Photo by Δημήτρης Παπαδάτος
Η Ηθοποιός Ιωάννα Αγγελίδη, απαντάει στις ερωτήσεις της δημοσιογραφικής ομάδας του polismagazino.gr
“Έχω στερηθεί την ανθρώπινη επαφή, την εργασία μου, σημαντικό μέρος της καλλιτεχνικής μου έκφρασης και των οικονομικών μου απολαβών, τις βραδινές εξόδους, τα ταξίδια, την ηρεμία, την ανεμελιά μου.”
Εγκλεισμός στο σπίτι. Πώς διαχειρίζεστε τον χρόνο σας; Ποιά συναισθήματα, σας διακατέχουν; Είμαι άνθρωπος αισιόδοξος. Όταν ανακοινώθηκε η πρώτη καραντίνα, πειθάρχησα στα μέτρα όπως απαιτούσε η περίσταση και με την ελπίδα ότι σύντομα θα υπάρξει φως στο τούνελ. Από τότε πέρασε τελικά ένας χρόνος. Ένας χρόνος κατα τον οποίο στοχοποιείται η ατομική ευθύνη ενώ η κρατική ευθύνη συνήθως περνάει στα ψιλά γράμματα ή αποσιωπείται. Μέτρα ακορντεόν συχνά ακούγονται σαν το κράτος να παίζει το ξεκούρδιστο βιολί του. Η εξουσία μας κουνά το δάχτυλο, καλώντας μας να είμαστε πολίτες “έξυπνοι”, υπεύθυνοι, ενώ η ίδια, “ανέμελη”, δίνει πολλές φορές πρώτη το αντίθετο παράδειγμα, πέφτει σε αντιφάσεις και ανακρίβειες, προκαλώντας σύγχυση και αφερεγγυότητα. Χρησιμοποιεί υπέρμετρη αστυνομική βία και καταστολή για να ανακτήσει τον έλεγχο, τη στιγμή που τα μέτρα για τη δημόσια Υγεία, την Παιδεία, τον Πολιτισμό και την Οικονομία αποδεικνύονται ελλιπή και μεταλάσσονται διαρκώς. Τα συναισθήματά μου που υπερτερούν λοιπόν αυτές τις μέρες είναι κούραση, ανησυχία, προβληματισμός, αγανάκτιση. Διαχειρίζομαι το χρόνο μου έτσι ώστε να ασκούμαι συστηματικά, να κάνω ποδήλατο, να συμπορεύομαι με φίλους και φίλες, να ενημερώνομαι για τις εξελίξεις, να μελετώ, να διαβάζω.
Ακούμε συνεχώς για βία. Ενδοοικογενειακή, εργασιακή, αθλητική, καλλιτεχνική… Εντυπωσιάζεστε από το συμβάν ή από τους πρωταγωνιστές; Εσείς έχετε υποστεί κάποια μορφή βίας; Με σοκάρει η βία και η κακοποίηση, αρνούμαι να την αποδεχτώ ως δεδομένη και αντιστέκομαι όσο μπορώ, είτε συμβαίνει σε μενα είτε σε άλλους, στο βαθμό τουλάχιστον που την αναγνωρίζω και τη συνειδητοποιώ. Διότι η βία μπορεί να είναι ύπουλη, εξαιρετικά εθιστική, να ασκείται από πρόσωπα υπεράνω υποψίας, υπάρχει γύρω μας παντού και τροφοδοτείται από τους ίδιους τους θεσμούς και το πατριαρχικό κοινωνικό σύστημα. Έχω υποστεί παρενόχληση επανειλημμένα, ως παιδί, ως έφηβη, ως ενήλικη, σε διαφορετικές εκδοχές, λιγότερο ή περισσότερο επώδυνες. Κάνω και έκανα πολλή δουλειά με τον εαυτό μου για να συνειδητοποιήσω τι έχει συμβεί, να μπορέσω να το διαχειριστώ και να υψώσω ανάστημα. Θαυμάζω και στέκομαι δίπλα στους ανθρώπους που βρήκαν το σθένος να μιλήσουν για τις ιστορίες τους ανοιχτά. Μπροστά σ’ αυτές οι δικές μου ωχριούν.
Πιστεύετε στην αποτελεσματικότητα του εμβολίου; Θα εμβολιαστείτε όταν έρθει η ώρα; Εύχομαι η επιστήμη και οι φαρμακευτικές εταιρείες να έχουν κάνει το καλύτερο δυνατό στην προκειμένη περίπτωση. Θα συμβουλευτώ τον γιατρό μου και θα ακολουθήσω τη συμβουλή του.
Έχετε στερηθεί κάτι από τον εγκλεισμό σας στο σπίτι και εαν ναι, πώς το αντιμετωπίσατε; Έχω στερηθεί την ανθρώπινη επαφή, την εργασία μου, σημαντικό μέρος της καλλιτεχνικής μου έκφρασης και των οικονομικών μου απολαβών, τις βραδινές εξόδους, τα ταξίδια, την ηρεμία, την ανεμελιά μου. Επιστρατεύω ό,τι υπομονή μου έχει απομείνει για να οργανώνω την καθημερινότητά μου βρίσκοντας εναλλακτικούς τρόπους ώστε να παραμένω σε εγρήγορση.
Τηλεργασία και αναστολή εργασιακών συμβάσεων. Τί πιστεύετε ότι θα συμβεί την επόμενη ημέρα του απεγκλωβισμού μας στον εργασιακό χώρο; Υποθέτω ότι η πολυπόθητη “κανονικότητα” θα υπακούει σε άλλους εργασιακούς κανόνες απ’αυτούς που ξέραμε πριν την καραντίνα. Φοβάμαι ότι η ανεργία θα πολλαπασιαστεί και οι συνθήκες εργασίας θα είναι ακόμα πιο σκληρές απ’ό.τι είχαμε συνηθίσει τα τελευταία χρόνια. Σε ό,τι αφορά στον κλάδο του θεάματος, πάντως, υπάρχει προσδοκία για εξυγίανση. Ας ευχηθούμε κι ας προσπαθήσουμε για το καλύτερο.
