Ο Ιωάννης Κοντέλλης, Ηθοποιός / Βαρύτονος, απαντάει στις ερωτήσεις του polismagazino.gr
“Οι αγκαλιές, η ανθρώπινη επαφή δια ζώσης μέσω ενός αγγίγματος, μια χειραψία ως ένδειξη πλέον εμπιστοσύνης μου λείπουν ειλικρινά.”
Εγκλεισμός στο σπίτι. Πως διαχειρίζεστε το χρόνο σας; Ποια συναισθήματα σας διακατέχουν; Παρότι αρχικά τρόμαξα, προσπάθησα να επικεντρωθώ στα θετικά. Μετά από ένα συνεχές καλλιτεχνικό τρέξιμο ετών, είχα ανάγκη από λίγη ξεκούραση. Εκμεταλλεύτηκα αυτήν την ευκαιρία με σύνεση θέλω να πιστεύω, ψάχνοντας παράλληλα τρόπους να παραμείνω δημιουργικός. Επιπρόσθετα, αφού ο ποιοτικός χρόνος ισορρόπησε με τον ποσοτικό, εστίασα στη μελέτη και την επικοινωνία με αγαπημένους φίλους και συγγενείς. Είμαι τυχερός που στην καθημερινότητά μου έχω το θάρρος να επιλέγω συναναστροφή που επικοδομεί και ενθαρρύνει αμφίδρομα. Εφόσον ζούμε στην εποχή της τεχνολογίας, η απόσταση δεν είναι εμπόδιο όταν κάποιος θέλει να σε δει ή να σου μιλήσει. Έτσι λοιπόν η ευγνωμοσύνη και η αγαλλίαση αντικατέστησαν άμεσα την ανησυχία και το άγχος. Ο χειρότερος εγκλεισμός για εμένα είναι η εσωστρέφεια.
Ακούμε συνεχώς για Βία. Ενδοοικογενειακή, εργασιακή, αθλητική, καλλιτεχνική… Εντυπωσιάζεστε από το συμβάν ή από τους πρωταγωνιστές; Εσείς έχετε υποστεί κάποια μορφή βίας; Ζώντας σε μια περίοδο χρόνου όπου αρκετοί άνθρωποι αγαπούν μόνο τον εαυτό τους και τις απολαύσεις, χωρίς εγκράτεια, που είναι άστοργοι και άγριοι από επιλογή, εντυπωσιάζομαι από τις φωτεινές εξαιρέσεις. Εντυπωσιάζομαι από αλτρουιστές και γεγονότα ανιδιοτελούς αγάπης που εκτιμώ και θέλω να μιμούμαι ακόμα και σε μικρότερα ζητήματα. Δυστυχώς όλοι μας σε έναν βαθμό έχουμε υποστεί βία, έστω λεκτική, από μια απερίσκεπτη έκφραση, ένα ρατσιστικό σχόλιο ή μια βωμολοχία. Κανείς μας όμως δε θέλει να είναι θύμα. Ιδανικά ούτε θύτης. Από τη μεριά μου δεν επιθυμώ ούτε καν εν αγνοία μου να είμαι θύτης. Θέλω να σέβομαι τον τρόπο σκέψης του διπλανού μου, είτε γνωστού είτε αγνώστου, κι ας διαφωνώ. Να μην είμαι εύθικτος αλλά να αναπτύσσω ενσυναίσθηση. Τέτοια στάση θεωρώ πως λύνει και μεγαλύτερα προβλήματα.
Πιστεύετε στην αποτελεσματικότητα του εμβολίου; Θα εμβολιαστείτε όταν έρθει η ώρα; Η αποτελεσματικότητα του εμβολίου θα φανεί στο πέρασμα του χρόνου. Δεν είμαι ειδικός επί του θέματος. Σαφώς δεν θέλω επουδενί να νοσήσει κάποιος εξαιτίας μου, γι’ αυτό και είμαι πολύ προσεκτικός. Επειδή όμως η ιατρική περίθαλψη είναι ζήτημα προσωπικής επιλογής και δεν έχω αποφασίσει ακόμα, δεν έχω να σας πω κάτι προς το παρόν.
Έχετε στερηθεί κάτι από τον εγκλεισμό σας στο σπίτι και εαν ναι, πως το αντιμετωπίσατε; Οι αγκαλιές, η ανθρώπινη επαφή δια ζώσης μέσω ενός αγγίγματος, μια χειραψία ως ένδειξη πλέον εμπιστοσύνης μού λείπουν ειλικρινά. Ωστόσο νομίζω πως στην παρούσα φάση δεν υπάρχει ουσιαστικός τρόπος αντιμετώπισης. Απλά εξασκώ την ιδιότητα της υπομονής… (γέλιο)
Τηλεργασία και Αναστολή εργασιακών συμβάσεων. Τι πιστεύετε ότι θα συμβεί την επόμενη ημέρα του απεγκλωβισμού μας στον εργασιακό χώρο; Μακάρι να γνώριζα… Ίσως υπάρξει ανάγκη για επαναπροσδιορισμό. Ίσως η ρευστότητα της έννοιας τέχνη να οδηγήσει σε μια νέα γλώσσα πολιτισμού. Απελευθέρωση ίσον εξωτερίκευση; Θα δείξει. Σύμφωνα με τον Gombrich βέβαια “δεν υπάρχει Τέχνη (με «Τ» κεφαλαίο) παρά μόνο καλλιτέχνες”. Και προφανώς ο ανθρώπινος παράγοντας θα επιβληθεί στην επόμενη μέρα. Κι αν αυτό οδηγήσει σε μια ψευδαίσθηση ειρήνης και ασφάλειας, πολύ φοβάμαι ότι από χωμάτινα χέρια θα είναι ακριβώς αυτό – ψευδαίσθηση. Εγώ θα συνεχίσω να αγαπώ, να πιστεύω και να ελπίζω…!
