Γράφει ο Νίκος Μουρατίδης
Κι’ όμως αυτό το αγαπημένο αυτοκίνητο το παρήγγειλε ο Αδόλφος Χίτλερ. «Θέλω ένα αυτοκίνητο που να μεταφέρει άνετα μια πενταμελή οικογένεια, να καταναλώνει λιγότερα από 6 λίτρα ανά 100 χιλιόμετρα, να είναι απλό στη συντήρηση και να μην κοστίζει πάνω από 30 βδομαδιάτικα ενός εργάτη του Τρίτου Ράιχ. Και το θέλω χθες!» Είπε… κι’ έγινε.
Την εποχή που ο Αδόλφος Χίτλερ κατέθετε το όραμά του για ένα λαϊκό αυτοκίνητο στον Αυστριακό κατασκευαστή Ferdinand Porsche, οραματιζόταν μια Ευρώπη γεμάτη Volkswagen κάτω από τη σιδηρά πυγμή του. Στο δεύτερο σκέλος απέτυχε οικτρά.
Με μια διάρκεια παραγωγής 65 ετών – από το 1938 έως το 2003 – και περισσότερα από 21 εκατομμύρια «σκαθάρια» όμως, θα πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι στο πρώτο σκέλος πέτυχε απόλυτα.
Κανένα αυτοκίνητο δεν τιμήθηκε με τόσες πρωτιές όσο το «Vollkwagen Type 1» (γνωστό και σαν: «Kafer», «Beetle», «Σκαραβαίος», «Χελώνα», «Κατσαριδάκι»).
Το εμβληματικό αυτοκίνητο της μεταπολεμικής γενιάς των Baby Boomers ήταν τόσο καινοτόμο (αερόψυκτο, οπισθοκίνητο, με τετρακύλινδρο μοτέρ τύπου boxer τοποθετημένο πίσω), που έζησε μέχρι την πρώτη δεκαετία του millennium – και όχι μόνο για νοσταλγικούς λόγους.
Όσο για το design τι να πει κανείς; Η ιδιοφυΐα του Ferdinand Porsche το έκαναν ένα από τα ελάχιστα οχήματα που ξέφυγαν από τις γραμμές που επέβαλλε η τρέχουσα βιομηχανική τεχνογνωσία της εποχής.
Η πλάκα είναι πως, όταν η Γερμανία συνθηκολόγησε, οι…
H συνέχεια εδώ
