“Με συναρπάζει ο κοινός τόπος κάθε μορφής τέχνης/ζωής. Το σημείο μηδέν της δημιουργικής ανέλιξης. Με σημείο αναφοράς το κίνημα Fluxus, ονειρεύομαι συλλογικότητες και την ενοποίηση όλων των τεχνών.”
Πως και πότε ξεκινήσατε να ασχολείστε συστηματικά με τη ζωγραφική; Όταν ξύπνησα από το κώμα, μου είχαν καλύψει το ένα μάτι με γάζες. Η μύτη και όλο το δεξί πόδι σε γύψο και νάρθηκα. Ζήτησα τσιγάρα, το βιβλίο ‘The Thinking Eye’ του Paul Klee, μπλοκ, μολύβια, χρώματα και καθρέφτη. Η σχετικότητα του χρόνου, ο άγνωστος, πρωτόγνωρος και απρόσμενος πόνος, η απόγνωση και ο τρόμος κυριάρχησαν στο κρεβάτι του Προκρούστη σχεδόν καθημερινά επί 6 μήνες. Ο θάνατος και το πάθος για ζωή έγιναν οι καταλύτες της προσωπικής και ζωγραφικής μου πορείας.
Σε ποιο ρεύμα ή κίνημα θα εντάσσατε τα έργα σας; Από που αντλείτε την έμπνευση σας; Προσπαθώ να είμαι στο παρόν, έτσι δυσκολεύομαι να προσδιορίσω που ανήκω. Η έμπνευση για την τέχνη μου αντλείται από το “ελάχιστο και το πλήρες της ζωής & του χώρου”…(less ness & full ness of life & space)
Υπάρχουν προσωπικότητες ή άλλοι καλλιτέχνες που έχουν επηρεάσει το έργο σας; Δεν υπάρχει συγκεκριμένος επηρεασμός. Είναι πολλοί. Από τα βάθη της ανθρώπινης ιστορίας μέχρι και σήμερα φιλόσοφοι, καλλιτέχνες και ποιητές έχουν αφήσει και αφήνουν τα αποτυπώματά τους στη διαδικασία της ζωγραφικής μου πράξης.
Ποιά είναι η μεγαλύτερη πρόκληση που έχετε θέσει στον εαυτό σας ως καλλιτέχνης; Με συναρπάζει ο κοινός τόπος κάθε μορφής τέχνης/ζωής. Το σημείο μηδέν της δημιουργικής ανέλιξης. Με σημείο αναφοράς το κίνημα Fluxus, ονειρεύομαι συλλογικότητες και την ενοποίηση όλων των τεχνών.
Πόσο αποδεκτή είναι η Τέχνη στην Ελλάδα σήμερα και τι ρόλο καλείται να παίξει στο δημόσιο χώρο; Πάντα παράγεται και θα παράγεται τέχνη. Εις τους αιώνας. Είτε στην Ελλάδα, είτε στη Νέα Υόρκη είτε σε μια σπηλιά. Η αποδοχή ή όχι ενός έργου τέχνης είναι μια άλλη υπόθεση, τραυματική για την πλειονότητα των καλλιτεχνών αφού, ιδιαίτερα σήμερα, μέσα από τη βιομηχανία της σύγχρονης τέχνης και το βάρος της επιβίωσης, χάνεται η αλήθεια του καλλιτέχνη, γίνεται αισθητική και δεν κοινωνεί τον θεατή.
Το μανιφέστο της Λίτσας Μουσούλη για την ‘τράπεζα τέχνης’ http://trapezatehnis.blogspot.com/p/art-bank.html με εκφράζει απόλυτα.
Ποιά είναι τα μελλοντικά σας σχέδια; Να τελειώσω μια ταινία για να ταξιδέψει μαζί με την εγκατάσταση του διαδικτυακού καλλιτεχνικό/κοινωνικού πειράματος
‘Αυτοπροσωπογραφίες ή Selfies στα Χρονικά της πανδημίας’. Γήινη, σάρκα και οστά, διαρκής πόθος, η τέχνη μου να είναι και βιοπορισμός.
Μαρία Σεβαστάκη, ζωγράφος/curator. Ελεύθερος επαγγελματίας. Μέλος ΕΕΤΕ, Τράπεζα Τέχνης Ελλάδας, ULCT.
Σύντομο βιογραφικό: Sydney Αυστραλία, 1963. 1985-1990: Σπούδασε ζωγραφική και σκηνογραφία στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών Αθήνας και αποφοίτησε παμψηφεί με ΑΡΙΣΤΑ 30. Έχει διακριθεί από πολλές πανελλαδικές και διεθνείς επιτροπές ως εκπρόσωπος Ελλάδας σε συμπόσια, συνέδρια και καλλιτεχνικά ερευνητικά προγράμματα στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Έχει 16 ατομικές και 46 ομαδικές εκθέσεις και διαλέξεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Έχει εργαστεί στη εταιρεία swatch watch και σε θεατρικά σκηνικά στην Αθήνα. Τα έργα της βρίσκονται σε δημόσιους χώρους, μουσεία, πανεπιστήμια στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Μετακομίζει στην Σάμο το 1996 όπου εργάστηκε στη Δευτεροβάθμια εκπαίδευση 97/99 και στην πρωτοβάθμια για 15 μέρες, Σάμου. Από το 1998 ήταν εκπρόσωπος του ΕΕΤΕ στην Νομαρχία Σάμου. Από το 2002 μέχρι σήμερα διευθύνει εργαστήρια και πολιτιστικά δρώμενα, εκθέσεις (Εικαστικό παιχνίδι για όλους, Ροές (διεθνής έκθεση σύγχρονης τέχνης), BigBlue (διεθνής καλλιτεχνικής ομάδας) 2020 2021 Παγκόσμιος Εγκλεισμός Αυτο προσωπογραφίες.
Διαδικτυακό καλλιτεχνικό/διαδραστικό κοινωνικό πείραμα στο facegroup. https://www.facebook.com/groups/119833881394254/
Instagram/Blog: . Rommsart (@rommsart) • Φωτογραφίες και βίντεο στο Instagram
Η Μαρία συνεργάζεται με την τράπεζα τέχνης και άλλες καλλιτεχνικές ομάδες στην Ελλάδα και Τουρκία.
Email : aira9artgmail.com https://rommsart.wordpress.com https://twitter.com/rommsart