Σε ποιά ηλικία ανακαλύψατε ότι θέλετε να γίνετε ηθοποιός;
Νομίζω ότι το ήθελα από την ηλικία των 11-12 ετών, όταν έστηνα παραστάσεις στο σπίτι μου με τα playmobil.
Ακούγεται κάπως κλισέ, αλλά αυτή είναι η αλήθεια. Ωστόσο η ζωή έχει πολλές ανατροπές και ρήξεις και εξελίξεις και τελικά συνειδητά το αποφάσισα στα 38
όταν δηλαδή άρχισα τα μαθήματα υποκριτικής και θεάτρου, αμέσως μετά τη συμμετοχή μου σε μια ταινία μικρού μήκους.
Βέβαια δόθηκε η αφορμή και ο χρόνος καθώς είχε διακοπεί για 3-4 μήνες , σύμφωνα με τον ισχύοντα νόμο, η σύμβαση μου με την ΕΤ3, όπου εργαζόμουνα ως παρουσιαστής-δημοσιογράφος.
Ποιόν ηθοποιό – καλλιτέχνη θαυμάζετε;
Δεν είναι ένας ή μία, είναι πολλοί. Ξεχωρίζω τη δασκάλα μου στην υποκριτική που με έβγαλε στο θέατρο, την Αθηνά Παππά, γιατί αποδομεί και αναδομεί το ρόλο της με τρόπο ευέλικτο.
Θαυμάζω όμως πολύ το Μάικλ Φασμπέντερ γιατί ακόμη και εντελώς γυμνός να εμφανιστεί σε μία κινηματογραφική σκηνή, κυριαρχεί η ερμηνεία του.
Και βέβαια η ερμηνευτική περίπτωση του Θέμη Πάνου, που πρωτοανακάλυψα στην ταινία Miss Violence, με απασχολεί. Αλλά είναι πολλές και πολλοί, και ζώντες και νεκροί.
Tι να πω για τη Meryl Streep που είναι ένα κινητό ζωντανό μάθημα υποκριτικής κάθε φορά που παίζει…
Θέατρο ή κινηματογράφος τι προτιμάτε;
Αγαπώ και τα δύο εξίσου. Το Θέατρο είναι τόσο ζωντανό και είναι εκεί μπροστά σου. Έχεις άμεση επαφή με το χωροχρόνο και το κοινό.
Στον κινηματογράφο όμως λατρεύω το “παραμύθι” που υπάρχει, ότι αυτό που ζεις εσύ στα γυρίσματα ρεαλιστικά ας πούμε, ο κόσμος το βλέπει σε άλλη μορφή χωρίς να ξέρει πως αυτή η μορφή έφτασε στην τελική της προβολή.
Τι σημαίνουν οι λέξεις καριέρα – επιτυχία για εσάς;
Εκείνο που ξέρω είναι ότι επιθυμώ να εξελίσσομαι διαρκώς και να δίνω τροφή συζήτησης στον κόσμο που με βλέπει μέσα από τους ρόλους και τις ερμηνείες μου. Και αυτό δεν είναι εύκολο. Θέλει δουλειά και δουλειά και δουλειά.
Αγαπώ όμως πολύ αυτό που κάνω, ακόμη και όταν κάνω λάθη, μικρά ή μεγάλα.
Καλλιτέχνης γεννιέται κανείς ή γίνεται;
Θα το πιστέψετε ότι δεν έχω απάντηση; Και δε με απασχόλησε επί της ουσίας ποτέ αυτό το ερώτημα. Πιθανολογώ ότι κάπως γεννιέσαι αλλά και γίνεσαι μέσα από τη δουλειά και την εξέλιξη ή και την ίδια τη ζωή εάν στο προκαλέσει στην πορεία.
Ποιά λέξη σας εκφράζει ως καλλιτέχνη;
Η λέξη “σχέδιο” ή “σχέδια” , που ίσως ακούγεται αρχιτεκτονική και αυστηρή, αλλά εμπεριέχει τις λέξεις ιδέα, όνειρο, όραμα, δημιουργία, δουλειά, πορεία, εξέλιξη και πρωτίστως έκφραση. Ίσως η λέξη έκφραση σε συνδυασμό με τη λέξη “σχεδιασμός” να με εκφράζει ακόμη καλύτερα. Ή μπορεί τελικά να με εκφράζει η “έκφραση”.
Νοιώθετε την «έμπνευση» πριν δημιουργήσετε;
Κατά κάποιον τρόπο τη νιώθω. Νιώθω αυτό το “σκίρτημα” που με ξεσηκώνει…
Πώς θα χαρακτηρίζατε τον εαυτό σας ως Καλλιτέχνη;
Χε χε χε αχαρακτήριστο… Ας με χαρακτηρίσουν οι άλλοι καλλιτέχνες και το κοινό. Ειλικρινά αυτό που μπορώ να σας πω είναι ότι είμαι αυτός που είμαι και κάνω ότι αγαπώ ή αγαπώ ότι κάνω.
Ποιά είναι τα μελλοντικά σας σχέδια;
Η επανάληψη του “Ηρακλή Πουαρό στο Orient Express” στην αυθεντική τραπεζαρία -βαγόνι του θρυλικού τρένου στο Σιδηροδρομικό Μουσείο Θεσσαλονίκης.
Προσανατολιζόμαστε σε μία επανάληψη παραστάσεων την ερχόμενη άνοιξη μετά το περυσινό sold out.
Κάπου ενδιάμεσα ελπίζω να προλάβουμε να παρουσιάσουμε μια performance εμπνευσμένη από τα παπούτσια στο νεότευκτο Μουσείο Παπουτσιών της Θεσσαλονίκης.
Κι εκτός απροόπτου να παρουσιάσουμε το Μάιο του 2020 την παράσταση “Τορωναίος: Μια ανθρώπινη ιστορία”.
Κινηματογραφικά επαναπρογραμματίζουμε και επανασχεδιάζουμε τα γυρίσματα για την ταινία μεγάλου μήκους ” A Swim Across” που θα γυριστεί στον Τορωναίο Κόλπο και τη Νικήτη στη Χαλκιδική.
Επίσης για δεύτερη χρονιά αυτή τη φορά στο θέατρο Αλκμήνη της Αθήνας ανεβαίνει από τις 16 Οκτωβρίου και κάθε Τετάρτη η παράσταση ΤΙ ΜΕ ΚΟΙΤΑΣ ΕΤΣΙ σε κείμενο Κωνσταντίνου Ρόδη και δικό μου και σκηνοθεσία του πρώτου με την Αθήνα Παππά.
Βιογραφικό.
Γεννήθηκε στις 3 Ιουλίου του 1970 στη Θεσσαλονίκη και μεγάλωσε στην ανατολική πλευρά της πόλης.
Σε ηλικία 7 ετών κέρδισε το Β’ Βραβείο στον Πανελλήνιο Διαγωνισμό Παιδικής Ζωγραφικής με θέμα το Διάστημα που διοργάνωνε ο Αθλητικός Μορφωτικός Όμιλος «Γαλαξίας».
Στα 12 του, ως κατασκηνωτής της Χ.Α.Ν.Θ. διακρίθηκε στους ετήσιους αγώνες στίβου που διοργάνωνε στον Αη Γιάννη του Πηλίου.
Εκείνη την περίοδο ξεκίνησε ένας τετραετής κύκλος μαθημάτων κιθάρας, σολφέζ και φωνητικής σε ωδείο της πόλης.
Αν και από τα 11-12 του, την εποχή που έστηνε παραστάσεις σπίτι του με playmobil ανακάλυψε πως ήθελε να γίνει ηθοποιός, αρχικά σπούδασε δημοσιογραφία και μέσα μαζικής ενημέρωσης.
Από το 1991 μέχρι το 2010 εργάστηκε στο ραδιόφωνο ΑΝΤ1 Θεσσαλονίκης και Αθήνας, στην εφημερίδα ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ και στην τηλεόραση της ΕΤ3.
Ενώ είχε και μία μικρής διάρκειας συνεργασία με περιοδικά, τοπικές εφημερίδες και την τηλεόραση του STAR.
Σε ένα από τα χρονικά κενά των συμβάσεων του με την Ε.Τ.3 άρχισε να παρακολουθεί μαθήματα υποκριτικής και live art theater στο acting studio «ΣΥΝ ΑΘΗΝΑ» της Αθηνάς Παππά που τον έβγαλε τελικά στο θέατρο.
Η παράσταση που έγραψε και σκηνοθέτησε η Αθηνά Παππά με τίτλο «Πεινάει Κανείς», αρχικά στο OFF OFF FESTIVAL του Επί Κολωνώ και στη συνέχεια ως πλήρης επαγγελματική παραγωγή στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης λειτούργησε καταλυτικά και τον έμπασε στο χώρο.
Η παράσταση αυτή του έδωσε την ευκαιρία να γνωρίσει καλά και εν τέλει να γίνει καλλιτεχνικό δίδυμο με τον Κωνσταντίνο Ρόδη,αλλά και να γνωρίσει τον ίδιο, το μεγάλο δημιουργό Μιχάλη Κακογιάννη.
Η συνέχεια είχε τη συγγραφή σεναρίων για τον κινηματογράφο και την τηλεόραση από κοινού με τον Κωνσταντίνο Ρόδη που δεν τελεσφόρησαν στην πράξη λόγω κρίσης.
Το 2012-2013 έγραψαν και παρουσίασαν την παρωδία «SEX & THE VILLAGE» ( Χριστίνα Θωμαίδου, Κωνσταντίνα Τάτση, Λουκία Φραντζίκου),ως ελληνική απάντηση στη δημοφιλή σειρά «SEX & THE CITY», ενώ έστησαν την εμπνευσμένη από το καλλιτεχνικό έργο του Πέδρο Αλμοδόβαρ performance «ΓΥΡΝΑ ΠΙΣΩ …ΣΤΑ ΨΗΛΑ ΤΑΚΟΥΝΙΑ».
Τους δόθηκε μάλιστα η ευκαιρία μάλιστα μέσω video art που έπαιζε στον προτζέκτορα να συνεργαστούν με τη Νέλλη Γκίνη, τη Φωτεινή Ντεμίρη , τη Μίνα Ορφανού και την Παρθένα Χοροζίδου.
Με τη Νέλλη Γκίνη , όμως, ήταν μόνο η αρχή , καθώς το 2013-2014 συμπρωταγωνίστησαν στην παράσταση «MEA CULPA» στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης και το Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης σε κείμενο του Κωνσταντίνου Ρόδη και σκηνοθεσία του ιδίου του Ρόδη και δική του.
Την επόμενη σεζόν αντέστρεψαν τους ρόλους με τη δασκάλα τους , Αθηνά Παππά. Σε κείμενο και σκηνοθεσία δική τους, η Αθηνά πρωταγωνίστησε και συγκλόνισε με την ερμηνεία της, στη μαύρη κωμωδία «Η ΜΑΓΕΜΕΝΗ ΒΑΣΙΛΟΠΟΥΛΑ» στο Θέατρο Φλέμιγκ και το Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης.
Η παράσταση αυτή τροποποιημένη σε κείμενο δικό τους , αλλά σκηνοθεσία του Κωνσταντίνου Ρόδη , επέστρεψε πέρυσι και φέτος με τον τίτλο «ΤΙ ΜΕ ΚΟΙΤΑΣ ΕΤΣΙ» , αρχικά στο Θέατρο Έαρ Βικτώρια της Αθήνας και το ΔΗΠΕΘΕ Κοζάνης και φέτος στο Θέατρο Αλκμήνη στην Αθήνα.
Κάπου ανάμεσα στις δύο εκδοχές της παράστασης, την άνοιξη του 2015 συμμετείχε στα γυρίσματα της πολλά υποσχόμενης και ανολοκλήρωτης σειράς του Γιώργου Καπουτζίδη «Εθνική Ελλάδος».
Μικρός ρόλος ο Πρόεδρος της Σλοβακικής ομοσπονδίας κέργλιγκ, αλλά είχε το κάτι του….
Το 2016 έκανε το σκηνοθετικό του σόλο ντεμπούτο με τους «Ναυαγοσώστες» του Παπαδιαμάντη στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης, όπου είχε τη χαρά να συνεργαστεί με τους συνκολυμβητές του από το Δημοτικό Κολυμβητήριο Καλαμαριάς και την ομάδα τους «SWIM OR DIE» , αλλά και με τον προπονητή τους , που είχε το ρόλο του χορογράφου, Νικόλα Ρεπανά.
Την ίδια περίοδο συμμετείχε με ρόλο γκεστ στην ταινία του Βασίλη Τσικάρα «Έξοδος 1826». Επειδή υποδυόταν τον έφιππο Αυστριακό διπλωμάτη έπρεπε να κάνει μαθήματα ιππασίας και να μιλήσει Γερμανικά. Την ίδια χρονιά κολύμπησε ως μαραθωνοκολυμβητής στο διάπλου του Τορωναίου τερματίζοντας μετά από 9 ώρες και 49 λεπτά και γράφοντας ιστορία ως ο πρώτος ηθοποιός που το έκανε αυτό στην Ελλάδα. Στο τέλος του 2016 και την αρχή του 2017 επιμελήθηκε καλλιτεχνικά και φωτογραφήθηκε αντίστοιχα για τη φωτογραφική καμπάνια «ΓΥΜΝΟ ΓΕΥΜΑ» (εκδοχή Θεσσαλονίκης και Αθήνας).
Την ίδια χρονιά (2017) μπήκε στη ζωή του, το Θέατρο του Άλλοτε και η Βαρβάρα Δουμανίδου. Αρχικά με τον αγαπημένο του ever ρόλο, το Χάρο στον Κάτω Κόσμο και μετά με το Ντόρη στα Κόκκινα Φανάρια.
To 2018 γεύτηκε μία εντελώς διαφορετική εμπειρία. Να υποδυθεί τον Captain Hurt στο teaser του «Cosmos 05: Death in Space» για τα δωμάτια απόδρασης του Escapepolis στην Αθήνα. Χάρη στην ομάδα «Rocketfilm Productions» με επικεφαλής τη Ζωρζέτ Μομπάρακ και χάρη στους Γιάννη Νατσούλη και Γιώργο Ρήγα του Escapepolis έζησε στιγμές Ελληνικού Sci-Fi.
Τους έριξεμάλιστα την ιδέα, εάν κάτι τέτοιο είναι εφικτό, και η αλήθεια είναι πως θα ήθελα πολύ να γίνει πραγματικότητα, να μετεξελιχθεί αυτό όλο το concept σε ταινία μεγάλου μήκους.
Την περασμένη άνοιξη σκηνοθέτησε και υποδύθηκε τον “Ηρακλή Πουαρό στο Orient Express” μία παράσταση με sold out και β΄βραβείο κοινού στα θεατρικά βραβεία Θεσσαλονίκης από την Κουλτουρόσουπα.
Έχει επίσης συμμετάσχει στην ταινία μεγάλου μήκους Ρωσοαρμένικης παραγωγής “ Ο Άρμεν κι εγώ” και στη μικρού το “Προτελευταίο πάρτι” των αδελφών Βρακά.
Επίσης στην ταινία μεγάλου μήκους του Κωνσταντίνου Στάθη “ Η ανέφικτη ενότητα” και σε πολλές μικρού μήκους την περίοδο 2009-2018, ανάμεσά τους και στο animation του Δημήτρη Γιουζέπα “A Thin City”.
Είναι ερασιτέχνης μαραθωνοκολυμβητής, μαραθωνοδρόμος και διαθλητής, ενώ είναι μέλος του Δ.Σ. του συλλόγου “Ελληνική Μαραθώνια Κολύμβηση”.
Y.Γ. Σε πολλούς οφείλω πολλά και άλλα τόσα. Αλλά θα σταθώ στον προπονητή μου,Νικόλα Ρεπανά. Γιατί η παρουσία του στη ζωή μου, ενεργοποίησε δυνάμεις και καταστάσεις που με πήγαν αλλού, τόσο στη δουλειά μου, όσο και στη ζωή μου. Ο Ρεπανάς μας εμπνέει μας εμψυχώνει μας προτρέπει. Και για αυτό αν οφείλω στον πατέρα μου,το ζην, στο δάσκαλό μου, Νικόλα Ρεπανά, οφείλω το ευ ζην.
