Σε ποια ηλικια ανακαλύψατε ότι θέλετε να γίνετε ηθοποιός;
Όταν πήγαινα στην 6η Δημοτικού έβλεπα μια ταινία τα ‘’Ξυπνήματα’’. Θυμάμαι ότι έτρεξα κλαίγοντας στην μητέρα μου και της είπα ‘’Μαμά αυτό θέλω να κάνω όταν μεγαλώσω’’ ‘’Τι παιδί μου’’ μου λέει γεμάτη ανησυχία ‘’Να κάνω τους ανθρώπους να νιώθουν μέσα από εμένα όπως νιώθω εγώ τώρα’’. Αυτή ήταν η πρώτη μου ανησυχία!
Ποιόν ηθοποιό – καλλιτέχνη θαυμάζετε;
Αχ είναι τόσοι πολλοί που σίγουρα θα ξεχνούσα κάποιους και θα ήταν άδικο… Σίγουρα όμως έχω επηρεαστεί και εμπνευστεί τόσο από Έλληνες όσο και από ξένους καλλιτέχνες. Δεν γίνεται να μην αναφέρω όμως τον Ρόμπερτ Ντενίρο και τον Ρόμπιν Ουίλιαμς που πρωταγωνιστούσαν στην ταινία που σας ανέφερα και ‘’ξύπνησαν’’ μέσα μου την αγάπη μου για την υποκριτική.
Θέατρο ή Κινηματογράφος τι προτιμάτε;
Το καθένα έχει την μαγεία και την γοητεία του. Με τον κινηματογράφο δυστυχώς δεν έχω ασχοληθεί πολύ, θα ήθελα όμως. Το θέατρο είναι η μεγάλη μου αγάπη… έχει άλλη ενέργεια, είναι ζωντανό, κάθε βράδυ καλείσαι να παίξεις τον ίδιο ρόλο στο ίδιο έργο με άλλο κοινό. Πόσο μαγικό και απρόοπτο μπορεί να είναι αυτό. Είναι σαν κάθε βράδυ να γεννάς ένα μωρό, να δημιουργείς ένα καινούριο κόσμο.
Τι σημαίνουν οι λέξεις καριέρα και επιτυχία για εσάς;
Επιτυχία για εμένα είναι κυρίως η αποδοχή των συναδέλφων και του κόσμου. Τώρα η καριέρα, είναι ένας δρόμος μακρύς με πολλή δουλειά, πολλή συνέπεια στις αξίες και στα πιστεύω σου, που μπορεί να μην σε οδηγήσει στην κορυφή αλλά σίγουρα θα σε φέρει κοντά.
Καλλιτέχνης γεννιέσαι ή γίνεσαι;
Δεν ξέρω να απαντήσω αν γεννιέσαι ή γίνεσαι… Σίγουρα έχεις έφεση σε κάποια πράγματα και μετά απλά πρέπει να τα καλλιεργήσεις, να ωριμάσουν και να τα αγαπήσεις.
Ποια λέξη σας εκφράζει ως καλλιτέχνης;
Ακούω και Παρατηρώ
Νιώθετε την έμπνευση πριν δημιουργήσετε;
Νιώθω την ανάγκη να εκφραστώ, να μοιραστώ την αγωνία και την χαρά κάθε ρόλου, να διαβάζω πίσω από τις λέξεις, να μάθω αυτά που δεν ξέρω, να ακούσω την ιστορία, να δανειστώ τα λόγια και να βάλω την δική μου μελωδία και φαντασία.
Πώς θα χαρακτηρίζατε τον εαυτό σας ως καλλιτέχνη;
Περίεργο και ανήσυχο.
Ποιά είναι τα μελλοντικά σας σχέδια;
Αυτή την στιγμή έχω την χαρά να σκηνοθετώ το ‘’Ένα παιδί μετράει τ’ άστρα ‘’ του Μενέλαου Λουντέμη που θα παρουσιαστεί από το ΔΗΠΕΘΕ Ιωαννίνων στις 4 Νοεμβρίου. Στη συνέχεια μαζί με τον φίλο και πολύτιμο συνεργάτη Τάσο Παπαδόπουλο ετοιμάζουμε το ‘’Ντιμπούκ’’ του Μπρούς Μάγιερς. Μια παράσταση που θα παρουσιαστεί στο θέατρο ‘’Τ’’ τέλος Ιανουαρίου. Θα είναι ένα στοίχημα γιατί πρώτη φορά θα παίζω σε μια παράσταση που θα σκηνοθετώ, και ο Τάσος θα αναλάβει και την κίνηση μας. Οι δυο μας επί σκηνής λοιπόν. Τα σκηνικά της παράστασης θα τα επιμεληθεί η εξαιρετική σκηνογράφος και φίλη Ευαγγελία Κιρκινέ.
Σύντομο βιογραφικό σημείωμα.
Η Μαίρη Ανδρέου γεννήθηκε στην Αθήνα. Είναι απόφοιτος της Ανώτερης Σχολής Δραματικής Τέχνης «Αθηναϊκή Σκηνή» και του τμήματος Marketing Management του Αμερικάνικου Κολεγίου. Τα τελευταία δέκα χρόνια ζει και δραστηριοποιείται στη Θεσσαλονίκη.
Ως ηθοποιός έχει συμμετάσχει, μεταξύ άλλων, σε παραστάσεις του ΚΘΒΕ, του ΔΗΠΕΘΕ Κοζάνης καθώς και στο ελεύθερο θέατρο. Έχει συνεργαστεί με τους σκηνοθέτες: Ν. Χαραλάμπους, Ένκε Φεζολλάρι, Λ. Γιοβανίδη, Φ. Σπύρο, Β. Νικολαΐδη, Γ. Ρήγα , Σ. Χατζηαδαμίδη και Ε. Δημοπούλου.
Τα τελευταία χρόνια έχει σκηνοθετήσει τις παραστάσεις «Η ιστορία του γάτου που έμαθε σε έναν γλάρο να πετάει» του Luis Sepulveda, “Sad” μια σύνθεση της “Βρωμιάς” του Robert Schneider και του ποιήματος του Αζιζ Νεσίν “Σώπα μη μιλάς”, « Ματωμένος Γάμος» του F.G. Lorca και «Βρωμιά» του Robert Schneider.
Αυτήν την περίοδο βρίσκεται σε πρόβες για τις παραστάσεις «Ένα παιδί μετράει τ’ άστρα» του Μενέλαου Λουντέμη (Παιδική σκηνή ΔΗΠΕΘΕ Ιωαννίνων) και το «Dybbuk» του Bruce Myers (Θέατρο Τ) που θα παρουσιαστούν την τρέχουσα σεζόν.
