“Η τέχνη, εμπεριέχοντας μεταξύ άλλων και το στοιχείο του συμβολισμού, αποτελεί κινητήριο μοχλό για πράξεις με έντονο, βαθύ και διαχρονικό αντίκτυπο”
Ποιά είναι η πρώτη σας Μουσική ανάμνηση; Εκτός από τα παιδικά τραγούδια, η τηλεόραση και το ραδιόφωνο έπαιξε σημαντικό ρόλο στην αποτύπωση των μουσικών/ακουστικών βιωμάτων, κατά την πρώιμη παιδική μου ηλικία, αν όχι και από τη βερφική, ήδη. Διαφημίσεις, σήματα εκπομπών και μουσική ταινιών αποθηκεύτηκαν βαθιά στη μνήμη μου και συνεχίζουν να με συνοδεύουν. Η ανάμνηση, όμως, η οποία μου προκαλεί ακόμα ένα εκρηκτικό κοκτέιλ συναισθημάτων είναι οι Κυριακές που περνούσα με το συνονόματο παππού μου στο γήπεδο: τα σκαλιά της κερκίδας, τα συνθήματα, ο -παράδοξος, ίσως- συνδυασμός αρωμάτων γρασιδιού και πούρου και η έκρηξη αδρεναλίνης που μου προκαλούσε το τραγούδι που συνόδευε την είσοδο της αγαπημένης μου ομάδας, του Εθνικού Πειραιώς, που δεν ήταν άλλο από το “Α Ρε Εθνικάρα” του Νίκου Καρβέλα.
Ποιον καλλιτέχνη θαυμάζετε και με ποιον Μουσικό θα θέλατε να βρεθείτε επί σκηνής; Υπάρχουν πολλοί καλλιτέχνες που θαυμάζω, από όλον τον κόσμο και όλες τις μορφές τέχνης, ακόμα και αυτές που δεν θεωρούνται ως τέτοιες, όπως ο αθλητισμός και οι επιστήμες. Μου είναι ιδιαίτερα δύσκολο να διαλέξω κάποιον μουσικό, καθώς υπάρχουν πάρα πολλοί με τους οποίους θα ήθελα να συνεργαστώ και κάθε μέρα ανακαλύπτω και άλλους. Θα ήθελα, παρ’όλα αυτά να εκφράσω την τιμή μου και την ευγνωμωσύνη μου για τους μουσικούς που ως σήμερα έχουν μοιραστεί μαζί μου τη -στιγμιαία εστω- υπέρβαση της πραγματικότητας την οποία αποτελεί το live performance. Κάθε ένας από αυτούς είναι ξεχωριστός και γι’αυτό σπουδαίος και ελπίζω να έχω ανταποδώσει κάποιους από τους ζωογόνους παλμούς που μου πρόσφεραν κι εκείνοι.
Περιγράψτε μας τη μέχρι σήμερα πορεία σας στη μουσική. Υπήρξαν επιρροές καθοριστικές θετικές ή αρνητικές; Είναι αλήθεια πως το να βρεις παραδείγματα προς αποφυγή είναι πιο εύκολο από το να βρεις παραδείγματα προς μίμηση -για μένα, τουλάχιστον. Όμως και τα μεν και τα δε μπορούν να φανούν ιδιαίτερα χρήσιμα στην πορεία προς την αυτεπίγνωση, η οποία συνάδει και με τη μουσική αναζήτηση, για μένα. Μπορώ, λοιπόν, να πω πως υπήρχαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν καταστάσεις, άνθρπωποι και ηχητικά -και όχι μόνο- ερεθίσματα που με βοηθούν στο να ανακαλύπτω τον εαυτό μου, έστω και δια της ατόπου απαγωγής, όσο η συνείδησή μου μου επιτρέπει να αφουγκράζομαι και να νοηματοδοτώ το παρόν.
Ποιά είναι η άποψή σας για τα μουσικά τηλεοπτικά talent show; Είναι εύκολο, πιστεύω, να θεοποιούμε ή να δαιμονοποιούμε όσα δεν έχουμε τη δυνατότητα να γνωρίσουμε. Οι ακραίες αποχρώσεις της αλήθειας μπορεί να αποτελούν ένα μόνο μικρό μέρος της, αλλά μας προσφέρουν την ψευδαίσθηση της ασφάλειας, κατά τη γνώμη μου. Επειδή είχα τη χαρά να βιώσω εκ των έσω τι εστί talent show (ως διαγωνιζόμενος στο X-Factor και μέλος του σχήματος “Dreamwalkers Triangle”) μπορώ να καταθέσω πως η έκθεση στον τηλεοπτικό φακό, τόσο εντός, όσο και εκτός πλαισίου live performance ήταν για μένα ένα σημαντικό μάθημα και μια καλή ευκαιρία να προωθήσω μέρος της δουλειάς μου ως μουσικός, να απομυθοποιήσω, σε κάποιο βαθμό έστω, αλλά και να συναισθανθώ τι σημαίνει να είσαι μέρος ενός tv show και τέλος να εξερευνήσω και να πειραματιστώ με το πώς αντανακλά στο φακό η εν γένει παρουσία μου. Αυτό που έχω να πω σε καλλιτέχνες που σκέφτονται να συμμετάσχουν σε talent show είναι πως, όπως μας έχει πολλάκις δείξει η ιστορία, αυτά είναι κάπως σαν τις πανελλήνιες εξετάσεις: δεν είναι ούτε η αρχή, ούτε το τέλος κανενός, γιατί πολύ απλά δε μπορείς να κρίνεις έναν performer από ένα σημείο στο χρόνο (από ένα σημείο περνούν άπειρες ευθείες, άλλωστε). Είναι, πιστεύω, μια καλή ευκαιρία για κάποια προβολή, για ορισμένο χρονικό διάστημα.
Μια συνεργασία που ονειρεύεστε; Η επόμενη. Μου αρέσει πάντα το καινούριο, το άγνωστο. Αυτό που θα με βγάλει από το comfort zone μου.
Γιατί χρειάζεται η μουσική παιδεία; Είναι πολυτέλεια ή ανάγκη; Νομίζω πως πολυτέλεια είναι το να με ρωτάτε και να απαντάω σε αυτό. Δυστυχώς, το σχολείο μας μαθαίνει το να είμαστε χρήσιμοι στους άλλους, χωρίς να μας μαθαίνει το να είμαστε χρήσιμοι σε εμάς του ίδιους. Για χάρη της ασφάλειας, της μίμησης και τελικά του κομφορμισμού και με τη δαμόκλειο σπάθη της ανεργίας, της περιθωριοποίησης και της “απαγόρευσης” κοινωνικής ανέλιξης, προδίδουμε τη μοναδικότητα του εαυτού μας, με το να γινόμαστε βραχυπρόθεσμες αποθήκες τυχαίων και αδιαμφισβήτητων πληροφοριών. Γεμίζουμε το αριστερό ημισφαίριο του εγεφάλου μας με κουκκίδες σύντομης ημερομηνίας λήξης και το κρατάμε απασχολημένο με τετριμμένες διαδικασίες, ενώ αγνοούμε ή και αποτρέπουμε το δεξί μας ημισφαίριο από το να ενώσει έστω μερικές από αυτές τις κουκκίδες, δίνοντάς τους κάποια μορφή ή σχήμα. Η μουσική, όπως και ο χορός και όλες οι μορφές τέχνης ηλεκτροδοτούν, όπως είναι γνωστό, περιοχές του εγκεφάλου που αλλιώς δε θα δημιουργούσαν συνάψεις, οι οποίες (περιοχές) δεν έχουν να κάνουν μόνο με την αξιποίηση πληροφοριών, τη στρατηγική και κατ’επέκταση την ηθική, αλλά και με την επεξεργασία συναισθημάτων και τη διοχέτευση αυτών μέσω της (ευρύτερης) καλλιτεχνικής δημιουργίας, η οποία μας προσφέρει πνευματική υγεία, ψυχική ανάταση, αίσθημα ελευθερίας και αποτελεί κατά τη γνώμη μου ίσως ένα από τα πιο καθοριστικά μέσα ρυμούλκησης στη διελκυστίνδα μεταξύ των δυνάμων υπερ της ζωής και υπέρ της παύσης της.
Υπάρχουν Έλληνες αξιόλογοι μουσικοί, με μουσική κατάρτιση και γνώσεις; Βεβαίως και μάλιστα κάποιοι από αυτούς έχουν τη διάθεση να συνεργαστούν μαζί μου. Έχοντας ζήσει και στο εξωτερικό, πιστεύω πως ως λαός δεν έχουμε τίποτα να ζηλέψουμε από άλλους λαούς, όχι μόνο σε μουσικό, αλλά και σε ευρύτερο πολιτισμικό επίπεδο. Οι ευκαιρίες δεν υπακούν σε gps, ήτοι δεν υπάρχουν σε κανένα μήκος και πλάτος της Γης, αν δεν δημιουργήσεις τις προϋποθέσεις γι’αυτές, κατά τη γνώμη μου. Για να γίνει όμως αυτό, χρειάζεται να κάνουμε πρώτα αυτοκριτική, να αμφισβητίσουμε πρώτον απ’όλους τον εαυτό μας, να τον συγχωρέσουμε για τα λάθη του, να τον επιβραβεύσουμε για τα κατορθώματά του και να πάμε παρακάτω. Άλλωστε, η κοινή συνισταμένη των προβλημάτων μας είμαστε εμείς. Και θέλω να πιστεύω πως οι πράξεις μιλούν πάντα δυνατότερα από τα λόγια. Και η τέχνη, εμπεριέχοντας μεταξύ άλλων και το στοιχείο του συμβολισμού, αποτελεί κινητήριο μοχλό για πράξεις με έντονο, βαθύ και διαχρονικό αντίκτυπο.
Ποια είναι τα μελλοντικά μουσικά σας σχέδια; Θέλω να συνέχισω να γράφω μουσική και στίχους, γιατί αυτή η διαδικασία με ωθεί στο να ανακαλύπτω τον εαυτό μου και το περιβάλλον μου. Ποτέ δε θα σταματήσω να προσφέρω στον εαυτό μου τα προνόμια των δονήσεων από τις τυμπανοκρουσίες. Απολαμβάνω ιδιαίτερα τη διαδικασία της σύνθεσης και του studio recording, όπως και του live performance. Προσδοκώ όπως πάντα σε νέες συνεργασίες-προκλήσεις. Ο στόχος μου είναι να περιβάλλομαι όλο και περισσότερο από ανθρώπους με τους οποίους να θέλω να μοιράζομαι εμπειρίες και προβληματισμούς, μέσω της μουσικής και όχι μόνο και να βυθίζομαι σε διαδικασίες από τις οποίες, όταν αναδύομαι, βρίσκομαι πιο κοντά στον πραγματικό μου εαυτό. Η Μουσική μου έχει ήδη προσφέρει ανέλπιστα πολλές τέτοιες διαδικασίες και αισθάνομαι ιδιαίτερα ευγνώμων γι’αυτό.
Βιογραφικό Ο Θοδωρής Χριστοδούλου είναι drummer, τραγουδοποιός και μουσικός εκπαιδευτικός. Ασχολείται με τα τύμπανα και τα κρουστά από το 2001. Έχει σπουδάσει στην Ελλάδα, αλλά και στο Los Angeles Music Academy, από όπου και αποφοίτησε το 2010. Επίσης, κατά τη διάρκεια της παραμονής του στο Los Angeles, συμμετείχε ενεργά σε μουσικά projects, με τα περισσότερα από τα οποία πραγματοποίησε ζωντανές εμφανίσεις και ηχογραφήσεις.
Από το 2011 εργάζεται στην Ελλάδα ως καθηγητής drums. Έχει εργαστεί σε αναγνωρισμένα ωδεία (Lab Music Education Vari, Modern Music Arts) καθώς και στο δημοτικό σχολείο και νηπιαγωγείο “Παιδικο Πολυτεχνείο”. Ακόμα, έχει συμμετάσχει ως συνδιοργανωτής και εισιγητής σε ειδικά σεμινάρια ρυθμικής αγωγής και θεωρίας της μουσικής, με τίτλο “Tap ’n’ Groove”, μαζί με τη Μαρία Χατζηπαντελή, αναγνωρισμένη επαγγελματία στο χορό, ειδικευόμενη στις κλακέτες και καθηγήτρια tap dance στη σχολή χορού Athens Lindy Hop.
Επίσης, είναι ενεργό μέλος της Φιλαρμονικής Ορχήστρας του δήμου Αγίας παρασκευής, ενώ έχει συμμετάσχει ως μουσικός σε θεατρικές παραστάσεις musical, όπως το “Παραμύθι Δίχως Όνομα” του Ιάκωβου Καμπανέλλη και το “Spamalot”, τη θεατρική μεταφορά της ταινίας του Βρετανικού σατιρικού θιάσου Monty Python, “Holy Grail”.
Ο Θοδωρής Χριστοδούλου συμμετέχει σε μουσικά projects με ανερχόμενους, αλλά και καθιερωμένους καλλιτέχνες, που καλύπτουν ευρύ φάσμα μουσικών στυλ (jazz, funk, rock, latin κ. ά.) πραγματοποιώντας συναυλίες στην Ελλάδα και το εξωτερικό, αλλά και studio recording sessions.
Είναι επίσης ιδρυτικό μέλος της εταιρίας κοπής βινυλίων “NuN Records” (nunrecords.com).
Το 2019 ίδρυσε το προσωπικό μουσικό του σχήμα, “Project Sunlight”, στο οποίο επιμελείται τις συνθέσεις και τους στίχους.
Στις αρχές του 2020, τέλος, εξέδοσε και κυκλοφόρησε σε φυσική και ηλεκτρονική μορφή το πρώτο του βιβλίο εκμάθησης drums, με τίτλο “Stick to the groove vol.1: Essential exercises for building technique and musicality around the drumset”.
Για περισσότερες πληροφορίες, media, αλλά και για να επικοινωνήσετε με το Θοδωρή Χριστοδούλου, επισκεφθείτε την προσωπική του ιστοσελίδα www.theochristo.com
