καμία περίπτωση όμως δε μπορούν να απεικονίσουν ή να εκφράσουν το συναισθηματικό πλούτο της ανθρώπινης ψυχής, σε σύγκριση με τις ζωντανές λέξεις και το πάθος της προσφοράς όπου υπάρχει. Τα social media μπορεί να καλλιεργούν αφενός μεν ένα φανταστικό κόσμο και ένα περιβάλλον όπου αναπτύσσονται άναρχες ή διαταραγμένες σκέψεις και συμπεριφορές, αφετέρου όμως αν υπάρχει ωριμότητα και λογική, προσφέρουν πολύτιμες ευκαιρίες καθώς και τρόπους για την κοινωνικοποίηση και την ανάπτυξη της ταυτότητας των ανθρώπων.

Ποια είναι τα γνωρίσματα ενός καλού ΕΘΕΛΟΝΤΗ;

Εθελοντής είναι αυτός που πρόθυμα διαθέτει τον εαυτό του ανιδιοτελώς, καθώς και μέρος του ελεύθερου χρόνου του, σε βοήθεια συνανθρώπων του, υπακούοντας στις αρχές του Εθελοντικού Οργανισμού που εντάσσεται. Έχει ευαίσθητες κεραίες σε ότι απασχολεί την κοινωνία, επιθυμεί να εκπαιδευτεί κατάλληλα για να μπορέσει να προσφέρει, έχει τη δυνατότητα δημιουργίας διαπροσωπικών σχέσεων και επικοινωνίας, έχει την ικανότητα συνεργασίας, έχει συνέπεια, και πίστη ότι η ανθρώπινη προσπάθεια θα φέρει αποτέλεσμα, έχει εχεμύθεια και δεν εμπλέκει το προσωπικό του περιβάλλον στην εθελοντική του δράση.

Αν μπορούσατε να αλλάξετε ένα πράγμα στον εαυτό σας, ποιο θα ήταν αυτό;

Να μη λαμβάνω σοβαρά τα ΠΑΝΤΑ.
Άλλωστε αυτά που θεωρώ εγώ αδυναμίες και ίσως θα ήθελα ορισμένα να αλλάξω συγχρόνως είναι και οι δυνάμεις μου όπως η «ευαισθησία».

Διαλέξτε πέντε λέξεις που περιγράφουν τον εαυτό σας;

Ανιδιοτελής, Αληθινή, Ευαίσθητη, Δοτική, Δυναμική,

Ποιο ταλέντο θα θέλατε να είχατε;

Θα ήθελα να είχα το φυσικό χάρισμα να απαλύνω τον πόνο των ανθρώπων με λίγες κουβέντες.