“Περιμένω να ανέβουν οι τρεις παραστάσεις που συμμετέχω και που μας έχει σταματήσει η πανδημία: Αngels in America σε σκηνοθεσία Βαγγέλη Παπαδάκη, Strangers on a train/Οι άγνωστοι του τρένου σε σκηνοθεσία Ανδρονίκης Αβδελιώτη και το «Της πατρίδας μου η σημαία έχει χρώμα γαλανό» σε σκηνοθεσία Ρέινας Εσκενάζη.”
Από πότε ξεκινήσατε να ασχολείστε με την τέχνη; Με την τέχνη της υποκριτικής άρχισα να ασχολούμαι στα 18, σε ένα εργαστήριο θεάτρου στη Θεσσαλονίκη, όταν πήγα να σπουδάσω Φυσικοθεραπεία. Το επόμενο βήμα ήταν στα 21 όπου ξεκίνησα να σπουδάζω σε δραματική σχολή στην Αθήνα. Αλλά με την ευρεία έννοια «τέχνη», είχα στενή επαφή από μικρό παιδί. Σε εργαστήριο εικαστικών στα Χανιά και έπειτα στα 8 με την μουσική. Αρχικά με alte corno (πνευστό μουσικό όργανο), στα 12 πιάνο, θεωρητικά της μουσικής και τραγούδι. Στα 16 ήρθε και το ραδιόφωνο και ολοκληρώθηκε ο κύκλος μέχρι να φύγω από την Κρήτη.
Ποιόν ηθοποιό – καλλιτέχνη θαυμάζετε; Ποτέ δεν θαύμαζα κάποιον ηθοποιό-καλλιτέχνη. Δεν θαυμάζω έναν συγκεκριμένο καλλιτέχνη αλλά θαυμάζω πολλές ιδιαίτερες στιγμές καλλιτεχνών.
Τι σημαίνουν οι λέξεις καριέρα – επιτυχία για εσάς; Καριέρα για εμένα σημαίνει η πορεία και ο δρόμος του καθενός. Η πορεία μπορεί να είναι ανοδική, καθοδική, σταθερή, σταθερά ανοδική ή σταθερά καθοδική. Ο δρόμος είναι ο εύκολος, ο δύσκολος ή με τ’ εμποδίων. Διαλέγεις και παίρνεις… Επιτυχία είναι η αποδοχή του έργου που παρουσιάζεις αποσπώντας θετικές κριτικές και το θαυμασμό του κοινού για το αποτέλεσμα.
Καλλιτέχνης γεννιέται κανείς ή γίνεται; Σίγουρα γεννιέται αλλά θέλει και γόνιμο έδαφος για να ανθίσει ο καλλιτέχνης, δηλαδή το κατάλληλο περιβάλλον.
Ποιά λέξη σας εκφράζει ως καλλιτέχνη; Παρατήρηση.
Νοιώθετε την «έμπνευση» πριν δημιουργήσετε; Νιώθω την εκάστοτε περίοδο είτε από τα ερεθίσματα που έχω δεχτεί είτε από κάτι που με έχει ιδιαίτερα προβληματίσει. Αν δεν το εκτονώσω θα σκάσω σα χύτρα. Άρα πρέπει να ανοίξω την βαλβίδα και να εκτονωθώ είτε παίζοντας, είτε γράφοντας, ζωγραφίζοντας ή και σκηνοθετώντας.
Πώς θα χαρακτηρίζατε τον εαυτό σας ως Καλλιτέχνη; Συγκεντρωτικό, οραματιστή, πολύπλευρο. Όλα έχουν θετικό πρόσημο… καθόλου τυχαίο.(γέλια)
Ποιά είναι τα μελλοντικά σας σχέδια; Θέλω σύντομα να ανέβει ένας θεατρικός μονόλογος που έχω γράψει και θα σκηνοθετήσω «η στέρνα της Ρηνιώς».
Θα ήθελα φυσικά να έρθει και ένας καλός ρόλος στην τηλεόραση, που δεν το έχω δοκιμάσει ακόμα και μια υπέροχη ταινία. Θέλω πολλά? (γέλια)
Αν θα έπρεπε να χαρακτηρίσετε με μια φράση την υποκριτική αλλά και γενικότερα το θέατρο ποια θα διαλέγατε; Μαγική η εξερεύνηση των ανθρώπινων σχέσεων και της ανθρώπινης ψυχολογίας!
Πιστεύετε πως δίνονται ευκαιρίες στους νέους καλλιτέχνες να αναδείξουν το ταλέντο τους ή μήπως υπάρχει μια μόνιμη τάση ανακύκλωσης προσώπων και χαρακτήρων; Έρχονται πολύ σπάνια οι ευκαιρίες, αν έρθουν ποτέ. Είναι θέμα προσωπικών επιλογών αλλά και τύχης! Η τάση ανακύκλωσης υπήρχε από πάντα. Είναι αυτή που μας κάνει να αποστρεφόμαστε τα εγχώρια καλλιτεχνικά προϊόντα.
Στο θέατρο που σας βρίσκουμε; Περιμένω να ανέβουν οι τρεις παραστάσεις που συμμετέχω και που μας έχει σταματήσει η πανδημία: Αngels in America σε σκηνοθεσία Βαγγέλη Παπαδάκη, Strangers on a train/Οι άγνωστοι του τρένου σε σκηνοθεσία Ανδρονίκης Αβδελιώτη και το «Της πατρίδας μου η σημαία έχει χρώμα γαλανό» σε σκηνοθεσία Ρέινας Εσκενάζη.
Ποιο μήνυμα θα θέλατε να στείλετε στους αναγνώστες του polismagazino; Ψυχραιμία και υπομονή …όλα θα είναι πολύ καλύτερα στην μετά – covid περίοδο. Ζούμε στιγμές τεράστιων αλλαγών και ανακατατάξεων. Να είμαστε αισιόδοξοι!
